«كهگيلويه بزرگ» يا «كهگيلويه»؛ نگاهی به انگیزه کسانی که بدنبال تغییر نام استان هستند؟

اَميلا حبيب‌پور در یادداشتی که در اختیار بویرنیوز قرار داد با بررس تاریخی واژه ها در مورد استان کهگیلویه و بویراحمد نوشت:
مدت كوتاهي است كه عبارت «كهگيلويه بزرگ» بر سرزبان‌ها ـ به ويژه اهل رسانه ـ افتاده و به دفعات مسئولان منطقه‌ّاي نيز از آن در نطقه‌هايشان استفاده مي‌كنند. نگارنده نيز تاكنون در علت بكارگيري چنين تركيب اضافي، مردد بوده است. تا آنجا كه گزارشات تاريخي نشان مي‌دهد، واژه «بزرگ» براي منطقه لرنشينِ تحت حاكميت شخصي به نام «بدر» اطلاق شده است و از اين جهت كه بدر برادر «بزرگ» منصور – حاكم ديگر اين منطقه – بوده است چنين وجهي به كلمه «لر» متصف شده است و مطابق با اسناد تاريخي در اين دوران، منطقه «لر بزرگ» تقريبا شامل مناطق امروزي از استان‌هاي كهگليويه وبويراحمد و چهارمحال بختياري بوده است.
در مقابل نيز، عبارت «لركوچك» براي حكمراني بردار كوچك ـ يعني منصورـ بر نواحي لرنشين ديگر، از جمله لرستان امروزي نام‌گذاري شده است؛ اما به صورت رسمي اولين بار، ابوطاهر، فرمانده اتابك مظفرالدين سنقر،‌ عبارت «اتابكان لر بزرگ» را به عنوان قلمرو تحت حاكميت خود به كارگرفت، منطقه‌اي كه امروزه شامل بخش‌هاي عمده استان كهگليويه وبويراحمد و چهارمحال و بختياري است، عمر حكومت ابوطاهر نيز در اوايل قرن نهم هجري پايان يافت و اصطلاحات مزبور نيز رونق خود را از دست دادند.
به هر حال با توجه به مختصر مطالب تاريخي پيش‌گفته، بكارگيري واژه «بزرگ» براي منطقه «كهگيلويه» نمي‌تواند نماينده كاربرد كلمه مزبور در ادوار تاريخي اين منطقه باشد.
از سوي ديگر، اگر عبارت «بزرگ» در مقابل «كوچك» و از جهت جغرافيايي به كار گرفته شود، از اين جهت كه هم‌اكنون شهرستان «كهگيلويه» به نسبت ساير شهرستان‌هاي استان، بزرگترين نيست، استعمال آن قابل پذيرش نخواهد بود.
لذا به نظر مي‌رسد كه استعمال فراز «كهگيلويه بزرگ» بدون دقت و تيزهوشي تاريخي تنها از جهت تبيين هويتي رسانه‌اي و تبليغاتي جديد شايع شده است.
به هرحال همانگونه كه فراموشي هويت واقعي، امري نامناسب است ايجاد هويتي كاذب نيز ناصواب خواهد بود. متاسفانه هر دو رويكرد، در چند سال اخير در ميان برخي از افراد استان كهگيلويه و بويراحمد ديده شده است. سهل‌انديشاني كه عامل توسعه‌نيافتگي استان را در طولاني بودن اسم و يا دشواري تلفظ آن مي‌ديدند و خواستار جعل هويتي ديگر و عمدتاً جغرافيايي بودند و يا رويكرد اخيري كه به دنبال جعل واژه «بزرگ» به عنوان پسوند كهگيلويه است.
هر دو ديدگاه از نوعي ازخودبيگانگي فرهنگي رنج مي‌برد و شايد توسعه و جلوه‌گري را در تعيين اسامي جديد و گاه بي‌مسما مي‌داند، غافل از اينكه عامل توسعه و پيشرفت در گرو توسعه نيروي انساني،‌ تلاش و همت همراه با حفظ و تقويت پشتوانه‌ و هويت فرهنگي ـ مذهبي، مبتني بر تاريخ بومي است.
عبارت «كهگيلويه و بويراحمد» هويتي تاريخي و فرهنگي را در عقبه خود دارد كه بر قدمت و كهن بودن فرهنگ اين مرزبوم، رشادت‌ها، سلحشوري، صداقت و پاكي مردمان شيعه‌مذهبش دلالت مي‌كند. اين در حالي است كه «كهگيلويه بزرگ» و يا «استان زاگرس» و «استان دنا»، تنهاي بر يك هويت جغرافيايي و مكاني تأكيد مي‌كند و عامل گسست نسل‌هاي آينده با هويت تاريخي و فرهنگي واقعي اين منطقه است و به نظر، بهانه‌اي براي توجيه كم‌كاري در توسعه و پيشرفت استان، براي عده‌اي خواهد بود.