سایت خبری تحلیلی بویر نیوز/ منصوره جعفریان سی سخت :چند روز قبل در نقد مطلبی که در تارنمای … ذرج شده بود لازم دانستم مطلبی نوشته و به برخی از افتخارات شهر سی سخت از گذشته تا کنون اشاره داشته باشم.
گویا گوشه هایی از نوشتار خوشانید برخی از دوستان نبوده و توهین به مارگون و مردمش دانسته اند. در حالی که چنین قصدی از بیان آن مطالب در متن نبوده است. پیشرفت استان برای من مهم است چه مارگون باشد چه سی سخت و چه جاهای دیگر. هیچ کس از اینکه در یک استان توسعه یافته با شرایط اقتصادی خوب زندگی کند احساس نارضایتی نمی کند. امیدوارم به همین زودی شاهد بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی در تمام نقاط استان باشیم.
اگر خاطری را آزرده ام پوزش می طلبم اما گاهی برای یادآوری یک مهم نیاز به بازگویی برخی مطالب است. سی سخت یا بهتر بگویم شهر توریستی سی سخت را در نوشتار پیشین تا جایی که در توان داشتم و قلم یاری می داد شناساندم و خود دوستان بهتر از من این شهر را می شناسند.
در ادامه سخن لازم می دانم که مواردی را نوشته و سخنم را به پایان برسانم.
سی سخت به عنوان یکی از شهرهای گردشگری ایران و استان چند سالیست که بر سر زبان ها افتاده و آوازه اش در جهان پیچیده و همه ساله شاهد حضور گردشگران بسیاری از ایران و کشورهایی همچون آلمان فرانسه هلند و غیره است.
به نظر می رسد آن روز که عده ای تصمیم گرفتند سی سخت مرکز شهرستان دنا باشد نمی دانستند که مرکز شهرستان شدن برای یک شهر توریستی نه جایگاهی خوب که موجب زیان های بسیاری از جمله در زمینه ی فرهنگی و اجتماعی خواهد شد. شهری که فرهنگ دست نخورده اش زبانزد بود و طبیعت بکرش آشنا اما امروز به شهری تبدیل شده که اگر چه گردشگری پذیر است اما آهسته آهسته ناهنجاری های فرهنگی را شاهد می باشد.
ساختمان های اداری که ساخته شد و مهاجرتی که از همه جای استان به این شهر صورت گرفت چندان چهره ی زیبایی را به این شهر نبخشید. زمین هایی که می توانست جایگاهی برای ساخت مسکن برای مردم سی سخت باشد به دولت فروخته و ساختمانهای اداری در آنجا بنا شد.
شلوغی که تا دیروز آرامشش یکی از دلخوشی های مردم این شهر بود امروز چنان به بحث محافل خانوادگی تبدیل شده که گویا خسته از این هجوم سنگین به شهرشان هستند. این روزها دیگر چهره ها برایمان آشنا نیست و گویا خود نیز غریبه ایم.
در جامعه شناسی خوانده ایم که مهاجرت افراد غیر بومی به یک منطقه عواقب ناخوشانیدی از جمله ناهنجاریهای فرهنگی را به دنبال دارد و در دراز مدت فرهنگ و اجتماع محیط دستخوش نا ملایماتی می شود. و این همان اتفاقی است که این روزها در سی سخت شاهد آن هستیم.
مرکز شهرستان شدن از سویی و از دیگر سو ورود دانشگاه پیام نور به این شهر یکی دیگر از نارضایتی اغلب مردم این شهر است. سال ها قبل شنیده بودیم جایی که دانشجو وارد شود کم کم امنیت اجتماعی و هنجارهایش تغییر می کند و امروز در سی سخت به روشنی می توان این تلخی را حس کرد. این سخن نه دیدگاه شخصی من که به اعتقاد بسیاری از جوانان و مادران و پدران همشهری است.
کاش آن روز که سی سخت مرکز شهرستان شد و دانشگاه پیام نور گشایش یافت سخن دلسوزان شنیده می شد و امروز شاهد نگرانی های مردان و زنان این دیار برای آینده ی فرزندانشان در گره خوردن با فرهنگ های دیگر نبودیم.
آیا به این مسئله اندیشیده اند که آب رفته را نمی توان به جوی برگرداند؟ کاش به نام پیشرفت شهرستان دنایی نبود کاش دانشگاهی نبود. کاش و هزاران کاش دیگر که امروز بیانش دیگر هیچ سودی ندارد. سی سخت در دیروز گم شد و امروز کمتر فردای دیروزی اش را چشم انتظار است.