گروه اجتماعی- ماهی نیست از دیشموک خبر خودسوزی یک زن جوان متاهل را نشنوم، مسئولین اگر وجدان داشتند فکری میکردند برای دختران که در مقطع ابتدایی ترک تحصیل نکنند، تا زود ازدواج نکنند…
به گزارش بویرنیوز، این بخش هایی از روایت حجت الاسلام اسماعیل آذری؛ فعال اجتماعی است از کودک همسری و خودسوزی زنان در دیشموک؛ استان کهگیلویه و بویراحمد است.
امروز هم خبری عجیب از استان مخابره شد، بین زن 16 ساله باردار با مادر شوهرش مشاجره رخ می دهد و توسط مادر شوهرش به آتش کشیده شد، او پس از وقوع سوختگی به یکی از بیمارستانهای یاسوج منتقل می شود اما به علت درجه سوختگی بالا جان خود را از دست می دهد.
یک کارشناس درمانی علت این دست خودسوزی و دگر سوزی ها(این پنجمین مورد از این نوع حوادث است که در بخش دیشموک اتفاق افتاده است) را در فقر فرهنگی و اختلافات خانوادگی می داند.
و اما چه شد که ما به اینجا رسیدیم:
همه ما به خاطر داریم و یا برایمان تعریف کرده اند، در گذشته نه چندان در در کهگیلویه و بویراحمد کمتر کسی بود که از وضع مالی خوبی برخوردار باشد، اما در عین نبود تمکن مالی، کمتر کسی احساس پوچی، دلزدگی از دنیا را داشت، آن روزها نه خبری از مشکلات اعصاب و دیگر بیماری ها بود و نه معضلات عدیده اجتماعی امروز وجود داشت.
در آن زمان اتفاقاً ادواج در سنین پایین هم مرسوم بوده اما عمدتاً همه پایبند به زندگی بودند، همه در خاطر داریم طلاق و خودکشی امری مذموم و ناپسند در استان بود، درست است مشکلات فراوانی در زندگی ها بود اما طرفین حد و حدودی داشتند و پاینبدی به زندگی و حیات ارزش قابل توجهی داشت.
به نظر می رسد نمیتوان همه چیز را در فقر فرهنگی هم خلاصه کرد، قبلاً که نه وسایل ارتباطی امروز بود و نه زمینه یادگیری فراهم بود، امروز همه ابزار انتقال فرهنگ و یادگیری به سادگی در دسترس است و قطعاً روش ها و آموزه های فرهنگی هم راحت تر در دسترس است.
بله فقر فرهنگی هست، فرهنگی که ما آموختیم ابداً غنی نبوده است، امروز اگرچه ابزار و وسایل انتقال فرهنگ هست اما چه فرهنگی؟، تا چه حد سعی شده فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی به خانواده ها منتقل شود، تلویزیون یکی از عمده وسایل ارتباطی و فرهنگ سازی است، تا چه حد در فیلم ها به رفتار اصیل و معتبر این مرز و بوم پرداخته شده؟!، بسیاری از فیلم ها خود ضد فرهنگند، و تجملات و نوع ارتباطات خاصی را القا می کنند که سنخیتی با آنچه ما از پدران و مادرانمان یاد گرفته ایم تفاوت دارد.
به نظر می رسد بخشی از مسیر را اشتباه آمدیم، قطعاً فقر اقتصادی در بروز ناهنجاری های اجتماعی اثر گذار است، اثر گذاری از آنجهت که ما یاد نگرفتیم برای خودمان زندگی کنیم، ارزش و کیفیت زندگی را در مقایسه با زندگی دیگران می بینیم و خلاصه میکنیم، این می شود که امروز خیلی از ما ها از زندگی مان هیچ لذتی نمیبریم، همه تلاشمان رساندن زندگی به سطح افراد مورد مقایسه مان است، این میشود که وقتی به سطح مورد نظر نمی‌رسیم زندگی را به کام یکدیگر جهنم میکنیم و همین هم پایه مشکلات بعدی میشود.
بیکاری هم هست، قطع به یقین در جامعه امروز که از حالت سنتی خارج شده، دیگر آن تلاش و همکاری خانواده در کشاورزی، دامداری و دامپروری نیست، زن ها، بخش زیادی از مردان و جوانان بیشتر اوقات در خانه اند و عمدتاً نیز زمینه اشتغال برایشان فراهم نیست، این بیکاری خواه ناخواه در روند زندگی شان اثر گذار است، خصوصاً وقتی این بیکاری با سرگرمی به دنیای مجازی آغشته هم بشود!
جامعه کهگیلویه و بویراحمد که روزی به شب نشینی ها و دور هم نشینی های بدون ریا و صادقانه اش زبانزد بود و همه اعتمادی غیر قابل وصف به یکدیگر داشتند، امروز به سمت و سویی رفته است که ابداً زیبنده این استان عشایری نیست، متاسفانه امروز نه اعتمادی هست، نه آرامش و ارتباطات گسترده دیروز را هست، حالا دیگر طلاق، خودکشی و خودسوزی و برخی ناهنجاری ها که روزی تصورش هم مذمت میشد عادی شده است.
البته که با پیشرفت و افزایش جمعیت این موضوع عجیب به نظر نمی رسد اما میشد با زنده نگه داشتن فرهنگ ایلیاتی اصیل این دیار و توسعه و انتقالش به نسل های بعد تا حد زیادی از اثرات توسعه، پیشرفت و افزایش جمعیت کاست، باید پذیرفت در زمینه فرهنگی کم کاری شده است، به اشتغال و اقتصاد در استان هم آنطور که شایسته است پرداخته نشده است.
اخبار این روزها زنگ خطری برای کهگیلویه و بویراحمد است، جوانان، زنان و دختران این استان باید افتخار آفرین، ارزش آفرین و البته نقش آفرین در توسعه خوبی ها در کشور باشند، خودکشی، خودسوزی و دگر سوزی نباید جایی در فرهنگ اصیل این دیار داشته باشد، باید از خودمان و خانواده مان شروع کنیم، تغییر شرایط فقط به دست مسئولان نیست، باید لزوم تغییر را باور کنیم، اگر هنوز قلبمان برای ارزش های افسانه ای این دیار، می تپد اگر هنوز عرق و غیرت به زنان و مادران کهگیلویه و بویراحمد داریم، باید از همین امروز دست به کار شویم و خودمان و فرزندانمان را از سرنوشت جمعی این استان جدا ندانیم.
مسئولان نیز ابتدا باید با موشکافی و آسیب شناسی این دست وقایع تلخ، شناخت کاملی از دلایل بروز ناهنجاری های اجتماعی کسب کنند و در ادامه با تدارک الگوها و زمینه های فرهنگی مناسب و فاخر و ایجاد بستر لازم برای پر کردن اوقات فراغت و بیکاری جوانان، در تقویت فرهنگ اصیل این استان بکوشند…