گروه فرهنگی – مدیر معزول امور فرهنگی دانشگاه یاسوج پس از حاشیه سازی هایی که برنامه های تحت مدیریت وی برای دانشگاه به دنبال داشت، لب به انتقاد گشوده است.
به گزارش «بویر نیوز»، مجید باقریان به قوم گرایی و انتقاد از عدم برگزاری برنامه فرهنگی در خور شأن در دانشگاه یاسوج انتقاد کرده است که بخشی از سخنان وی در ادامه می آید:
“مدیر سابق امور فرهنگی دانشگاه یاسوج گفت: متأسفانه رسوخ قوم‌گرایی در بدنه دانشگاه یاسوج و برخی ادارات کهگیلویه و بویراحمد را شاهد هستیم.
مجید باقریان گفت: دانشگاه یاسوج به عنوان قطب فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد باید از مشخصه‌ها و مؤلفه‌هایی برخوردار باشد و مهم‌ترین مؤلفه نیز به حضور افراد کاردان و لایق در مدیریت‌های دانشگاه در سطوح مختلف برمی‌گردد.
باقریان با انتقاد از وضعیتی که در خصوص قوم‌گرایی در سطح دستگاه‌ها و ادارات استان وجود دارد، گفت: متأسفانه پدیده زشت قوم‌گرایی در دانشگاه یاسوج و برخی ادارات استان رسوخ کرده که برای توسعه بسیار زیان‌آور است.
وی با بیان این که باید برنامه‌های فرهنگی را با محوریت خود دانشجویان برگزار کرد، افزود: همه تلاش ما بر این بود که برنامه‌های فرهنگی دانشگاه در خور شأن نام بزرگ دانشگاه یاسوج برگزار شود و در دوره مسئولیت خود به دنبال نهادینه کردن فرمایشات ناب رهبری در حوزه فرهنگ در دانشگاه بودیم.” ( خبرگزاری فارس)
به گزارش «بویر نیوز»، جالب اینجاست که یکی از انتقاداتی که به شاپور رمضانی وارد بود و حتی باعث رفتن ایشان از دانشگاه شد، عملکرد حوزه کاری باقریان بود بگونه ای که بنا به اعتراض بسیج دانشجویی به عملکرد وی و شائبه ایجاد باشگاه سیاسی انتخاباتی توسط باقریان در دانشگاه، رمضانی با تلفیق معاونت فرهنگی و دانشجویی تلاش کرد تا زحمت برکناری وی را به دوش نیکدل بیاندازد.
در گذشته هم تجمعاتی از سوی دانشجویان علیه مدیر فرهنگی دانشگاه صورت گرفت اما وی همچنان در این مسند ماند.
باقریان که در سمت فرهنگی شائبه کارهای سیاسی از اطراف وی شنیده می شد، با حاشیه رفتن جلسه کرسی آزاد اندیشی دانشگاه یاسوج برکنار شد تا اینبار اختتامیه جشنواره حرکت را با حاشیه ببرد.
حاشیه سازی ها و دیگر موارد کارنامه باقریان مدنظر نگارنده نیست و صرفا این سوال مطرح است که آیا قوم گرایی در سطح استان و ادارات پس از برکناری وی رخ داده است که وی اکنون لب به انتقاد گشوده است؟
رد و یا تائید سخنان باقریان نیز در این مجال نمی گنجند و اصولا قوم گرایی در ادارات و دانشگاه که دو مقوله جدا هستند نیز روی سخن نیست اما باید پرسید مسئولیت چقدر ارزش دارد که افراد مادامی که در آن قرار دارند هیچ کم و کاستی از هیچ جا نمی بینند اما همزمان با برکناری خودشان جوری وانمود می کنند که انگار دنیا در معرض نابودی است!
ای کاش هر کس و در هر جای و مقامی که قرار می گیرد هم انتقادش و هم تحسینش ازروی صلاح و خیرخواهی برای جامعه باشد و نه اقتضای احوال روز خودش!