متصدیان شبکه دنا در پرداخت به مقوله طنز راه را کج می روند

سایت خبری تحلیلی بویرنیوز : هم اکنون قسمت سوم (پایانی) نقد شبکه دنا به قلم  حسین روحانی مقدم را تقدیم حضورتان می کنیم.

قسمت اول – شبکه دنا یک وجب از ابهت دنا نیست

قسمت دوم– شبکه دنا گویش لری را از یادها برد

 کسری فرزندم حرفهای زیادی درست یا نادرست زدم، درد و دلهای زیادی درست یا نادرست دارم ولی کسری آیا می دانی در آیین و رسوم و آداب و مناسک مردم  این خطه صدها آیین نیایشی ، نمایشی ، موسیقیایی و بازیهای دلچسب محلی وجود دارد  که گهگاهی شبکه استانی با نام فاخر دنا مثلاً برای پر کردن فضای برنامه هایش به شکلی بسیار نامتعارف و  نا موزون و حتی عمدتاً متمایز از آنچه بوده استفاده و به مخاطبان خود قالب می کند ؟ که اگر درست نشان   می دادند و یا ترفندهای هنرمندانه آدابته می کردند قطعاً تو و سایر فرزندان این خطه به جای کشتی کج و سایر برنامه هایی که خشونت غرب را به تصویر می کشد و تأثیرات منفی آن را در جامعه به وضوح و وفور می بینیم شاید به این تولیدات شبکه دنا نگاه می کردید .

کسری جان بدتر از همه این  موضوعات و اصل  موضوعی که هدفم از این درد دل نامه بود مقوله طنز در شبکه دنا بود که به راستی و به گفته همین شبکه به واقع  ولو شده است و ولو TV یعنی همین بیراهه رفتنها ،  اما در قرن بیست و یک و با این همه رسانه ، درد دلها فراوان است و لذا مجبور به بیان بعضی حقایق شدم که می دانم دل ، دل سوزان زیادی را در عرصه فرهنگ و هنر طی این چند سال به خصوص از سال 84 به بعد و افتتاح شبکه استانی به درد آورده ، زیرا اهالی خانواده فرهنگ و ادب و هنر استان و حتی تعدادی از اهالی رادیو و تلویزیون  یاسوج که به واقع انها را می شناسم  و توانمندیشان بر کسی پوشیده نیست هم بر این مهم واقفند اما عرصه عرض اندام کافی  و وافی ندارند ، شاید به همین دلیل  است که متصدیان شبکه دنا در پرداخت و پردازش به مقوله طنز راه را کج می روند زیرا  که از اهلش استفاده  نمی کنند و درک نمی کنند که در برهه ای از زمان بسته به نظرات و عقاید رایج در هر  دوره تعریف خاصی از طنز و نمایشهای کمیک مطرح بوده، بزرگی طنز را عصیان ارزنده درون انسان می دانند در حالی که بزرگی دیگر  طنز را تسکین دهنده قرار  بخش افکار پریشان و عاصی می خواند و دیگری  و دیگرانی هم طنز را قابل توضیح نمی دانند و یا بیان غیر متعارف یک موضوع به صورتی زیرکانه و غلو آمیز و یا نوع خاصی از شوخی، اما شبکه ما، دنا، نه تنها از نظر ساختار که ظاهر و محتوا را در یک ترازو گذشته است و البته متصدپانش نیز سوت داوری را کنار گذاشته و وزن را در بی وزنه نگه داشته و خود نیز ناموزن ایستاده و .. این در حالی است که طنز می تواند به گونه ای هوشمندانه برانگیختن نوعی اندیشه در تماشاگر و وادار  نمودن او به تعبیر و تفسیر و نهایتاً موجبات خنده او را پدید آورد که از این دست انگیزشهای  کمیک در ائین های بومی و نمایشهای فولکور ما کم نیستند اما شبکه …… ما ادا و اصول را “به قول  بزرگترهای ما تمبرک و چپل اشکناین”را طنز توصیف نموده که کاریکاتوری است در قالب جادو!؟!

