بویر نیوز: واى بر فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان! بلکه از دست پدران مؤمنشان.
به گزارش رویداد معضلات جوانان در جامعه کنونی علل متعددی دارد. این عوامل را به سه دسته می توان تقسیم نمود: 1- فردی 2 -خانوادگی و 3- اجتماعی.
عوامل فردی و اجتماعی در بستری به نام خانواده شکل می گیرد. بدین معنا که فرد و اجتماع متاثر از بستری به نام خانواده می باشند. هر اندازه این بستر مناسب تر و متعالی تر باشد سلامت فرد و به تبع آن اجتماع بیشتر تامین می گردد.
پدر به عنوان یکی از ارکان اساسی خانواده اهمیت بسزایی در تربیت فرزندان دارد. متاسفانه در دنیای کنونی با پیشرفت علم و تکنولوژی؛ پدران مهم ترین و شاید تنها وظیفه خود را تامین رفاه مالی کودکان دانسته و پا به پای دنیای تک بعدی غرب -که کمر همت به تامین نیازهای مادی بشر بسته- تنها این جنبه از بعد وجودی فرزندانشان را جوابگو هستند. البته در کشور ما تاثیرات این گونه جهان بینی های غربی و سبک و سیاق زندگی تک بعدی مادی به وضوح در بسیاری از ابعاد زندگی رخ نموده است. و البته عوارض این نگرش مادی گرای صرف نیز دامنگیر طرفداران کثیرش شده است. یکی از همین تفکرات وارداتی غربی؛ مهدکودک هاست . کودکان مهدها همان پدران امروزند که والدینشان را روانه خانه سالمندان می کنند.
مهد کودک بردن چیز بدی نیست ولی باید توجه داشت این دوره 6 ـ 7 ساله بهترین دوره عاطفه آموزی کودک است. اگر این کودک در آغوش پدر و مادر بود و 6 ـ 7 سال محبت آموزی دید ممکن نیست پدر و مادر را به خانه سالمندان ببرد تا به مرگ تدریجی بمیرد. این عاطفه نه در حوزه و دانشگاه است و نه در کوی و برزن بلکه در این دوره 6 ـ 7 ساله در آغوش محبت پدر و مادر است.(آیت الله جوادی آملی )
آری رسیدگی به بعد عاطفی و معنوی کودک متضمن حیات فردی و اجتماعی او خواهد بود. و این مسئولیت خطیر بنا بر جهان بینی اسلام متوجه نظام خانواده است. در حدیثی از امیرالمومنین علیه السلام آمده است: وانما قلب الحدث کالارض الخالیة ما القی فیها من شیء قبلته فبادرتک بالادب قبل ان یقسوقلبک ویشتغل لبک … واجمعت علیه من ادبک قبل ان یکون ذلک وانت مقبل العمر ومقتبل الدهر ذونیة سلیمة ونفس صافیة:
قلب جوان همچون زمین خالى است که هر بذرى در آن پاشیده شود مىپذیرد; پیش از آن کهقلبتسختشود و فکرت به امور دیگر مشغول گردد، به تعلیم و تربیت تو مبادرت نمودم، همتخود را بر تربیت تو گذاشتم، زیرا عمر تو روبه پیش است و روزگارت روبه جلو، داراى نیتى سالم وروحى با صفا هستى.
از حدیث شریف دریافت می شود نقش تربیتی و خوراک فکری که والدین برای فرزنداشان در نظر می گیرند تا چه اندازه اثر بخش و تاثیر گذار است. در جهان بینی اسلام حتی دعای پدر برای فرزندش کارگشاست و جهت زندگی او را تغییر خواهد داد:
عالم بزرگوار مرحوم ملا محمد تقى مجلسى ، پدر بزرگوار علامه محمد باقر مجلسى در خاطرات خود مى گوید: در یکى از شب ها پس از این که از نماز شب و تهجد سحرى فارغ شدم ، حال خوشى برایم ایجاد شد؛ از آن حالت فهمیدم که در این هنگام هر حاجت و در خواستى از خداوند نمایم ، اجابت خواهد شد، فکر کردم چه در خواستى از امور دنیا و آخرت از درگاه خداوند متعال نمایم ؛ که ناگاه صداى گریه فرزندم محمد باقر در گهواره اش بلند شد، و من بى درنگ به خداوند متعال عرضه داشتم : پروردگارا! به حق محمد و آل محمد علیهم السلام این کودک را مروج دینت و ناشر احکام پیامبر بزرگت قرار ده و او را به توفیقاتى بى پایان موفق گردان.
اما متاسفانه دردوره آخر الزمانی این اصل مهم به دست فراموشی سپرده شده و عدم آگاهی والدین از آموزه های اسلامی؛ مشکلات متعددی را به بار آورده است.
بسیاری از فرزندان آخرالزمانی آن هم در جامعه اسلامی، تنها از بعد مادی تامین شده و تحت الگو و جهان بینی دنیای غرب می پوشند؛ می خورند و حتی فکر می کنند و پدران مسلمان ما این امر را نشانه لطف به فرزندان و مجهز کردن آنان به تکنولوژی روز دنیا قلمداد می کنند.
عروسک های گران قیمت باربی؛ تهیه موبایل برای نوجوانان کم سن و سال، عدم آموزش فرایض دینی و واجبات و محرمات و به طور کلی غفلت والدین در انجام آنچه شرع مقدس بر گزدنشان نهاده؛ جوان امروزه را به جامعه ی تقلید کننده صرف از جهان مادی هدیه می دهد. جوانی که مسلمان است اما ربا می گیرد نماز نمی خواند و … و ظاهر و رفتارش به هر مکتبی می خورد الا اسلام.
به راستی چه زیبا معنا می شود در عصر ما این حدیث گرانبها از رسول اکرم صلی علیه و آله وسلم: … لا، مِنْ ءابآئِهِمُ الْمُؤْمِنینَ لایُعَلِّمُونَهُمْ شَیْئًا مِنَ الْفَرآئِضِ وَ إِذا تَعَلَّمُوا أَوْلادُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ یَسیرٍ مِنَ الدُّنْیا فَأَنَا مِنْهُمْ بَرىءٌ وَهُمْ مِنّى بُرَ آءُ. واى بر فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان! عرض شد: اى پیامبر خدا ! آیا از دست پدران مشرکشان؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: نه، بلکه از دست پدران مؤمنشان که هیچ یک از واجبات دینى را به آنان نمىآموزند، و چون فرزندانشان، خودشان، بخواهند بیاموزند، آنان را باز مىدارند، و در برابر آن به بهرهاى اندک از دنیا خرسند مىشوند. من با چنین پدرانى بیگانهام و آنان نیز با من بیگانهاند.
