سخنان تکان دهنده جانباز کهگیلویه و بویراحمدی

به گزارش بویرنیوز، رضا یعقوب‌آزاد امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در یاسوج با بیان اینکه سال 62 در کردستان به دست کومله‌ها از ناحیه یک پا قطع عضو شدم، اظهار کرد: افتخاری برای ما محسوب می‌شود که در راه اسلام و ایران به این مقام والا رسیدیم و تا زنده‌ام این احساس افتخار را به همراه خواهم داشت و آن را به خانواده و فرزندانم نیز انتقال داده‌ام.

جانباز 50 درصد کهگیلویه و بویراحمدی ادامه داد: علاوه بر اینکه در آموزش و پرورش مشغول به فعالیت بودم اما هیچ‌گاه از ورزش دریغ نکردم و کوهنوردی و والیبال نشسته را از همان روزها آغاز کردم تا اینکه توانستم به عضویت تیم ملی کوهنوردی ایران نیز پذیرفته شوم.

یعقوب‌آزاد از فتح بسیاری قله‌های ایران و چندین قله در نقاط دیگر جهان از جمله در آسیا و آفریقا یاد کرد و گفت: به مدت چهار سال در تیم ملی کوهنوردی جانبازان و معلولان کشور حاضر بودم که جزء بهترین روزهای زندگیم بود.

وی به فعالیت‌های کنونی خود اشاره کرد و با بیان اینکه والیبال نشسته را هم پی‌گیری می‌کنم از عدم همکاری دستگاه‌های مرتبط با جانبازان در این خصوص انتقاد کرد و گفت: دستگاه‌هایی که باید حامی ما باشند، خود را کنار کشیده‌اند و آن‌گونه که باید حمایت نمی‌شویم.

این جانباز با بیان اینکه اگر خواستید می‌توانید با ده‌ها نفر از دوستان من در این خصوص مصاحبه و گفت‌وگو داشته باشید، تصریح کرد: این‌ها حرف دل بسیاری از جانبازان در این استان است و من هم فرد کوچکی در میان آن‌ها بوده و شاید مشکلات کمتری نسبت به دوستانم داشته باشم.

یعقوب‌آزاد تنها دلخوشی خود و سایر جانبازان را ورزش و میادین ورزشی برشمرد و گفت: بروید و سری به سالن محل تمرین ما بزنید تا بفهمید که آیا جانبازان می‌توانند با این امکانات به ورزش ادامه دهند.

وی که خود را کارمند بازنشسته آموزش و پرورش معرفی کرد، افزود: نیروهای زیادی را در این دستگاه طی سالیان اخیر به کار گماردند و آیا من جانباز قطع پا حق نداشتم تنها فرزند پسر خود را که نان‌آور خانواده بود به جای خود در گوشه‌ای از این دستگاه ببینم.

این جانباز قطع پا در ادامه گفت: به خاطر اعتمادی که همواره به سایرین داشتم و ضمانت فردی را قبول کردم، مجبور به فروش خانه‌ام برای پرداخت بدهی دیگران شدم و اکنون خودم و فرزند پسرم که به تازگی تشکیل زندگی داده در کنار یکدیگر زندگی را ادامه می‌دهیم و مجبورم که مخارج فرزند بیکار و همسرش را نیز با حقوق کارمندی تقبل کنم.

یعقوب‌آزاد که دل پر دردی از دستگاه‌های مختلف در این استان داشت، تصریح کرد: ماهیانه 550 هزار تومان اجاره منزل خودم و فرزندم را می‌پردازم و هر دو با ماهیانه 300 هزار تومان امرار معاش می‌کنیم.

وی گفت: البته در همه جای کشور وضع به این منوال نیست، چراکه در استان‌های دیگر خط‌بازی و طایفه‌سالاری و دوست و رفیق‌بازی به این حدت و شدت وجود ندارد و مجبورم بیان کنم دلیل عمده مشکلات ما در استان به همین مسائل خطی و جناحی برمی‌گردد که مسئولان را به خود مشغول کرده است.

این جانباز رویه سیاسی‌کاری و عدم رسیدگی به مشکلات جامعه ایثارگری را نه فقط مربوط به این دوره دانست و گفت: همیشه همین‌گونه بوده و نمی‌توان یک عده و یک گروه را به تنهایی مسئول این اشتباهات دانست.