روزشمار پایداری‌ها برای بازگشت «دولت کریمه» احمدی‌نژاد/ وکیل‌الدوله‌های سابق؛ لنگرگاه احمدی‌نژاد برای بازگشت به قدرت می‌شوند؟

یاران صدیق دیروز و امروز «محمود» سیاست ایران یا روزشمار بازگشت زده‌اند یا چشم به راه بازگشت دولت کریمه هستند. 1110 روزی که قرار است هر روز از آن کمتر و کمتر شود تا محمود احمدی نژاد بار دیگر به پاستور رجعت کند.
به گزارش بویرنیوز، فرقی نمی کند چند روز مانده باشد یا چند سال؛ انتخابات هم که نباشد، سیاست ایران بازهم تب و تاب انتخاباتی دارد. همانند همین روزهایی که هنوز یک سال از روی کار آمدن رییس دولت جدید نگذشته است اما حرف و حدیث‌ها حول سال 96 می‌چرخد و انتخاباتی که شاید نتیجه آن بازگشت یک رییس جمهور پیشین باشد. یک محمود احمدی نژاد.

احمدی نژادی‌ها که روزهای قبل از انتخابات 92 را در جنب و جوش و التهاب روی کار آوردن کاندیدای مورد نظرشان سپری کرده و به در بسته خورده بودند تا مدتی بعد از انتخابات بر مدار سکوت حرکت کردند. رییس دولت سابق که در داخل و خارج به حاشیه سازی و جنجال آفرینی معروف شده بود در موضع گیری عجیب به سکوت و لبخند زدن روی آورد تا نشان دهد قرار است باز هم سیاستمداری متفاوت دیده شود.

سکوت احمدی نژاد گرچه توسط خود او هنوز شکسته نشده است اما این یاران و همراهان دیروزش و البته امروزش هستند که مدتیست تریبون به دست، زبان رییس جمهور محبوب شان شده اند و به همان مشی احمدی نژادی ها از دولتی ها تا مجلسی ها، از اصولگرا تا اصلاح طلب را به یک تیغ می رانند و هنوز هم سنگ دولت سابق و رییس اش را به سینه می زنند.

آنگونه که یک روز علیرضا داوری روزشمار 1110 روزه را کلید می زند و روزی دیگر علی اکبر جوانفکر زمزمه های بازگشت احمدی نژاد به سیاست را مطرح می سازد. گویی احمدی نژادی ها آنقدر شیفته قدرت هستند که نه به انتخابات مجلس که چشم طمع را دوباره به صندلی ریاست پاستور دوخته اند و با یقین از بازگشت دوباره شان سخن می گویند. چنانچه علیرضا داوری با لحنی قاطعانه در فیسبوکش خطاب به روحانی نوشت:« آقای روحانی عزیز، به امید خدا شما دولت دوازدهم را به دکتر ما تحویل خواهید داد. ما تنها باید ۱۱۱۰ روز منتظر بمانیم.»

آنها حتی ابایی ندارند که از هم اکنون شائبه دخالت دولت فعلی در انتخابات آینده را نیز وارد فضای سیاسی کشور کنند تا خط و نشان های مدل احمدی نژاد خیلی زودهنگام بر روی دولت کشیده شود. چندی پیش بود که علی اکبر جوانفکر رسما از هدف گذاری خاص دولت برای انتخابات آتی سخن گفت و اظهار کرد« می خواهند جلو بازگشت احمدی نژاد به جامعه را بگیرند.»

این قسم اظهارات گاه و بیگاه اطرافیان صدیق احمدی نژاد به خوبی روایت گر آن است که جریان احمدی‌نژادی در سکوت و چراغ خاموش تدارک سازی برای بازگشت به سیاست را آغاز کرده است و سکوت رییس دولت سابق دلیل به حاشیه رفتن آنها نیست چه آنکه می تواند بهترین استراتژی برای آرام کردن فضا علیه وی و زمینه سازی برای بازگشتی دوباره باشد.

این احتمال آنجا رنگی یقین تر به خود می گیرد که پایداری ها یا همان وکیل الدوله های دولت سابق در مجلس نیز چشم امیدشان را به بازگشت احمدی نژاد دوخته اند و به مثابه سال 84 از دولت کریمه مدنظر خودشان سخن می‌گویند. آنچنان که روح الله حسینیان لیدر جریان پایداری در بهارستان که در خط مقدم حملات به روحانی و دولتش حرکت می کند از تریبون باز مجلس آرزوی بازگشت دولت کریمه که به اذعان سیاسیون همان دولت محمود احمدی نژاد است را مطرح ساخت.

