به گزارش بويرنيوز،ولی اله عنبري در يادداشتي به تغيير نام كهگيلويه و بويراحمد واكنش نشان داد كه در ادامه آمده است.
روزگاری قدیم در یکی از معابد هندو ها ، راهب بزرگ مذهب هندو ها ، در روز مخصوص هفته برای عبادت با جمعی از راهبان به معبد می رفتند . گربه ای گرسنه در همان روز به قصد بهره بردن از پس ماند خوراکی های راهبان به گوشه ای از معبد می خزید تا استفاده ای ببرد . آنقدر عبادت راهبان طولانی بود که گربه تاب نمی آورد و شروع به داد و بی داد و سر و صدا می کرد .
راهب بزرگ از سر و صدای گربه ناراحت می شد و عبادات خود را ناقص انجام می داد . از آنجایی که اذیت کردن حیوانات در فرهنگ هندوها گناهی نا بخشودنی بود ، راهب بزرگ دستور داد تا هنگام دعا ، راهبی از گربه نگهداری کند و نگذارد تا سر و صدا کند . مدتها گذشت و این روش راهب بزرگ کارآمد بود و جواب داد .
از آن پس این کار ادامه یافت و تا مدتها که راهب بزرگ درگذشت ، مرسوم بود و این کار آنقدر ادامه یافت تا اینکه نگهداشتن گربه در معابد هندوان به رسم و آیینی بزرگ مبدل شد و همچنان بخشی از باورهای مردم هندو در هندوستان شده است .
باورهای غلط در وجودمان و در گفتار و حتی آیین های مذهبی ، همان گربه معبد ماست . امروزه مسئولان فرهنگی بجای آسیب شناسی گربه های معابد دنبال ساختن گربه هایی دیگر در باورهای مردم هستند .
گویا آمار بی سابقه طلاق در استان ، فقر و بیکاری و اعتیاد شهرستان های گچساران و …. ناشی از نام استان است ، که اگر به زعم مسئولان محترم بخصوص برخی از مسئولان فرهنگی و برخی از نمایندگان فهیم استان ، این مهم تحقق یابد می توانند با سوار شدن بر جریان احساسات مردم ، شکست ها و ناکامی های خود را در محقق نمودن شعارهایشان برآورده سازند .
عده ای نیز که طراح این اینگونه موارد و حذف تاریخی فرهنگ و باورهای گذشتگان هستند مهاجران و بیگانگانی هستند که خواسته و یا ناخواسته به دنبال احیاء و یا بزرگ نمودن پیشینه ناچیز گذشتگان خود هستن که در تاریخ این استان هیچ محلی از اعراب نداشته اند .
کهگیلویه نام پادشاهی بود بنام گیلویه که قلعه ای داشت در دل کوه که از آن مکان در مقابل هجوم وحشیان عرب رشادتها کرد و در راه استقلال و آزادی این مرز و بوم جنگید و شهید شد و اعراب تازی ، سر از تنش جدا کردند . و نام آن مبارز غیور در تاریخ استان از طرف مردم قدر شناس به یادگار ماند . مسئولان محترم فرهنگی و برخی از موج سواران سیاسی کار ، اصلا” می دانند معنی کلمه یاسوج یا همان یاسیچ که به معنی نوک پیکان در کتابهای اساطیری نام گرفته بر چه اساس است ؟ مدیران دلسوز اشتغال و طلاق و… بفرمایند که چه را نام منطقه ای در استان را دشتروم و سرگچینه و یا خیرآباد و یا پل پرین (بریم به گفتار اعراب) و یا کوخه دان (کومه دان ) و یا سی سخت و یا له عمر (سنگ عمر در منطقه زی زی و میانتنگان) ، دوگور دوپا (در منطقه شوش) ، دوگنبدان ، لیکک ، گردنه بیژن ، سنگ شاهی در نزدیکی غار سی سخت ، تل خسرو ، تل زالی و بابا میدان و صدها نقطه با پیشینه تاریخی در استان را بدآن نام نهاده اند ؟ آیا مسئولان فرهنگی محترم می دانند که نام منطقه بویر در سرزمین انشان که به معنی پاسبانان آتشکده ها می باشد برای چه نام گذاری شده است ؟
با هجوم اعراب و تازیان بادیه نشین به سرزمین ثروتمند و وسیع و با تمدن ایران و پس از آن هجوم قوم مغول و افغانها آنچه که ملت بزرگ آریایی ایران را از کوران بدنامی ها و اضمحلال ها نجات داد ، افتخار به این بزرگی ها و عظمت هایی است که از گذشتگان به یادگار مانده است . بی شناسنامه کردن مردم و حذف هویت های آنان کمکی به رفع مشکلات بوجود آمده نخواهد کرد . اگر آریوبرزن ها و سورنا ها ، گیلویه ها و… موجب بوجود آمدن ظلم ستیزی کی لهراسب ها و پایمردی مردم استان در مقابل لشکر تا دندان مصلح رضاخانی در سرکوبی عشایر کشور در قرنها بعد کرد ، عقبه تاریخی ملتی است که همواره چون نوک پیکان از مرز و بوم خود جانانه دفاع کرده اند . مدیرانی که امروز دستی بر آتش دارند اگر در مقابل این ننگ آفرینی و فرهنگ زدایی از این مردم جفا دیده سکوت کنند ، قطعا روی دیدن مردم غیور این مرز بوم را در کوچه و خیابان نخواهند داشت و به فرزندان آنان با چشم حقارت خواهند نگریست .
