گروه فرهنگی / مهرداد جهانگیری سی سخت – استان کهگیلویه و بویراحمد به شایستگی لقب چهارفصل را یدک می کشد و طبیعت زیبای این دیار سالهاست به تنهایی جور گردشگرپذیری را به دوش می کشد.
به گزارش «بویر نیوز»، هر چند در سال های اخیر حرکت ها و برنامه های برای رونق گردشگری صورت گرفته است اما این تحرکات بواسطه بنیادی نبودن نتوانسته آنگونه که باید استان کهگیلویه و بویراحمد را به انتخاب اول گردشگران مبدل سازد و بررسی و تحلیل آمار ورود گردشگران در ایام مختلف سال های اخیر موید این ادعاست.
تاکید بر نقاط هدف گردشگری و ارتقای پتانسیل های موجود، ایجاد و افزایش امکانات رفاهی در این حوزه و همچنین توجه به ظرفیت های مهجور مانده در صنعت توریسم اقداماتی بوده که باید انجام می شده اما همانگونه که عنوان شد بجز در مواردی معدود باید معترف بود نتوانسته ایم به آنچه مستحق بوده ایم برسیم.
متاسفانه در برخی از مناطق پررونق تر استان در این زمینه نارسایی ها و کمبودهای دولتی باعث شده تا علاوه برناکام ماندن معرفی این مناطق به عنوان قطب توریستی، حتی به زیان بخش خودجوش و مردمی گردشگری نیز بیانجامد که مصدایق آن در سیاست گذاری های دولتی مشهود و قابل بیان است.
ناکارامدی راهبردهای دولتی آنجا این ضرر را به بخش خودجوش گردشگری افزوده است که متاسفانه برخی از مردم محلی بنا به اشتباهات محاسباتی زمین های خود را به سرمایه داران غیربومی می فروشند و اینجاست که ناآگاهی های محلی دست در دست سیاست های غلط دولتی ها گذاشته تا در آینده ای نه چندان دور شاهد باشیم که شهرهای توریستی استان به حیات خلوتی برای سرمایه داران غیربومی تبدیل شود که این خود آغازی بر یک فاجعه فرهنگی و اجتماعی است.
از این رو بر فاجعه بودن این موضوع تاکید می شود که به عنوان نمونه وقتی شاهد هستیم بومی های شهر سی سخت زمین های خود را براحتی برای ساخت ویلاهای مجلل غیر بومی ها به حراج می گذراند چرا که این ابتدای معضلات و مخاطرات آینده است.
شاید در ابتدا تصور شود که شهروندان با فروش زمین های خود می توانند به مبالغی دست یابند که در بقیه حوزه ها سرمایه گذاری کنند اما باید بدانند کسانی که ویلا می سازند دیگر مشتری محصولات و تولیدات آنها نخواهند بود چرا که صاحبخانه های جدید برای گذارندن اوقات بیشتری راهی این شهر خواهند شد و با خود مایحتاجشان را می آورند و البته بدیهیست که هر روز سوغاتی تکرار نخواهند خرید!
این البته بخش کوچکی از دستاوردهای ناصواب این حرکت مردم است چرا که با ورود افراد جدید با تفکرات و فرهنگ های متفاوت از استان های دیگر مشکلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی نیز به دنبال آن خواهد آمد و اگر بدبینانه تر بنگریم معضلات اجتماعی که این طیف برای جامعه و مردم شهر بوجود می آورند غیرقابل جبران است.
طبیعی است که مهمانان سکنی گزین و البته سرمایه دار دوست دارند در چاردیواری خود به فرهنگ و رسوم خود عمل کنند که شاید این موضوع به خودی خود اشکال نداشته باشد اما مشکل آنجاست که این تفکرات خواسته و یاناخواسته بر خلق و خوی مردم این منطقه اثر خواهد گذاشت و آنروز است که باید در سوگ فرهنگ ناب و غنی این شهر زانوی غم بغل گرفت.
با رشد این اتفاق نامیمون که متاسفانه رو به همه گیر شدن است، شهر سی سخت و آبادی های مجاور به سان شهرهای شمالی که حیات خلوت تهرانی ها شده است، به محیطی مشابه برای هموطنانمان از سایر استان ها تبدیل می شود و علاوه بر گسستن تاریخ و هویت این شهر و همچنین زوال بازار و رونق فروشگاهها، اقامتگاهها و سایر بخش های درآمدزای فعلی، هزینه های که باید شهرداری و نهادهای دولتی برای مردم این شهر خرج کنند صرف خدمات رسانی از جمله برق، آب، گاز و معبر کشی صاحب خانه های جدید می شود که این خود ضرری به مراتب دو چندان است و صد البته تلی از زباله ها از این همشهریان جدید برای این شهر می ماند.
راهکاری که برای جلوگیری از این معضلات است بخشی در دست مردم و بخش دیگری هم در دست مدیران شهری و دولتی است.
شهرداری، شورای شهر و سایر ادارات و نهادهایی متولی ساخت و سازها هستند می توانند با اعمال قوانین سخت گیرانه از فروش باغات و زمین های مرغوب برای ویلاسازی جلوگیری کنند و اجازه رسم شدن چنین رویکردی را ندهند و مردم را نیز به عواقب فروش زمین برای ساخت ویلاهای تفریحی آگاه سازند.
مردم نیز می توانند با سرمایه گذاری در بخش گردشگری و ایجاد فروشگاهها، کمپین اقامتی و ارائه سایر خدمات رفاهی علاوه بر حفظ هویت و مال خویش به درآمدزایی برسند و در حفظ هویت و فرهنگ شهر کوشا باشند و حتی در صورت لزوم فروش زمین به سایر بومیان املاک خود را واگذار نمایند.
بازهم سیاست گذاران شهری و دولتی می بایست با تلاش برای جذب سرمایه گذار و ایجاد زیرساخت های لازم از جمله هتل و اقامتگاه و همچنین رایزنی برای هدایت تورهای گردشگری به این شهر و سایر شهرهای استان بر رونق گردشگری بیفزایند و می بایست برای پیروزی این پروژه حداکثر تعامل و همکاری بین مردم و دولت شکل گیرد.
اگر امروز به این موضوع آنگونه که باید، توجه نشود سال های دوری نیست که از هویت، فرهنگ، تاریخ و بازار گردشگری شهر سی سخت و سایر شهای مشابه خبری نخواهد بود و این شهر همچون شهرهای شمالی به محیط برای وقت گذارنی سرمایه داران دیگر استان ها تبدیل می شود و البته آنروز همه آنچه که گفته شد بی شک رخ خواهد داد و صدالبته دیگر خبری از باغات این منطقه نخواهد بود.
آینده سرزمینمان را در حراجی ارزانی نفروشیم…