پایگاه خبری تحلیلی بویرنیوز:
امروز شنبه 25 دیماه 1400 به دعوت دادستانی به زندان یاسوج رفتیم ، بازدیدی که بنایش هم دیدن شرایط زندانیان بود و هم مواجه شدن با زندانیانی که گاهاً گفته می شود امروز گرفته شده و فردا آزاد می شوند!
بازدید سرزده بود برای همین ورود ما به داخل زندان با کمی تأخیر و همگاهنگی تلفنی با معاون دادستان ممکن شد.
در بیرون از زندان خانواده هایی را دیدیم که وسایلی به همراه داشتند و منتظر بودند تا شاید چند دقیقه ای جیگر گوشه و عزیزشان را ببینند.
از کنار آنها گذشتیم، وارد محوطه زندان شدیم ظاهر آن تمیز و مرتب بود، با راهنمائی کادر حفاظت وارد مسیر تعیین شده به زندان شدیم.
سپس با دادستان و چند نفر از مسئولان زندان و مدیرکل سازمان زندان ها که دقایقی پیش، از برنامه مطلع شده بود به سمت بندها رفتیم.
زندان تمیز بود، زندانیان هم آراسته و مرتب در حال قدم زدن بودند، برخی از آنها نوشته هایی در دست داشتند، برخی نظافت می کردند و برخی هم گاه گاهی به قصد کنجکاوی به ما نزدیک می شدند و برخی اوقات نیز هم کلام!
مسئولان زندان می گفتند زندانیان جدید پس از چند مرحله قرنطینه و با اطمینان کامل از سلامتی شان حق ورود به بندهای عمومی را خواهند داشت و شاید به واسطه همین امر بوده که در مدت کرونا هیچ حادثه ناشی از شیوع کرونا در زندان یاسوج نبوده است.
در ابتدا به سراغ بند مربوط به رندانیانی رفتیم که به واسطه درگیری های خشن در زندان بودند، برخی از آنها 2 سال و بیشتر در زندان مانده بودند، آنهایی که در درگیری ها مرتکب قتل شده بودند حتی تا 15 سال و بیشتر هم بود که در زندان بودند.
«این مساله البته روشن می کند بر خلاف باورد عموم ،افرادی که در درگیری های خشن هستند نه تنها به سرعت با سند آزاد نمی شوند که بعضا تا مدت ها از زمان زندانی شدنشان اگر باز هم متنبه نشوند امکان مرخصی هم برایشان فراهم نیست چه برسد به آزادی»
تاره برخی از این افراد پس از تحمل حبس باید شال و کلاهشان را برای تبعید به استانی دیگر آماده کنند و این تازه شروع روزهای سخت دیگری در زندگی شان است.
برخی از زندانیان مرتکب قتل و جرائم خشن؛ از دادستان تقاضای بررسی مرخصی هم داشتند اما پاسخ دادستان قاطع بود، هرگونه مرخصی به زندانیان؛ مشروط به قانون و پس از گذراندن مراحلی است که این اطمینان را به دست می دهد که افراد هنجار شکنی دوباره نخواهند داشت.
با دو نفر از زندانیان این درگیری ها هم کلام شدم، «اشتباه کردم، بچگی کردم، من را جو گرفت!» این پاسخ هایی بود که داشتند.
خیلی از افرادی که در آنجا در سلول های مرتبط با نزاع بودند جوان بودند، جوان که می گویم یعنی سن 19 تا 24 سال!
ناراحت کننده بود جوانی 24 ساله می گفت الان 3 سال و یا بیشتر است در زندان هستم، جوانی که باید به دنبال درس و تعلیم و تفریح باشد باید در پشت میله های زندان، بی خبر از همه جا روزهایش را تکراری و اندوهبار سپری کند!
چرا؟
بخاطر دوستی با افراد ناباب، سوق دادن شور جوانی به خودی ،نشان دادن به هر صورت حتی با قمه کشی و عربده کشی در شهر، که چه بشود ؟دیگران حساس ببرند و گروه دوستان خوششان بیاید.
آخرش هم شده دیدن تکراری میله هایی که هر ثانیه اش عمری است و هر روزش مردنی از نو است.
به سمت بندهای انفرادی رفتیم ، آنجا زندانیانی نگهداری می شدند که تاکنون به اصول فرهنگی و تربیتی پاسخی نداده بودند و در واقع از اصلاحشان قطع امید شده بود، آنجا بودند تا شاید متنبه شوند.
