کوشان اسدی سی سخت – بارها گفته ایم و شاید کسی نشنیده است. یک بار دیگر شانس خود را از این تریبون امتحان می کنیم شاید که دیده شود و نتیجه بدهد.
شهر توریستی سی سخت؛ این عنوانی است که بارها شنیده ایم. اما تلقی ما از توریستی بودن یک شهر و برداشت مخاطب از آن چگونه است؟ منظور مسئولین ما از شهر توریستی ، جایی است که جاذبه های گردشگری متعدد و توان جذب گردشگران فراوان را دارد و تلاش برای ایجاد زیر ساخت ها در آن در جریان است. اما شهروندی از یکی از استان های مجاور و یا مسافری در حال عبور از محورهای استان، برداشتی متفاوت را به ذهن خود راه می دهد. شهر توریستی؛ جایی که امکانات متنوع تفریحی و اقامتی در آن فراهم شده و می توان به راحتی از خدمات مختلف و چه بسا رایگان بهره برد.و در آن شهر مدیریت قوی توزیع جمعیت گردشگر وجود دارد.
همین دیدگاه باعث هجوم سیل گردشگران مدیریت نشده به یک جغرافیای محدود و بسیار آسیب پذیر می شود. شبیه آنچه در تعطیلات چند روزه شاهد آن بوده ایم و اخیرا هم در تعطیلات عید سعید فطر با آن مواجه شدیم.
هجوم جمعیت زیادی که شاید بیش از 50 درصد آنان حتی موفق به دیدن هیچ چشمه و آبشاری هم نشدند. جمعیتی معترض که ناسزاگویان، استان را ترک می گفتند.
بهترین نوع تبلیغ، از تجربه مستقیم افراد شکل می گیرد و به صورت رو در رو و زبانی منتشر می شود. بدترین نوع تبلیغ منفی هم به همین گونه است.
مدیریت خردمندانه، گونه ای از مدیریت است که توسعه پایدار را در صدر برنامه های خود قرار دهد. هر اقدامی که توسعه پایدار یک فعالیت را به مخاطره اندازد، قابل نکوهش است.
آنچه در سی سخت شاهد هستیم، موج تبلیغات منفی مراجعینی است که با اعتراض منطقه را ترک می کنند و از سوی دیگر نارضایتی مردم محلی از به مخاطره افتادن مال و آرامش و امنیت شان به دلیل حضور حجم اضافه گردشگر ورودی است که این دو با هم توسعه پایدار فعالیت های گردشگری را به مخاطره می اندازد.
بار سنگین این حجم زیاد گردشگر ورودی بر دوش شهرداری ورشکسته سی سخت چنان سنگین است که زیر این بار سنگین کمر خم کرده است و هر چه در یک سال کارگران زحمت کش می کارند و می پرورانند و پاک نگه می دارند، گردشگران بی توجه و بی مسئولیت و گاه معترض، می چینند و می شکنند و می سوزانند و آلوده می کنند.
چهرۀ آفتاب سوختۀ کارکنان مظلوم میراث فرهنگی دنا که حاکی از تلاش تقلاگونه آنان در زیر آفتاب تابستان برای کنترل محدود تراکم جمعیت در مناطق گردشگری است، از دیگر صحنه های روزهای پر مراجعۀ سی سخت است.
و کارگران شهرداری که مغموم و مبهوت نتیجۀ تلاش یکسالۀ خود را بر باد رفته می بینند. تلاشی که به خاطرش هنوز حقوقی هم دریافت نکرده اند.
و محیط زیست آسیب دیده ای که می رود تا با این حجم عظیم ناملایمات، قهر و غضب آفریدگار را نمایان کند. و به راستی چه غضبی بالاتر از این که برخی گونه های گیاهی منقرض شده اند و تعدادی دیگر در حال انقراض هستند؟
شاید تراکم حضور جمعیت در تعطیلات اخیر زنگ خطری برای مسئولین ارشد استان باشد تا با تشکیل ستاد بحران در موقعیت های مشابه به مدیریت بحران مناطق آسیب پذیر همت گمارند. انسداد محورها و خیابان ها در شهر سی سخت در ساعاتی از روز در تعطیلات، شرایط بسیار آسیب پذیر را فراهم می نماید که در صورت بروز یک حادثه هر گونه امداد رسانی را نا ممکن می سازد و بروز یک حادثه می تواند بازتاب منفی جبران ناپذیر را برای وجهۀ استان به همراه داشته باشد.
در پایان سوالی که وجود دارد این است، آیا اگر 400 هزار نفر برای بازدید از استان در این تعطیلات وارد می شدند و راضی بر می گشتند بهتر بود یا اکنون که 1 میلیون نفر وارد شده اند و حداقل نیمی از این جمعیت با اعتراض شدید منطقه را ترک گفته اند؟
پس لازم است ظرفیت پذیرش استان تعریف شود و از ورود بار اضافه که می تواند تبعات منفی زیادی به همراه داشته باشد جلوگیری شود. تبدیل شدن استان به یک مقصد رایگان زنگ خطر دیگری است که بی توجهی به آن میتواند پتانسیل گردشگری استان را از فرصت به تهدید تبدیل نماید.
چاپ این برگه