پایگاه خبری تحلیلی بویرنیوز:
بیراه نگفته اند، طبیعت مادر اصلی بشریت است.
بدون درخت و جنگل تصوری نمیتوان از حیات داشت ،همه مظاهر زندگی از آب بعنوان اصلی ترین مایع حیات تا غذا بعنوان ضامن حیات همه گره خورده با درخت و طبیعت است.
با این مقدمه به سراغ یک خاطره می روم…
در یکی از روزهای تابستان برای تازه کردن حال و هوایمان بااین تفکر که آرامش اصلی در میانه طبیعت به دست می آید، به روستا رفتیم،
پس از یک کوهنوردی چند ساعته برگشت به روستا و استراحت زیر سایه خنک و دنج درخت گردو…
آنهم در فضایی که تنها صدای گوش نواز پرنده ها گاه گاهی سکوتش را می شکست روح و روانمان را نوازش می داد.
در همین حال بوی دود خشک و خفه کننده ای مشاممان را اذیت کرد، فکر کردم دود ناشی از سوزاندن کاه و کلش زارعت سال گذشته است (که بسیار اشتباه است)
اما داد و فریاد برخی اهالی روستا این ذهنیت را به ناگاه از میان برد، با عجله خودم را به تپه روبروی خانه رساندم، آتش به باغ یکی از آشناها سرایت کرده بود.
چند تن از زنان و مردان روستا با استفاده از شاخه های بلوط داشتند آتش را خاموش می‌کردند من نیز به صف اهالی پیوستم…
آتش و دود با همراهی باد چنان دیوانه وار پیش می‌رفت ، گویی با خشم عجیبی میخواست انتقام بی مسئولیتی ها را بگیرد و چنان هم بود که به افرادی که آمده بودند برای خاموش کردن هم رحم نمی‌کرد…
در میان هیاهوها سختی و زحمت فراوان نیروهایی که در آتش سوزی ها باید در صف نخست باشند و البته بی مسئولیتی برخی از افراد مدام از ذهنم خطور میکرد.
آخرای کار بود سوزشی در دستم احساس کردم، دستم آسیب دیده بود اما جنب و جوش برای توقف خط آتش گویی هواسم را از توجه به خودم پرت کرده بود.
در نهایت نیز آتش متوقف شد
اما دود جامانده بر ویرانه باغی که انگورهایش شیرینی سفره های زیادی شده بود دل آدم را به در می آورد…
چهره نگران صاحب باغ، ایستاده بر خاکستر زحمت بیش از نیم قرنش ناراحت کننده بود از آن بدتر درختانی که زنده زنده جان می‌دادند و می‌دانستیم این اتفاق آغازی بر پایان سالها زیبایی و دلفریبی آنهاست…
واقعاً به خودمان بیاییم:
چرا باید سهل انگاری ما زمینه ساز نابودی طبیعت و دارایی یک همنوع باشد؟!
چطور ما در محیط خانه محتاط هستیم و مراعات همه چیز را داریم اما در وسعت بزرگتر برای حیات خودمان ، فرزندانمان و آیندگان ارزشی قائل نیستیم ؟
طبیعت را اینگونه باید دید که زندگی ما مستقیماً وابسته به حیات این منابع ارزشمند است.
مسئولان باید ضمن تدارک تجهیز تیم های مردم در مناطق مختلف استان حداقل تا رسیدن نیروهای پشتیبانی جلوی پیشروی آتش سوزی ها را بگیرند ، باور کنید کهگیلویه و بویراحمد بدون طبیعت هیچ است باید به همین میزان هم برای حراست از طبیعت آن هزینه کرد.
برخورد ها با آتش سوزی های عمدی هم باید بازدارنده باشد تا همه بدانند کوچکترین سهل انگاری با هزینه ای بسیار بزرگ مواجه می‌شود.
