بویرنیوز – این عکس کودکان روستای بالرود زیلایی است که از دریچه دوربین عکاسی جان محمد ملک زاده گرفته شده است.
کد خبر: 90624
جمعه 25 بهمن 1392 - 2:07
نظر شما در مورد این عکس چیست؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس ایمیل ما ارسال
فرمایید. info@boyernews.com
نظرسنجی
فعلا نظرسنجی در جریان نیست
نظرات کاربران :
اخ سی روزل خوبو
نسل بی حاصل………………..
قیمت بنز اس پانصد جنده؟؟؟
کودکانی که نباید در پشت رشته کوههای دور و در خانه های گلی فراموش شوند. این کودکان بیشتر از کودکان شهری و مناطق مرفه نیازمند آموزش و امکانات تفریحی و آموزشی هستند.
آدمی را آدمیت لازم است
چقدر بدبختن
مسعود حسینی ، باقر موسوی ، ستار هدایت خواه ، غلوم محمد زارع و همه اونایی که ادعای خدمتگذاری داشتین .
بالای بخت همتون.
به ما هم فکر کنید ما هم فرزندان این دیاریم به خدمات نیازمندیم دود سیاه خانه ما را با در امد نفت استانمان مقایسه کنید.
ازماست که برماست
بنام خدای این کودکان.
سلام برادر ملک زاده،روح لطیف جنابعالی قابل تقدیر است ولی عزیزدلم این نکته ای بود یک از هزاران ،خداخودش می داند می بیند که نامردان به زمردان زخون پاک مردانش هزاران کاخ ساختند.خداوندا گنبد صیادیعنی چه؟فروزان اختران ثابت وسیاریعنی چه؟اگر عدل است این ظلم ناهنجار یعنی چه؟زنگ خطر برای همه مسئولین .
بخدا این عکس مصداق کاملی از محرومیت منطقه زیلایی هست بخدا حدود یکسال پیش بمدت یک هفته انجا بودم واز نزدیک نظارگر مشکلات معیشتی و مشکلانت دیگه بودم نمایندگانی که شعار الکی میدین برین منطقه زیلایی رو ببینید چرا چرا فقر و محرومیت در استان ما نماینده محترم مجلس دریاب
اخ تا قیومت سی /////////
مسئولین کجایید؟
تفاوتها واقعیت زندگی هستند.فقر واقعی است.زیبایی و زشتی واقعی است.این که من و تو هستیم و…دیگرانی هم هستند اما کمی کمرنگ تر …این هم واقعی است.در هیج کجای دنیا نمیتوان واقعیت را باانچه فانتزی فکر زیبایمان است در هم بگنجانیم و یک داستان خوش رنگ تر از زندگی بسازیم.زیبایی یعنی فهم واقعیات..چه از دریچه ی دوربین یک عکاس خوب ..چه از دریچه ی چشم همه ی افرادی که دیدنی ها را عینی و درست می بینند..مهم تر از ثبت دیده ها، داشتن دستهایی مهربان است.روی صحبتم با کسانی است که از ظلم بیزارند..مرتب نق میزنند.جز گفتاری تیز چیزی برای ارایه ندارند..پس قلبهای دلسوز را فراموش کرده اند..دستهای سبز را از یاد برده اند..وقتی یک عکس میتواند ضربان قلبمان را نامتظم کند پس بحای غر زدن برویم به نزدیک ترین همسایه ی زخمی از روزگار و یک چای گرم مهمانش کتیم.مرسی از عکاس مهربانی که دلهای خسته از بی رنگی را برایمان رنگ زندگی زد.
اینها گلهای پاک باغ زندگی اند. تربیت و آینده شان در دست ماهاست. والدین این کودکان کاری زیادی از دستشان بر نمیاد. خودشان هم اسیر فقر جغرافیایی هستند که در آن محصورند. آنجا را رها کنند هم جز حاشیه نشینی و مشکلات آن مثل اعتیاد و خلافکاری نصیبشان نخواهد شد. چند هفته پیش چند نفر از جوانان … را در شیراز به جرم قاچاق مواد مخدر و درگیری مسلحانه دار زدند. با خودم فکر میکنم چطوری باید جلوی تبدیل این کودکان معصوم به قاچاقچی و خلافکار را گرفت؟ چه کسی مسئول تربیت، تعلیم و هدایت این کودکان باید باشد؟ یقین دارم والدینشان نمی توانند! میماند آنها که میتوانند و دولتی ها! خانم صادقی به خوبی اشاره کردند که این باید کار همه باشد. اما باید به هوش باشیم که گداپروری نکرده باشیم. آزادگی و عزت قیمت و ارزشش بالاتر از این حرفهاست که با کمک های مستقیم و کم اثر آزادگی قومی را به فنا دهیم. اینها نیاز به اشتغال خانواده، تامین اجتماعی، آموزشهای حرفه ای، دوره های ویژه در ایام تعطیل دارند.