گروه اجتماعی – کسی نیست هدایت الله طیب را نشناسد؛ او افتخار جهانی و همیشه مانای دیار کهگیلویه و بویراحمد است. کسی که یکسال قبل از انقلاب و زمانی که کمتر کسی در رویاهای خود به سفر خارج از کشور می اندیشید برای تحصیلات راهی آمریکا شد اما زرق و برق فرنگ چشمش را نگرفت و با آغاز جنگ تحمیلی به وطن بازگشت تا در صف مقدم جبهه حضور یابد و سرانجام در سال ۱۳۶۰ در منطقه عملیاتی رقابیه به آرزوی دیرینه اش یعنی شهادت رسید. اما ما هنوز قدرش را ندانسته ایم…
به گزارش «بویر نیوز»، هفته گذشته جمعی از مسئولان و دانشگاهیان بر سر مزار شهید هدایت الله طیب حضور یافتند و با قرائت فاتحه یاد و خاطره ی این شهید گرانقدر را گرامی داشتند. مسئولان برای رسیدن به مزار شهید طیب مجبور به تحمل راه نامناسب روستای پاقلعه شهرستان کهگیلویه و همچنین به دلیل عدم وجود پل بر روی رودخانه این روستا از وسیله ای مشابه با “گر گر” برای عبور از رودخانه استفاده کردند! و برگزاری یادمان شهید طیب تا اردیبهشت سال آینده نیز در دستور کار مسئولان قرار گرفت.
چند نکته و چند تذکر به بهانه عمق محرومیت در روستای این شهید
۱ – بی توجهی به زادگاه شهید طیب در سال های گذشته به هیچ وجه توجیح شدنی نیست. استاندار؛ نمایندگان و مسئولان باید هر چه سریعتر نسبت به محرومیت زدایی از این روستا و ایجاد زیرساخت های اولیه اقدام کنند. اگر به زادگاه و دیار سایر شهدا و حتی هنرمندان در استان های دیگر کشور سفر کرده باشیم قطعا بی مهری سالیان دراز گذشته را در می یابیم. برخی مسئولان مکررا در سخنران های خود از بی مهری حکومت پهلوی به استان به دلیل مخالفت با آن رژیم سخن به میان می آورند، اما باید پرسید حکومت جمهوری اسلامی در این ۳۵ سال برای دیار کسی که جانش را در راه این حکومت و نظام فدا کرد چه کرده است؟ که پاسخ هم بی شک بی توجهی و خواب غفلت مسئولان بوده و متاسفانه روال کماکان نیز همین گونه است.
نقل است شهید طیب در وصیت نامه خود نوشته است ( اما براستی برای دیار ایشان که از رفاه خود در آمریکا و جان گرانبهایش گذشت مسئولان در این ۳۲ سال پس از شهادتش چه کرده اند؟
۲ – چرا شهید طیب که از نخبگان معاصر بود هنوز ناشناخته مانده است!؟ تفاوت وی با شهیدان شاخص سایر استان ها چه بود! آیا فقط بخاطر اینکه کهگیلویه و بویراحمدی بود اینچنین در گذرزمان فراموش شده است و نامی از وی حتی در کوی و خیابان های این استان و کشور و حتی در یادوراه های بزرگ کشوری نیست در حالیکه در دل شهرهای استان ما نام هایی نه از شهدا بلکه از افراد مشهور دورترین نقاط کشور بر تابلوی خیابان هایمان نقش بسته است!
۳ – یادمان برای شهید طیب نه باید همچون اکثر یادواره های گذشته منتهی به یک سخنرانی و چند پوستر باشد که نهایتا خروجی آن گزارش عملکرد یک مدیر تلقی شود و باید در راستای معرفی ارزش و جایگاه این شهید بزرگوار در عرصه ملی باشد و نتایج آن هم تشریح شود.
۴ – چرا هر وقت سخن از موضوعی که موجب زیر سوال بردن وجهه مردم استان می شود رسانه های و حتی رسانه ملی به کرات به آن می پردازند اما وقتی پای مفاخری چون شهید طیب به میان می آید در حد یک گزارش کوتاه موضوع خلاصه می شود و کمتر رسانه ای مطالبه گر حق والای اینچنین افرادی است!
مقصود اینکه شهید طیب یک نماد از استان است و کهگیلویه و بویراحمد در بسیاری از زمینه ها از اینگونه محرومیت ها سالهاست رنج می برد و گویا بازهم باید رنج ببرد. وقت آنست قدر افتخارتمان را بدانیم و کسانی که مایه فخر و مباهات این دیار بوده اند را بزرگ بشماریم و آنگونه که شایسته است دین خود را به به آنان اداء کنیم.
تصاویر زیر، مربوط به حضور چند روز پیش برخی مسئولان بر سر قبر شهید طیب:
