پرهیز از طایفه گرایی در انتخابات

محسن رضوانی – دموکراسي و توسعه همه جانبه وقتي در يک کشور نهادينه مي شود که شرايط آن نيز کمابيش فراهم باشد. در ايران به ويژه در شهرهاي کوچک و گاهاً متوسط ، يکي از بزرگترين آفت‌هاي اصلي انتخابات ، برگزيدن و انتخاب افراد بر اساس احساسات قبيله گرايانه است. طايفه گرايي و تعصبات قومي به عنوان يکي از شاخص های غير عقلاني در رفتارهاي انتخاباتي ، سمي مهلک در انتخابات است. در بسياري از نقاط کشور و از جمله همين حوزه انتخابیه خودمان ، بزرگان طايفه و خاندان معمولاً بر اساس مصالح مالي و قبيله‌اي فردي را انتخاب و سپس اکثر افراد آن طايفه يا خاندان ، راي خود را به فرد مورد نظر مي دهند.

از اين رو تحت تاثير اين شاخص ، داوطلبان نه به خاطر توانمندي هاي علمي، تجربي ، مديريتي ، بلکه صرفا به علت ارتباطات خويشاوندي وطايفه اي مورد حمايت قرار مي گيرند و نتيجه آن کاهش شانس افراد لايق براي انتخاب شدن است.
شايد يکي از عوامل محروميت منطقه ، همين عامل باشد چرا که مديران لايق شهر و منطقه مان جرات گام نهادن در ميدان سياست را به خاطر ترس از همين عوامل پيدا نمي کنند. لذا نتيجه آن مي شود که در برخي موارد افراد نالايق و بعضاً کم لايق به مناصبي بزرگتر از قامت فکرشان دست پيدا کرده و ما هم به طنز آنها را گاهي ملقب به” ساکت ترين نماينده مجلس” مي دانيم.
پس کمي به خودمان بياييم و واقعيات را بهتر و منطقي تر ببينيم. مدعي نيستم که همه چيز ايده‌آل است و با يک انتخاب صحيح اوضاع عالي و ايده آل شده و همه مشکلات منطقه حل مي‌شود. اما بديهي است فرستادن يک وکيل لايق با سوابق درخشان مديريتي مي تواند تا حد زيادي بر اوضاع شهر ما و حتي کشور تاثير بگذارد.
در خاتمه با اشاره به سخن حضرت امام راحل که فرمودند : ” امروز روزي است که بايد هم علماي اسلام و هم مردم متفکر چشم خود را درست باز کنند و افرادي را انتخاب مي کنند افرادي باشند که از قبل به آنها شناخت داشته باشند.” اميدوارم هر کدام از ما بر اساس لياقتها و با چشمي باز و نه علايق مالي و قبيله اي در انتخابات شرکت کنيم!