باز هم کج سلیقگی در روند برنامه ریزی سفر هیئت دولت به کهگیلویه و بویراحمد/ از درخواست های شرم آور از وزرا تا بی توجهی به فعالان اقتصادی و هدر دادن فرصت در بیان کمبودها

سفر پنجم هیئت دولت به کهگیلویه و بویراحمد بود.

پایگاه خبری تحلیلی بویـرنیـوز:

سفر هیئت دولت در کهگیلویه و بویراحمد با چالش ها و البته گلایه مندی هایی همراه بوده است.

نکته نخست را باید در عدم تدارک برنامه های مناسب برای خود رئیس جمهور دانست، انتظار از مسئولان این بود که به جای نشست ها و برنامه های سخنرانی به صورت میدانی رئیسی را با مهمترین پروژه های استان که می‌توانند نقشی در اشتغالزایی و آبادانی ایفا کنند روبرو می‌کردند، از پروژه ها و صنایعی که همچنان رنگ و بوی رکود دارند گرفته تا شهرک‌های صنعتی که فقط نامی را یدک می‌کشند و پروژه هایش که ۳ دهه از کلنگ زنی آنها میگذرد اما همچنان خبری از افتتاحشان نیست.

دوم: نشست با نخبگان هم هنوز برای ما مشخص نیست با چه معیاری صورت گرفته، تعریف نخبه را همه به خوبی می‌دانند خوب است تدارک دیدگان این برنامه شفاف برای مردم بگویند کدام چهره اقتصادی، فرهنگی، دانشگاهی و دانشجویی و سیاسی شاخص را بدون نگاه سیاسی آنها در این جلسه دعوت کرده اند.

سوم: اقتصاد و اشتغال کهگیلویه و بویراحمد مهمترین بُعد محرومیت آن است، چرا نباید نشست اختصاصی در خانه اصلی این فعالان برگزار شود؟ نشستی برگزار شد با وزیر رفاه و تاسف بار بعد از ۱ ساعت از این جلسه وزیر میگوید هنوز چیز به درد بخوری دستگیرم نشد! این موضوع باعث تأسف است، فرصتی که می‌تواند گره گشای صنایع باشد با عدم برنامه ریزی درست سوخت شد و دست آخر هیچ!

چهارم: خواسته های شرم آور از برخی مسئولان: ما همواره ادعا داریم نیروهای ملی کهگیلویه و بویراحمد به گواه آمار در پاک دستی، تحول آفرینی و تلاش نمونه اند و باید دولت زمینه رشد و ارتقاء آنها را با دادن فرصتی برابر فراهم آورد، موجب تعجب است درخواست از برخی وزرا برکناری نیروهای ملی استان در وزارتخانه ها بود!

پنجم: وظیفه نماینده به جای کلی گویی و اتهام زنی به مدیران، استفاده از فرصت سفر هیئت دولت برای پیشرفت و توسعه منطقه است، اتهام زنی به یک مدیر به امید تغییر آن واقعا توجیه گر هدر دادن فرصت ارزشمند حضور وزرا و بهره برداری از این شرایط برای کمک به توسعه و آبادانی نیست.

در آخر اینکه تا زمانیکه فکرها و نگاه ها به توسعه و آبادانی با مشارکت و همدلی تغییر نکند و از برخی سیاسی بازی و قومیت گرایی ها دور نشویم نباید امیدی به توسعه و بهبود شرایط داشته باشیم.