لیدر پایداری ها که گویی رسالت این روزهای خود را در تطهیر احمدی نژاد دیده است چندی پیش نیز از دوران احمدی نژاد به عنوان دورانی طلایی نام برد و وقتی با علامت سوالی به نام مشایی در کنار احمدی نژاد روبرو شد اینگونه پاسخ داد که«من کاری ندارم اصولگرایان بااحمدی نژاد با مشایی یا بدون مشایی چه رفتاری می خواهند داشته باشند ، چرا که بازگشت مجدد احمدی نژاد نیز فارغ از این دست از بحث های جدایی و دیگر داستان ها قابل طرح است.» چه آنکه به نظر می رسد او که خود زمانی به خاطر همین مشایی شمشیر بر روی احمدی نژاد کشیده بود این روزها حاضر شده است چشم خود را بر اسفندیار دولت ببندد.

وی که معتقد است مردم منتظر بازگشت احمدی نژاد هستند، تاکید دارد«عملکرد دولت روحانی در همین یکسال به شکلی بوده است که مردم از دولت آقای احمدی نژاد به عنوان روزهای طلایی یاد می کنند و بازگشت وی را آرزو و برای بازگشت وی لحظه شماری می کنند.»

به نظر می رسد پایداری ها که در اواخر دولت دهم عملا از مواضع متناقض خود با رییس دولت سخن می گفتند حال که بی پشتوانه و بی پناه شده اند آنها نیز روزشمار بازگشت مرد آرادانی به پاستور را آغاز کرده اند. پایداری هایی که بنا به گفته محبیان همچون مرغ بال و پر کنده هر روز یک استراتژی را دستور کار خود قرار می دهند و تک تای زیادی برای باقی ماندن در سیاست و حذف نشدن از دایره سیاست ورزی دارند. آنچنان که یک روز دم از وحدت بین اصولگرایان می زنند و تلاش می کنند به جلسات وحدت گرایانه اصولگرایان نفوذ کنند تا شاید در روزهایی که فضای دولت اعتدالی بیش از همه برای آنها دشوار آمده است در سایه اصولگرایان طی حیات کنند.

اصولگرایان اما آنقدر در چندسال اخیر از پایداری ها و مشی پایداریچی ها آسیب دیده اند که حال این روزها نخواهند روی خوش به آنها نشان دهند. پایداری هایی که اگر نبود تفرقه افکنی آنها در انتخابات ریاست جمهوری شاید کاندیدای اصولگرایان حال در پاستور اقامت گزیده بود.

شاید همین دست رد اصولگرایان به سینه پایداری ها بود که باز هم آنها را به سوی مردی کشاند که همو عامل ظهور و بروزشان در عالم سیاست شده بود. محمود احمدی نژادی که خود از کنج دفتر کارش در ولنجک سیاست ایران را رصد می کند و به مدد یاران باوفایش آرزوی بازگشت به پاستور را در سر می پروراند هم بی تمایل نیست بار دیگر وکیل الدوله های گذشته را دور خود جمع کند تا علاوه بر فشار آوردن و تنگ تر کردن فضا برای دولت فعلی، از طریق همان ها ابتدا مسیر ورود به بهارستان و سپس پاستور را هموار سازد.

چه آنکه امیر محبیان از تئوری پردازان جریان راست سنتی می گوید «احمدی‌نژاد با هوشمندی با پایداری بازی می‌کند و نهایتا می‌کوشد آنها را مثل کاتالیزور به‌کار گیرد یعنی در فعل و انفعالات هستند ولی در نتیجه نخواهند بود. از آن» وی که می گوید پایداری هم هنوز درگیر خاطرات دوران احمدی‌نژاد است، معتقد است» نزدیکی مشایی و احمدی‌نژاد در ظاهر برای پایداری‌ها کمی غیرقابل تحمل بود، اما به هر حال جایگزینی برای او در برنامه‌هایشان نمی‌بینند. به همین دلیل نمی‌توانند او را از پس‌زمینه ذهنی خود پاک کنند.»

گویی در وانفسایی که احمدی نژاد خود را در میانه جریانات سیاسی تک و تنها دیده است و پایداری ها هم رانده شده از اصولگرایان شده اند قرار است لنگرگاه هم شوند تا شاید راهی برای ماندگاری خود در سیاست ایران و شاید بازگشت به دوران خوش قدرت پیدا کنند.

نامه