پایگاه خبری تحلیلی بویرنیوز:
این روزها شاهد انتشار ویدئویی از مرثیه بر پیکر زنان کهگیلویه هستیم که در تصادف رانندگی در مسیر دهدشت به بههان جانشان را از دست داده اند.
تلخ ماجرا آن است که این زنان برای کار و برداشت گوجه به استان خوزستان سفر می کنند و دست آخر به دلیل نا ایمن بودن راه ها برای تکه ای نان، قربانی کمبودها و ایرادات می شوند.
از کجا بگوییم…
دردآور است و خفت بار ، اینکه زنان نجیب و شریف این دیار ، آن هم استانی که مدعی است سهم عمده نفت و گاز، آب ، جنگل و تاریخ و فرهنگ ایران را در دل خود دارد، برای لقمه ای نان اینطور بی گناه جان شیرینشان را پر پر می کنند.
چرا باید استان ما آب سد مارون را 0 تا 100 بدهد و اما خودش ذره ای از این نعمت بهره مند نباشد؟
آب سد کوثر 2 و نیم میلیون نفر را آب می دهد اما سهم خودمان کم و مدیریت این سد استان ما را به استان های دیگر داده اند؟!
سد آبریز با آنهمه منفعت برای این مردم ، عملی نمی شود اما آن سو تر می بینیم سد خرسان 3 با همه مضرات جدی و خسارت باری که دارد در حال اجرا است!
این همه ظرفیت خدادادی در این استان اما همچنان پروژه های راه ما 30 سال سن دارند و عمده پروژه های ما عمر مفیدشان به سر آمده و کامل افتتاح نشده اند.
این از زنان بی گناه و آن طرف هم جوانانی بی گناه که در سایه نبود شغل مناسب رو به شغل کاذب حمل کالای ممنوعه (شوتی) آورده و در تصادفات یا خود قربانی می شوند یا باعث مرگ مردم بیگناه می شوند، آن طرف تر هم جوانان مجرد و متاهل این استان باید دوری از خانواده و مخاطرات آن را به جان بخرند تا در عسلویه کارگری بکنند در حالیکه خودشان بر روی دریایی از نفت سکونت دارند!
تا دیر نشده برای این استان کاری کنید، آه زنان و جوانان پاکش دامن می گیرد…
طلوع هفتم جریان عزت سناتور ننگت باد