یادداشت مخاطبان بویرنیوز: یکی در بیابان سگی تشنه یافت/برون از رمق در حیاتش نیافت/کله دلو کرد آن پسندیده کیش/چو حبل اندر آن بست دستار خویش/به خدمت میان بست و بازو گشاد/سگ ناتوان را دمی آب داد/خبر داد پیغمبر از حال مرد/که داور گناهان از او عفو کرد//سعدی
“فرمانده انتظامی بابل از بازداشت یک فرد بدلیل آزار سگی و کشاندن آن با خودروی خود خبر داد.”
این خبری است که دیروز شنیده شد. خبری که فی النفسه خوشایند هر مخاطبی است. مراتب و نگاه و ابعاد انسانی موضوع و برخورد آن فرماندهی محترم، با این فرد حیوان آزار،امری بسیار پسندیده و قابل تحسین است .بی تردید هرکسی که نگاه انسانی و مهربانانه ای نسبت به دیگر مخلوقات آفرینش داشته باشد،کار آن فرماندهی محترم را تحسین نموده و ارج می گذارد.
این خبر بهانه ای شد تا در قیاس با این اتفاق و برخورد انسانی آن فرماندهی محترم بابل،به نوع نگاه و برخورد دایره انتظامی استان خودمان کهگیلویه و بویراحمد به مورد مشابهی اشاره کنم:
“حقیر بعنوان یک شهروند که محل زندگی خود در محله معصوم آباد و نزدیک به درختان بلوط میدان کوهنورد است،معمولا اگر غذایی اضافه در سفره باقی بماند آن را در کیسه نایلونی گذاشته و در میان درختان بلوط این منطقه می ریزم تا شاید پرنده ای ، سگی از آن بی نصیب نماند .چنین کاری را بسیاری از کوهنوردان و مردم محله انجام می دهند و حقیر نیز یکی از آنها.
درهمین چند شب پیش(دهم خرداد) باقیمانده غذای سفره را طبق روال معمول جمع کرده و بردم و در همان حوالی ریختم. در حین برگشتن – متوجه نور چراغ قوه ای شدم که در سیاهی شب در لابلای درختان بلوط به هر سو می چرخید، سپس باشنیدن پارس سگی و شلیک گلوله ای متوجه شدم که صاحب چراغ قوه قصد کشتن سگ های حاشیه جنگل بلوط را دارد.بی درنگ فریاد زدم که چرا سگ ها را میکشی؟! جوابی نشنیدم، شلیک دوم و ناله های مرگبار سگ گلوله خورده بلند شد. شلیک سوم هم شنیده شد.چاره ای نداشتم.نمی شد خطر کرد و به دل سیاهی درختان رفت و فردی که بی رحمانه جان سگی بیگناه و بی زبان را با ضرب گلوله ای مرگبار،می گیرد را از کار بی رحمانه اش باز دارم
…مستاصل شده و به ناچار با ۱۱۰ تماس گرفتم و شرح ماجرا را گفتم و از آنها خواهش کردم که چنانچه مقدور باشد با حضور در محل مانع از حیوان کشی آن فرد شوند. در پاسخ، آن را وظیفه اداره بهداشت دانسته و من با ذکر این نکته که بهداشت چه کاری می تواند در آن شب انجام دهد، مجددا خواهش کردم تا چنانچه مقدور باشند با آمدن در آن محل با آن فرد بر خورد نمایند و اجازه ندهند سگ های بیگناه را با تفنگ از پای در آورد. خواهش های پیاپی من موجب شد تا آن پاسخگوی محترم در پلیس ۱۱۰ بفرمایند که موضوع را پیگیری و اطلاع می دهند به همکارانشان تا اگر در نزدیکی آن موقعیت باشند با شما تماس بگیرند.آن شب – متاسفانه – هر چه انتظار کشیدم از سوی آن واحد انتظامی کسی به من زنگ نزد.
آن شب تا دیرهنگام در این فکر بودم که همان خدایی که به ما انسانها جان شیرین داده است ، خودش به دیگر موجودات زنده این کره خاکی جان و حق حیات داده است. فردا صبح به محل شلیک و ناله سگ رفتم.حدسم درست بود .لاشه آن سگ بیگناه، بر روی علفهای خشک در میان درختان بلوط افتاده بود.صدها مگس بر روی لاشه نشسته بودند…
با خود گفتم براستی این همان حیوانی است که سعدی درباره اش در گلستان خود گفته است:
سگ اصحاب کهف روزی چند/پی نیکان گرفت و مردم شد !
براستی آیا فردی که این سگ زبان بسته بیدفاع را بیرحمانه آماج گلوله مرگبار قرار داده ، از عقوبت چنین گناه و جفایی خبر دارد؟!
سگ، نخستین حیوان وفادار به انسان است.اگر برای درنده ترین سگ ، تکه نان خشکی بیندازیم، صدبرابر آن محبت کوچک با خم کردن سر و تکان دادن دم خود،مراتب سپاس خود را به ما نشان می دهد و اگر سالی دیگر اتفاقی از کنارش بگذریم به پاس آن محبت ناچیز، ما را شناخته ، بسوی ما می آید و به نشان وفاداری خود ، دم تکان می دهد.
در انتها باز از سعدی،این نابغه بزرگ ادب و شاعر بی همتای اومانیستی همه جهان و بشریت، حکایتی دیگر را می آورم:
شنیدم که در دشت صنعا،جنید*/سگی دید بر کنده دندان صید/ ز نیروی سرپنجه شیرگیر/فرومانده عاجز چو روباه پیر/…چو مسکین و بی طاقتش دید و ریش/بدو داد یک نیمه از زاد خویش/شنیدم که می گفت و خوش می گریست/که داند که بهتر ز ما هر دو ، کیست؟!
*جنید( بغدادی):عارف بزرگ ایرانی سده سوم ه.ق
/خ.ح
باسلام در شهرستان کهگیلویه دهدشت سگ های ولگرد در تمام خیابان ها و میراث فرهنگی دهدشت باعث انتشار بیماری های می شوند چندین انسان بعلت هاری گاز گرفته‌اند کسی از مسئولان احساس مسئولیت نمی کند که سر سامان بدهد به این سگهای ولگرد حالا شما به حال آنها دلسوزی می کنید مانند سیاست نظام و فرهنگ مردم که فقط مرده پرست شدید ایجاد مزاحمت برای مردم زنده یاد بردید