بازدید ما تمام شد، دست آخر پای سخنان دادستان نشستیم، سخنان و نکته هایی که شنیدنشان خالی از لطف نیست، سید علی ملک حسینی دادستان مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد گفت:
از نظر آمار حجم ورودی زندان های استان در رده 6 کشور است ، از تعداد زندانیان مشخص است که برخوردها با جرایم قاطع یوده(برخی زندانیان درگیری های خشن سالها است در زندان هستند و بعد از آن تبعید در انتظارشان است)
این نشان میدهد برخورد قهری راه چاره نیست. همه باید پای کار باشند، باید زمینه اشتغال فراهم شود، باید به امورات و زیرساخت ها و بافت شهری و تجهیز استان به سامانه پایش تصویری اقدام شود، باید نهادهای فرهنگی و خانواده ها با حساسیت بیشتری به تربیت و نظارت ها بر نوجوانان و جوانان بپردازند.
از طرفی نگاه به زندانیان عوض شود، در یزد در یک مورد کارخانه ای به دست خیری افتتاح شد و همه نیروهایش زا زندانیان دارای سابقه تشکیل می دادند، خب وقتی برخی زندانیان پس از تحمل حبس بدانند که جامعه پذیرای آنها نیست، مشخص است که روند خوبی را طی نخواهیم کرد، اگر خواهان درست شدن فضا هستیم باید همه کمک کنند.
خب بجای این همه سوپرمارکت آنچنانی، با همین سرمایه میشد جوانان زیادی را مشغول به کار کرد.
برخورد قهری باید آخرین تیر ما باشد، این نمیشود که هر درگیری ساده هم که میشود فوری می گوییم ببندید و ببرید، بله در درگیری های خشن خود ما اجازه نمیدهیم افراد دخیل آزادانه در جامعه بگردند، اما انتظار از ما برای بگیر و ببند برای هر چیزی؛ منطقی نیست و اصولاً فرهنگ مردم استان ما را زیر سوال میبرد، یعنی واقعا بزرگان جامعه ما توان حل مسائل کوچک را ندارند که در همه موارد نیاز به زندانی کردن باشد؟ اینطور بخواهد عمل شود در هر شهری باید چندین زندان بنا شود.
این زندانیان فرزندان و جامعه ما هستند، عضوی از ما هستند، نباید پایشان به چنین مکانی اصلا باز شود، راهش چیست؟ همه به ویژه خانواده ها پای کار باشند، از بچگی باید فرهنگ سازی درست با دخالت دادن آموزه های دینی را در دستور کار داشت. آموزش و پرورش و سایر نهادها بیایند و بر روی القای درست فرهنگ و جامعه پذیری مدنی و اسلامی کار کنند.
24 ساعته پای خدمت به مردم هستیم و اگر شبانه روز 26 ساعت بود قطعا 26 ساعته در خدمت مردم بودیم.خیلی از همکاران ما زندگی و آسایش ندارند.
زمینه اشتغال برای زندانیان فراهم شده، ما به دنبال اصلاح و تربیت زندانیان و تحویل افرادی بهبود یافته به جامعه هستیم و برای این امر هزینه میکنیم و زمینه درآمد زایی برای زندانیان فراهم میکنیم.
بازدیدمان از زندان تمام شد اما آنچه برای ما نارحت کننده بود، دیدن بیشمار جوان هایی است که به واسطه عدم یادگیری کنترل خشم، بی توجهی خانواده ها و عدم نظارت بر آنها و یا بیکاری عمرشان، عمری که باید در راه آبادانی کشور صرف شود اینطور بیهوده می گذرد.
اطمینان داریم ، اگر بسیاری از همین جوانانی که در کف خیابان به قول معروف «لباس میفروشند تا دعوایی بخرند» اگر بدانند هر ثانیه و دقیقه زندگی در زندان چگونه سپری می شود عمراً به دنبال تخلف و جرم نمی رفتند.
تک تک ماها مسئولیم، هیچکس بد آفریده نمی شود باید با تربیت درست بستری مناسب برای فرزندان خلق کنیم، مسئولان هم وظیفه های مهمی دارند، ایجاد اشتغال و بهبود شرایط زندگی و البته تلاش در جهت ایجاد مراکزی برای تخلیه درست و مناسب شور و نشاط جوانان باید مد نظر باشد.
(#طنز 😂 ) امروز اما شنبه بود و به قول یکی از دوستان(بر اساس ضرب المثلی قدیمی) امیدواریم این رفتن ما به زندان ختم به خیر گردد:!