اگر فردوسی پاکزاد نبود ، به گفته اندیشمند بزرگ عرب خلیل جبران ، امروز نامی از ایران نبود . چرا مسئولان فرهنگی ما در جریان سازی عده ای معلوم الحال قدری تعمل و تفکر نمی کنند ؟ از این مردم بجز این افتخارات چیزی بجای نمانده . طلاق در گذشته در طوایف ما ننگ بود ، در مبارزات و درگیری ها از قبل اعلام می کردند که هیچ گونه تعرضی به زنان و خوردسالان و پیران و بیماران نشود ، زنان عزت داشتند و نان و نمک حرمت . اگر امروز در کشورهای تازی و عربی به فرهنگ و آثار باستانی دست درازی می شود ، به خاطر این است که آنان در پیشینه تاریخی ملل بجز قتل و غارت و اسارت زنان و بردگی خردسالان و اجبار مردم به پذیرفتن فرقه وهابیت و سلفیت چیزی نداشته اند . آیا کورش کبیر ، خشایار شاه و دیگر پادشاهان دادگر ایران زمین پس از فتح ممالک دیگر و در زمان جنگ تحمیلی اقدام به حذف نام نشان ادیان دیگر کردند ؟ و یا به قتل و جنایت و بردگی ملت ها دست زدند ؟ امروز کدامین مسئول استانی ما لر زبان نیست و یا پدرانشان جزو مفاخر استانی نیست که پذیرفته تا با این هویت زدایی از خود ، همراه باشد ؟ آیا نام باختران و طبرستان ، سپاهان و …. که در این کشور حذف شد مشکلات مردم از آن طریق حل شد؟ آیا ادعای تلفظ سخت نام استان صرفا” می تواند دست آویز تغییر نام استان تاریخ ساز کهگیلویه و بویراحمد قرار گیرد ؟ و صدها آیای دیگر که یارای گنجاندن آن در این متن نمی باشد .
در این متن ارایه شده من ، به وفور کلمات عربی یافت می شود که یا مشتق از کلمات اعراب است و یا خود کلمات ، بگونه ای که حتی کلمات مشابه پارسی آن نیز از زبانهای ما و گفتارهای ما کنار گذاشته شده است . مسئولان فرهنگی استان بفرمایند که چرا ملت پارسی از دیدگاه اعراب عجم( گنگ ) نام نهاده شده اند؟
مهاجمان به خاک و نوامیس مردم ، به دلیل غنای فرهنگی و مذهبی ایرانیان ، مردمی را که به زبان پارسی سخن می گفتند مجبور می کردند که با زبان خودشان سخن گویند و اگر کسی به زبان اصلی و مادری خود سخن می گفت زبانشان را می بریدند . ترس از این موضوع باعث شد که مردم ایران از گویش خود بهراسند و با ایما و اشاره سخن گویند و بیگانگان که مردم ایران را اینگونه می یافتند بر آنها نام عجم (گنگ ) نهادند .
