مجله بویرنیوز- احتمالا با چند نمونه از فرمت های صدا و موسیقی برخورد داشته اید. بسیاری از افراد پول های زیادی را صرف خرید سی دی هایی کرده اند که اکنون یک گوشه خاک می خورند. همین موضوع درباره ی جعبه ای از نوارهای کاست نیز صدق می کند، ولی با اوضاعی که این روزها می بینیم، بعید به نظر می رسد که فرمت دیگری جای ام‌پی‌تری را بگیرد؛ اما…
در این باره باید گفت، فرمت های آنالوگ که در آنها دستگاه های الکترونیکی مخصوصی، چیزی فیزیکی را به امواج صدا تبدیل می کردند، قدمتشان به زمان توماس ادیسون بازمی گردد.
بنا بر این گزارش، در دهه ی اول قرن بیستم این دستگاه ها تنها وسیله ی شنیدن امواج صوتی بودند و همه فکر می کردند که روی دست آنها نخواهد آمد، ولی به زودی توسط صفحه های موسیقی کنار زده شدند. این به آن معنا نیست که کیفیت صدای بهتری داشته اند، بلکه صدای آن ها از دستگاه آنالوگ بدتر بود، ارزان تر و کوچکتر بودند؛ اما نمیشد از آنها برای ضبط صدا در خانه استفاده کرد.
از آن روزها تا کنون بیش از دوجین فرمت آنالوگ عرضه شده است که فرمت های پیشین را تغییر داده اند و برخی نیز به کلی شیوه ی ضبط صدا را تغییر دادند؛ همانند ضبط روی نواری مغناطیسی.
اما فرمتی که انقلاب اصلی را در صنعت صوت به وجود آورد، چیزی بود که ما را با صوت دیجیتالی آشنا کرد؛ یعنی سی‌دی.
در جایی که فرمت های آنالوگ امواج صدا را به چیزی فیزیکی چون مغناطیس روی نوار تبدیل می کردند، فرمت های دیجیتالی آمدند و این امواج را به کدهای جفت جفتی تبدیل کردند که می توانست تکثیر شود و توسط هر رایانه ای قابل خواندن بود. فایل می توانست به سادگی کپی برداری شود، بدون آنکه آسیبی به کیفیت اصلی صوت برسد.
کیفیت صدای دیجیتالی محدود به فرمت آن است و وضوح نوارهای آنالوگ به مسائل فیزیکی بازمی گردد.
دقیقا همانند آنالوگ، فرمت های دیجیتالی نیز راه طول و درازی پیموده اند. آیا شما چیزی به نام مینی دیسک را به یاد دارید؟ با اینکه تنها فرمت موجود در بازار نیست، مشهورترین فرمت های صوتی ام‌پی‌تری است.
کلید فهم تفاوت میان فرمت های دیجیتالی مدرن درک تفاوت بین صدای تلف شده و بدون اتلاف است.
فرمت های تلف کننده مانند ام‌پی‌تری فایل را فشرده کرده تا فضای کمتری را اشغال کنند و در عین حال درجه ای از کیفیت صدا را قربانی می کنند. فرمت های بدون اتلاف نیز یا فایل را فشرده نمی کنند و یا بدون از دست رفتن اطلاعات کیفی فشرده می کنند. شاید فکر کنید که فرمت های بدون اتلاف بهترند، ولی این گونه نیست؟
اما نکته اینجاست که با وجود فشرده نشدن، باز هم از فرمت هایی فشرده شده چون دبلیو‌ام‌ای کم حجم ترند و البته گفته می شود که گوش انسان اصلا تفاوت بین این دو را تشخیص نمی دهد.
تنها فرمتی که ممکن است بتوان جای ام‌پی‌تری را بگیرد ووربیس است. با اینکه هنوز دستگاه های کمی آن را پشتیبانی می کنند؛ این فرمت حتی بهتر از ام‌پی‌تری فایل ها را فشرده می کند؛ این یعنی دیگر نیازی نیست که برای داشتن موسیقی های دلخواهتان یک هارد اکسترنال بخرید.