 مگر نه این است که ده ها و صدها آئین ، نمایش و بازی و … با خاصیت های گوناگون  خاصه طنز تلخ در آداب این مردم وجود داشته و دارد  که همه در اثر نیازهای جامعه بوجود آمده و اجرای آن برای پالایش نفس و تشفی خاطر  نبوده که عرصه طرح و شرح دردها و تاولهای چرکین اجتماعی در بافتی روستائی مملو  از زخم به دست  گروهی می شکفته تا جمع تماشاگران شکوفا شود و یا جرقه ای می زد تا گروهی گر بگیرند، برهنه و عریان و بی هیچ پرده پوشی و می بینیم که آنچه این مردم را در طول تاریخ سرآمد همه مردمان نموده همین غنای فرهنگی و اصالتش است که نمود و بروزی چند صد ساله داشته و دارد. آیا ظلمی گران تر از این هست که با سطحی نگری آنهم در رسانه ای به وسعت هزاران چشم زحمات  هنرمندان این خطه را با اعمال خودشان وادار به خدشه دار کردن غیرت و زیر سوال بردن حیای ایلی و دهقانی یشان نمود؟؟ کسری دهه تولد و رشد و شناخت من بدون وجود هیچ کدام از این همه غِر و غَندال (لوازم گوناگون ) سرشار از شوق بود و انچه که در مثلها و ملتها و آداب و آئین و سنن وجود داشت و البته هنوز هم دارد با تمام تقلیدها و ظواهر سرگرم کننده اش ماهیت پرخاشگر خود را که از عصبیت درد و کین مردمانش بود از خود نشان می داد و  در هلهله شادی ، عدالت را فریاد می زد و همین فریادهای عدالت خواهی بود که در اوج بیداد دوران اجراهای خود فریاد رسای مظلومیت و استثمار شدگی را سر می کشید.

 کسری پسرم همه آنچه که تو  و امثالهم دارید وام دار آئین ها و نمایشهای ایرانی است که از کوچه پس کوچه های این دیار گذشته و از سیاه چادرها توشه برگرفته و از ترانه ها و مثالها و ملتهایش سرشار شده و پا بر صحنه نهاده و بازتابی است از دردها و شادیها و گلرنگ دلفریب و عطر سحر انگیزش را وام دار خاکی است که در آن ریشه دوانده و عزت  لر مرهون غیرت و شرف مردانگی مردان و زنانی است که در طول تاریخ تن به ظلم هیچ حکومت یا استثماری نداده مگر انگاه که نور مبین جمهوری اسلامی طلیعه فجر احساسشان گشت، پس  مگذار و از متولیان فرهنگ و هنور بخواه که با سرسری گرفتن فرهنگ و ادب و هنرش موجبات وهنش را فراهم نیاورند. بدان که جزئی ترین عنصر ادبیات و فرهنگ ما حتی اگر کُوکی ( جوک محلی ) ساده و بی ریا باشد ناشی از شرایط  اجتماعی ویژه محیط مملو از ناکامی و فقر و ستم بوده  و در نبود  همه کمبودها در پی القای فرهنگ لر نبوده است بلکه درصد بزرگ نمایی ظلمی است که بر دوش جامعه دهقانی و ایلی و عشیره ای ما در طول  دوران خفقان رفته و شایسته نیست با سطی نگری ، نا ترک نیاکان خود را به هیچ انگاشته و فردا هم گناه کج اندیشی آگاهانه یا نا آگاهانه خود را بر دوش دیگران بگذاریم .

 کسری فرزندم، دلبندم، سختم است بگویمت که با همه آنچه دست و پا شکسته و پرت و پلا و از این و آن گفتمت باز بخواهم بگویم که شبکه  دنا را فراموش نکن، شاید دیدن هر روزه هر آنچه که باید باشد و نیست شما را به فکر و عودت ، به آنچه که باید باشد وادارد و رگهای 6 دانگه لریت را بجنباند که آستین همت بالا زنید و بسازید با نقشه ای که نیاز  به طراحی مجدد ندارد و لبت را به دامنه دنا بگذاری و خاک همت ببوسی و با لپ تاپت طرحی نو در اندازی و فراموش نکنی و نگذاری فراموش  شود که نام کهگیلویه و بویر احمد با نام دنا عجین است و استوار در مقابل کسانی که لودر  برداشته و خاک تپه های زادگاهت را به توبره می کشند با سلاح، فرهنگ و ادبِ غنی  و پر آوازه قبیله ات بایستی زیرا همینانند که شروع کردند و استخوانهای اجدادت  را از زیر تپه های خدادادی بیرون می کشند و چون  سکوت همه جانبه اهالی رسانه به خصوص  رسانه دیداری و شنیداری دنا را دیده و می بینند درصدد برآمده اند نام « که چه عرض کنم » نشانت را هم عوض کنند و به جای کوه گیلویه ها و” بویر” احمدها هر آنچه خواستند در پیشانیت حک نمایند. چرا که، ما که با این همه مصائبِ دور و بر شما روبرو نبودیم وضعمان این است که امروز من نوعی هزار بار قضا و بلای تو را می گویم که دنایت این شد و قومیتت آن و .. وای به حال شما که فردا نام و نشان ندارید و همچون پرهای فراری فصل خزان زادگاه من در پریکه دان تاریخ و جغرافیا محو می شوید .

حسین روحانی مقدم

خرداد و تیر  1391