سخن کوتاه کنم ، مسئولان محترم می بایست بفکر نرخ بالای بیکاری جوانان استان در کشور باشند و یا نرخ بالای طلاق بدترین حلال خدا در استان . و یا بفکر آمار بالای خودکشی جوانان استان و بزه کاری و حاشیه نشینی و تعطیلی صنایع اندک و کوچک استان و سوء مدیریت ها باشند . ساختمانهای حاکمیتی و نظامی و انتظامی و بانک های ما در بهترین نقاط شهرهای ما و با هزینه های سنگین و در پیشانی شهرها بنا شده ، حال آنکه مراکز فرهنگی و آموزشی ما در بیرون از شهرها و با هزینه ای اندک احداث شده اند . مدارس ما در خانه های استیجاری و در پاره ای نقاط در کپر ها بنا شده اند و انتظار داریم مانند استانهایی چون یزد کمترین آمار بیکاری و طلاق و بیشترین نرخ قبولی در مسابقات و مراکز علمی و پژوهشی را داشته باشیم ؟ ما جوانان و تحصیل کردگان استان زرخیز اما محروم و سرافراز کهگیلویه و بویراحمد ، بیزاری و انزجار خودمان را از طرح چنین مواردی مخل وحدت مردم و امنیت استان و افرادی معلوم الحال در پشت پرده و مجریان سیاست های آنان که خود را سپر بلای این بدنامی کرده اند اعلام می داریم و می گوییم ما به نام و نشانمان و به مفاخر و میراث گذشتگانمان و به داشته هایمان افتخار می کنیم ، و مجریان چنین موارد حاشیه ساز را افرادی معلوم الحال می دانیم که برای کسب آراء برخی مهاجران با پیشینه ضعیف که نام و نشانی از افتخارات استان ندارند تلاش می کنند .
ما با استناد به فرمایشات رهبر معظم انقلاب که در بیست و شش نشست و دیدار با مردم و مسئولان در خصوص حفظ هویت و دستاورد های ایلات و طوایف ایران بیاناتی داشته اند و در زیر نامه به یک مورد از آن اشاره خواهیم نمود ، از مسئولان دست اندرکار می خواهیم که با یکه تازی و فرصت طلبی اشخاص فتنه گر که وحدت و انسجام مردم استان را هدف قرار داده اند ، مقابله نموده ، تا شاهد برانگیختن شدن عواطف و احساسات مردم استان نباشیم که این امر موجب از هم گسیختگی اجتماعی و فرهنگی مردم استان خواهد بود که تنها بهره بردار از جدایی مردم ، دشمنان نظام و ملت خواهند بود.
از منظر رهبر معظم انقلاب، «خودفراموشی» -به معنی فراموش کردن هویت خود- امری خطرناک است که وجود آن در ادبیات سیاسی یک کشور، به ذلت و خواری مردم آن کشور می انجامد. اگر «قوم و ملتی هویت و تاریخ و فرهنگ و زبان خود را فراموش کنند ، نتیجه ی آن ، ذلت و بدبختی آن قوم خواهد بود.» اهمیت «هویت جمعی» به قدری است که «با برخورداری از آن، هر کشور می تواند از همه ی امکانات خود برای پیشرفت و موفقیت استفاده کند. اگر این احساس هویت جمعی وجود نداشته باشد، بسیاری از مشکلات برای آن مجموعه پیش می آید و بسیاری از موفقیت ها برای آنها در یک کشور از بین خواهد رفت . و آن جز با احساس هویت جمعی به دست نخواهد آمد. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار کارگزاران نظام؛ 21/9/1380
ندانی که ایران نشست منست جهان سر به سر زیر دست ِ منست
هنر نزد ایرانیان است و بـــس ندادند شـیر ژیان را بکس
همه یکدلانند یـزدان شناس بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس
دریغ است ایـران که ویـران شــود کنام پلنگان و شیران شــود
چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد در این بوم و بر زنده یک تن مباد
همـه روی یکسر بجـنگ آوریــم جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم
همه سربسر تن به کشتن دهیم به از آنکه کشـور به دشمن دهـیم
چنین گفت موبد که مرد بنام بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام
اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــار زار
ولی اله عنبری 27/8/95
خداوکیلی معلومه چه گفتی
بنازم مهندس خوش قلم را
جناب عنبری بسیار زیبا نوشتی . پدرم شاگرد مرحوم بهمن بیگی بود . خدایی همیشه از رشادت های مردم بویراحمد برامون تعریف می کرد . تو استان ما همیشه مردم میگن از استان شما که بویراحمدی هستید وقتی کسی از شما رو می بینند . اسم استان شما خدایی مایه افتخار و سربلندی هست . در تعجبم تاجگردون که آدم عاقلی بود . فکر نمی کردیم اینقدر احساسی باشه .