“برزیل درگذشت” ؛ این خلاصه آن چیزی است که در نیمه نهایی جام جهانی 2014 برزیل اتفاق افتاد. آنچه در “بلوهوریزونت” گذشت، یادآور فاجعه”ماراکانا” برای مردم این کشور بود.
در 1950 ، زمانی که برزیل میزبان جام جهانی بود، در فینال با اروگوئه مواجه شد. آن دیدار ، پرتماشاگرترین مسابقه فوتبال جهان بود: 199 هزار 854 نفر.
اما در پایان این اروگوئه بود که با گل “گیگیا” قهرمان شد. برزیلی ها از آن رویداد ، بعد از 64 سال به عنوان یک فاجعه نام می برند. اما باخت حیرت انگیزشان در برابر آلمان ، آن فاجعه را به حاشیه خواهد راند.
هیچ کس تصورش را هم نمی کرد که برزیل در دوره ای که میزبان بود، نه تنها به فینال نرسد بلکه با نتیجه 7 بر یک تحقیر شود.
آلمانی ها در دقیقه 11 توسط مولر به گل رسیدند. تا اینجای کار ، همه چیز عادی بود و انتظار می رفت برزیل بر حملات خود بیفزاید تا گل خورده را جبران کند. 12 دقیقه بعد اما توفان تاریخی به راه افتاد و از دقیقه 23 تا 29 ، یعنی در 6 دقیقه برزیل 4 گل دیگر خورد، در دقایق 23،25،26 و 29 !
تیم برزیل رسماً منهدم شد و تا پایان نیمه اول، یک بازی ابتدایی از خود به نمایش گذاشت؛ در آن دقایق تنها پیراهن های زرد رنگ، شبیه تیم برزیل بودند و دیگر هیچ! آلمان ها هر اندازه مانند ساعت، منظم و حساب شده کار می کردند، برزیلی ها مانند یک کلاف سردرگم بودند.
سرانجام با پایان نیمه ، یاران برزیل در حالی که سرهایشان را پایین انداخته بودند از زمین خارح شدند تا ببینند اسکولاری برای نیمه دوم، چه اندیشیده است.
در فاصله دو نیمه ، برخی شهرهای برزیل ، شاهد اولین اعتراضات مردم شدند که نارضایتی خود را از آبروریزی تاریخ فوتبال ابراز می کردند.
نیمه دوم ، همان طور که انتظار می رفت با حملات برزیل آغاز شد اما بازیکنان برزیل که همچنان در شوک شکست بودند، نتوانستند کاری از پیش ببرند و در دقایق 69 و 78 دو گل دیگر هم خوردند و تنها در دقیقه 90 توانستند یکی از گل های خود را جبران کنند.
جالب اینجاست که آلمانی ها با زدن گل های پایانی شان زیاد ابراز خوشحالی نمی کردند ، همان طور که گل دیرهنگام و بی ثمر برزیل، زردپوشان را در میدان و سکوها شاد نکرد، به ویژه آن که تماشاگران برزیلی در اواخر بازی، تیم آلمان را تشویق می کردند.
با بلند شدن صدای سوت پایان، بسیاری از مردان ، زنان و کودکان برزیلی حاضر در استادیوم با صدای بلند شروع به گریستن کردند و بسیاری از هموطنان شان هم در خیابان های برزیل، به اعتراضات خود وسعت دادند و برخی از آنها ، حتی پرچم کشور خودشان را آتش زدند!یکی از تماشاگران برزیل هم بعد از بازی وارد زمین شد تا بازیکنان تیم ملی کشورش را کتک بزند که توسط پلیس دستگیر شد.
برد پرگل 7 بر یک آلمان در برابر برزیل ، یادآور برد 8 بر صفر آلمان در جام جهانی 2002 بود که در برابر عربستان به دست آمد با این تفاوت که آن عربستان بود و این برزیل میزبان مدعی!
برزیل نه تنها بدترین شکست تاریخش را در خاک خود تجربه کرد، بلکه عنوان بدترین خط دفاعی جام جهانی را هم به خود اختصاص داد!
حدود دو هفته قبل، “پله” ستاره رویایی فوتبال برزیل گفته بود: امیدوارم فاجعه “ماراکانا” تکرار نشود و “گیگیا”ی تازه سر برنیاورد و نابودمان نکند؛ پله اما نمی دانست که آلمان پر از “گیگیا”هایی است که نه فقط برای بردن و نابود کردن ، که برای تحقیر میزبان به برزیل رفته بودند.
بعد از فاجعه “ماراکانا”، بازیکنان برزیلی از راهی مخفی عبور داده شدند تا تماشاگران به آنها آسیبی نرسانند. افرادی از شوک آن شکست در خانه سکته کردند و جان دادند و موج اعتراضات مردمی جامعه فوتبال زده برزیل را در بر گرفت. امروز نیز باید تبعات این باخت سهمگین را در بیرون از استادیوم دنبال کرد.
عصرایران
