پایگاه خبری تحلیلی بویرنیوز:
روز گذشته خبری ناراحت کننده فضای استان را متاثر از خود کرد، فرزند شهید در مقابل بنیاد در استان خود را به آتش کشید.
غم این سوختن نه صرفاً از بابت فرزند شهید بودن او است بلکه غم و رنجش از آنجهت عظیم تر است که یک انسان بخاطر درماندگی به جایی می رسد که حاضر میشود با مهمترین داشته اش یعنی جانش به معامله برای خواسته هایش بپردازد.
شوربختانه اما این اولین و آخرین داستان غم انگیزی نیست که در کهگیلویه و بویراحمد شنیده یا می شنویم.
مدتی پیش نیز جوانی در یاسوج که حقوق اندکش کفاف زندگی را نمیداد و توانایی عمل بیماری اش را نداشت در اوج جوانی چشم از دنیا فرو بست.
مدام شنیده ایم که این استان بر روی طلا قرار گرفته، همه چیز دارد، نفت و گاز، آب، جنگل و پوشش گیاهی، منابع معدنی و تاریخی پر غرور و دیرینه که هنوز هم رگه های آن به خوبی هویداست و خود ظرفیتی عظیم فرهنگی به شمار می رود.
در کنار این همه داشته اما خودکشی و بیکاری در استان آماری نگران کننده دارد، چرا؟
مدام از خودکشی دختران جوان دیشموک شنیده ایم، از بیکاری عمده جوانان تحصیل کرده استان بارها گفته و آمارها را رصد کرده ایم. اینجا در شاخص محرومیت غذایی، فلاکت و تورم هم شرایط جالبی در کشور ندارد. اینجا نان هم قرضی خریده می شود درست در بام نفتی آن!
اصلاً گویی ناف کهگیلویه و بویراحمد را با درد و رنج بریده اند.
در استان صنعت ارزشمند و فاخری که بتواند حجم زیادی از جوانان را مشغول به کار کند نداریم. وام های اشتغالزایی در مسیر درست هدایت نمیشود و در سایه نبود نظارت به اشتغال ختم نمی شود. به فرهنگ آنطور که باید بها داده نمیشود و تلاشی ملموس برای اشاعه شادی و نشاط نمیبینیم.
حجم نامه های مردم به ریاست جمهوری را یادآور میشوم، حدود 90 هزار نامه از طرف مردم در سفر هیئت دولت به استان جمع آوری شد، حالا درخواست ها چه بود «عمدتاً پول، وام و اشتغال»
خب خود این داستان مشخص میکند محرومیت ما کجاست و خواسته هایمان از دولت ها چیست.
پرداختن به هر کدام از این موارد و شاخص ها خود به فضایی جداگانه نیاز دارد اما اجمالا میگویم:
برای سامان دادن شرایط کنونی استان باید نگاه های ملی را برای بالفعل کردن ظرفیت های خدادای استان فعال کرد.
حمایت و تسهیلات اشتغال باید در مسیر درست و واقعی با نظارت مستمر به نیازمندان و جویندگان واقعی کار ارائه شود.
نهادهای فرهنگی باید در زمینه ارتقاء شاخص های فرهنگی مردم به ویژه در مناطق محرومتر فعالانه تر کار کنند، همایش و سمینار منظورمان نیست، باید وقت گذاشت پای حرف های مردم نشست، آسیب شناسی کرد و سپس بر اساس تمایلات هر منطقه به فکر برنامه های مناسب و موثر بود.
نهادهای حمایتی در کنار استمرار حمایت ها خوب است از نظر روانشاسی نیز حامی و کنار قشر ضعیف استان باشند، چه اشکال دارد از حال مددجویان به طور واقعی تر باخبر باشید، به ارائه بسته هایی که در این شرایط اقتصادی گرهی قابل توجه از زندگی مردم باز نمیکنند اکتفا نکنند، اگر کسانی مشکلات جدی دارند از طریق رسانه ها اعلام عمومی کنید تا فرجی شود.
آنهایی که تمکن مالی دارند و یا هر کدام از ما که افرادی دارای مشکل را میشناسیم حالا از هر نظر هم مالی و هم روانی اگر دستگیری کنیم جلوی بسیاری از ناهنجاری ها را گرفتیم، باور کنیم زندگی وقتی زیباتر میشود که دور و بریهایمان حسرت شادی و داشته های ما را نخورند!
بسیاری از جوانان زیر بار فقر و نبود اشتغال قابل اتکا هر روز و هر ساعت و دقیقه از شرم و خجالت می سوزند، بسیاری از مردم استان در شرایط کنونی اقتصادی شرمنده هستند و باور کنید اگر نبود شرایط طایفه ای استان و ترس از بی آبرویی شاید روزانه شاهد اتفاقات تلخ بیشتری بودیم.
به گزارش بویرنیوز، از دولت توقع دست کردن در جیب و پول دادن به مردم را نداریم، خواسته همه مردم استان، بالفعل کردن این همه ظرفیت خدادادی است تا از ره آورد توسعه و آبادانی صنعت، توریسم، کشاورزی، صنایع تبدیلی حداقل یک نان آور برای هر خانواده مشغول به کار شود.
به این میگن تحلیل درست و منطقی..بر خلاف بقیه سایت ها
و نمایندگان استان که فکر میکنن با تغییر یک مدیرکل یا استاندار همه چی گل و بلبل میشه
بعضی کارکنان بنیاد شهید خودشان و خانمشان و دیگر اقوامشان را مشغول به کار کردند و جایی برای فرزندان شهدا باقی نگذاشتند