غفاری: ‘شادی’ باید در زندگی ما باشد

حسن غفاری در گفتگو با خبرنگار «نسیم»، در خصوص تعداد آثار رسیده به بخش عکاسی جشنواره تجسمی فجر و در توضیح موضوع این بخش گفت:
– از آنجا که ثبت نام به صورت آن لاین صورت می گیرد نمی توانیم آمار دقیقی از آثار رسیده را بگوییم. و یکسری از اخبارها، اخبارهایی است که باید از طرف دبیرخانه و دبیر کل جشنواره تایید شود. بنابراین نمی توانم آمار دقیقی را ارائه کنیم.
– با یک مرور خیلی سریعی که در آثار رسیده بخش عکس داشتیم، متوجه شدیم تعدادی از عکاسان مطرح و مهم بین المللی در جشنواره شرکت کرده و آثارشان را فرستادند. آمار شرکت کننده های خارجی، آمار مورد قبولی است.
– تا امروز که در مرحله فراخوان و دریافت اثر هستیم، تغییرات دولتی، خوشبختانه در روند برگزاری جشنواره تأثیری نداشته است و با شرایط خوب و راضی کننده ای روبرو هستیم.
– موضوع بخش جشنواره ششم عکس فجر “امید و شادی های زندگی” است که سال گذشته هم جشنواره با همین عنوان برگزار شد.
– هدف ما از این عنوان برای جشنواره این بوده است؛ با توجه به اوضاع کنونی دنیا و شرایط خاصی که در تمام کشورها حاکم است، خواستیم کسانی که در عرصه ی فرهنگ و هنر فعالیت می کنند بتوانند با نگاه کردن به این موضوع، به تعریف و لازمه ی شادی و امید در زندگی بپردازند.
– از طرفی در سال گذشته ما در کشورمان شاهد اتفاقات مردمی و ملی گرایانه بودیم مثلا قضیه فوتبال، والیبال و البته انتخابات که در همه ی این موارد شور و نشاط و هیجان در جامعه ایجاد شد که ما فکر کردیم این هم فرصت خوبی است که هم نگاه ملی و هم نگاه جهانی به این موضوعات باشد. چرا که جشنواره فجر، یک جشنواره وسیع و گسترده ای است در کشور ما که همه ی گرایش های هنری را پوشش می دهد. یکی دیگر از اهداف ما این بوده است که به مسائل وطن پرستانه هم بپردازیم.
– زندگی بر همین اساس امید و حرکت است. امیدواریم شاهد عکس های خوبی در این موضوع، در جشنواره امسال باشیم.
– متاسفانه تقویم کشور ما، تقویمی است که بیشتر به سمت عزا گرایش دارد. در واقع روزشمارهایِ شادی در این تقویم بسیار محدود است.
– ما معتقدیم شادی نشانه های ظاهری مثل لبخند نیست، شادی یک باور، یک فرهنگ، یک جریانی است که باید در زندگی ما باشد و همین باید در فعالیت ها بازتاب داده شده و لمس شود.
– در سال گذشته بسیاری از عکاس می گفتند “امید و شادی های زندگی” موضوع بسیار سختی است و ما در میان عکس هایمان، این موضوع را نداریم و یا خیلی کم داریم.
– می دانید که این جشنواره مستند است یعنی عکس هایی که با گرایش مستند و عینیت گراست هستند در این جشنواره شرکت داده می شوند.
– عکس های ارسالی باید محدوده ی زمانی مشخصی داشته باشند. فقط عکس های تولید شده در سال ٩١ و ٩٢ پذیرفته می شود. در واقع خواستیم با این نگاه عکاسان نظاره گر اوضاع اجتماعی جامعه خودمان باشند. و یا برای عکاسان دنیا که نشان دهنده ی نگاه شان به اتفاقات اطراف شان است.
– به این ترتیب ما می توانیم عکس ها را از چند زاویه بررسی کنیم؛ اولا از زاویه دید مطلق عکاسی مستند و گرایش مستند اجتماعی بررسی کنیم و بعد هم می توانیم از این جهت بررسی داشته باشیم که میزان موضوعی و نگاهی شادی های ایرانی ها را با هم مقایسه کنیم و ببینیم امید در جوامع مختلف چه توسط عکاسان ایرانی و چه خارجی، چگونه دیده می شود. در واقع با این کار دست به یک آسیب شناسی و تجزیه و تحلیل و مقایسه می زنیم.
– با همین عکس ها می توانیم به دولت مردان و کسانی که در حوزه مسائل اجتماعی کمک کنیم تا یک تصویر و یک نمایه از سطح امیدواری و شادی در جامعه مان را ببینند و متوجه بشوند در چه جایگاهی از امید و شادی هستیم.
– متأسفانه مدتی پیش شنیدم در کشور پاکستان با توجه به اوضاع و شرایط بحرانی که در آن حاکم است در مسئله شادی و امید به زندگی جلوتر از ایرانی ها هستند.مردم ایران از لحاظ احساس شادی نسبت به شرایط خود، در میان مردم 156 کشور مورد بررسی، در رده 115 قرار می‌گیرند که یک رده از جیبوتی پائین‌تر و یک رده از جمهوری آذربایجان بالاتر است.
– بخشی از وظایف دولت مردان ما فضاسازی شادی است. ایجاد احساس شادمانی در جامعه است که موجب حرکت و پویایی و در نتیجه موفقیت های بیشتر جامعه ما می شود.