به گزارش بويرنيوز، نگه داری دام در شهر لنده توسط برخی از افراد یکی از مشکلات اصلی بهداشتی در این شهر و شهرستان است و موجب نارضایتی شهروندان شده است.
جمعی از مردم شهر لنده با مراجعه به خبرنگار ما در این شهر ضمن طرح این مشکل، خواستار پی گیری و رفع آن شدند.
شهرنشيني، فرهنگ و آداب خاص خود را دارد، متأسفانه برخي بنا به دلايلي یا از روي ناآگاهي و يا به دليل اجبار از آن غافل اند، بي شک شهر متعلق به همه شهروندان است و کسي که شهر را براي زندگي انتخاب مي کند بايد در کنار حقوق فردي خود به حقوق ديگران نيز احترام بگذارد. در غير اين صورت عواقب اقدام فردي مي تواند به نوعي تجاوز به حقوق ديگران تلقي شود.
تعدادی از افراد هستند که هنوز در خانه های خود به نگه داری دام اقدام می کنند و این امر برای خود و خانواده های مجاور آن ها، مشکلاتی را ایجاد کرده است.
با وجود آن که بارها و بارها مردم از مسئولان امر و به ویژه شبکه بهداشت مراجعه و خواستار برخورد با این گونه افراد شده اند و علی رغم تذکرات شفایی و کتبی برای برطرف شدن این مشکل متأسفانه هنوز این معضل اجتماعی حل نشده و بر قوت خود پا برجاست.
نگه داری دام در منازل برخی از لنده نشین ها، مشکلات بهداشتی عدیده ای را برای شهروندان ایجاد کرده است و سلامت دیگر شهروندان را به خطر انداخته است.
با تاکید بر ضرورت سامان دهی وضعیت دام داری در شهر لنده باید تدبیری اندیشیده شود تا نگه داری دام در داخل شهر، بهداشت مردم را به خطر انداخته و ضروری است واحدهای دامداری داخل شهر، به خارج از شهر انتقال داده شود.
با توجه به فرارسیدن فصل تابستان و هجوم مگس ها، پشه ها و حشرات موذی که در لابه لای کود حیوانات رشد و نمو می کنند، خطر این مشکل دوچندان می شود.
متأسفانه هر روز بر تعداد دام ها در شهر لنده افزوده می شود و تاکنون شبکه بهداشت و شهرداری لنده چندین بار در جلسات مختلف این مسئله مهم و ضروری مطرح شد ولی عملا در نتیجه گیری و به ثمر نشستن مصوبات این جلسه هیچ اقدامی در پی نداشت و به نظر می رسد که این وضعیت به حال خود رها شده است.
با توجه به گرمای شدید و طاقت فرسایی شهرستان لنده و بخصوص مرکز این شهرستان، بوی مشمئزکننده فضولات دام ها، همه همسایگان این دامدارن را آزار می دهد و همسایگان نیز باتوجه به شکایت های مستمر و مداوم راه به جایی نبرده اند و مجبورند به قول قدیمی ها« بسوزند و بسازند».
با توجه به بیماری های مشترک بین انسان و دام و نحوه پیش گیری از شیوع آن ها در شهر باید مسئولان حوزه سلامت و شهرداری طوری برنامه ریزی کنند که بیماری ها طیف وسیعی از عفونت های ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی را در برمی گیرد که تماس مستقیم با انواع دام های اهلی و حیوانات وحشی به خصوص در محیط های شهری، سبب بروز خطرات بسیاری برای افراد می شود که گاهی جبران ناپذیر است.
برای آن که ما بتوانیم این مشکل را به صورت ریشه ای در شهر لنده حل کنیم و خانواده های دام دار نیز از این مسئله آسیب نبینند، باید بحث ایجاد مجتمع دام داری را درخارج از لنده جدی بگیریم.
این در حالی است که شهردار لنده نیز در جلسه شورای اداری شهرستان لنده ضمن طرح این مشکل گفت: متاسفانه تعدادی از خانواده ها در محیط زندگی خود مبادرت به نگه داری دام می کنند و این مسئله باعث شیوع انواع بیماری های مشترک بین انسان و دام و مشکلات بهداشتی شده است.
وی چندین بار از مسئولان و ادارات مربوط خواست با همکاری و تعامل با یکدیگر برای از بین رفتن این مشکلات تلاش کنند ولی متاسفانه در برخورد قضایی محکم با این مسئله کوتاهی می شود و باید فکری جدی به حال این مسئله مهم و حیاتی کنند.
گفتنی است صاحبان برخی از دام ها در لنده، آن ها را به چراگاه هایی به نام پارک های شهر، بلوارها و جویدن علف های تاز شهرداری هدایت می کنند که با توجه به ساختار شهری این امر باید مورد توجه جدی مسئولان امر قرار گیرد.
گزارش و تصویر: سید اسماعیل میری
منبع:خبرلنده
ظاهرا اگر فردا در طرحها و تقسیمات جدید “القچین” و “چغل” را هم شهر بنامند دیگر باید با سانفرانسیسکو و فرانسه و اصفهان و تهران مقایسه شوند و…
ظاهرا برخی با آمدن نام شهر و بخش و شهرستان جوگیر میشوند…
آخه برادر من، بسیاری از مردم “شهر” لنده که دامدارند فقط به این دلیل که پیشوند شهر به لنده اضافه شده باید شغل خود را هم کنار بگذارند؟!
واقعا تأسف آوره
اصولا تب شهری کردن مناطق روستایی که دامن مردم کهگلویه و بویراحمد را گرفته است تب خطرناکی است. روستا بودن به شرط برخورداری از امکانات رفاهی اولیه نه یک نعمت که یک افتخار است. وقتی خانواده ای میتواند شیر، ماست، دوغ ، کشک، کره ، پشم و گوشت هم وطنان را تامین کند و خود نیز ازآن ارتزاق نماید چرا باید تبدیلش کرد به یک موجود نیازمند بدون تولید؟
باید امکانات بهداشتی، درمانی و خدمات آب ، برق و گاز را به روستاها برد و روستاها را برای زندگی روستایی خوب سالم سازی کرد. بد نیست که اینترنت و دانشکده و … نیز در دسترس مناطق روستایی باشد
آفرين به اسماعيل عزيز به نکته خوب وحياتي اشاره کرديد تا محقق شدن اين قضيه وپاکسازي تمام احشام و پرندگان از تک تک خانواده ها حتي از طريق مراجع قضايي دست بردار نشو تا اين فرهنگ غلط برچيده شود .متشکرم
درپاسخ عزيز به جا مانده از شرايط زندگي شهري . عزيز اگه کسي دامدار هست بره روستاهاي اطراف و اکناف.. شهر که جاي دام پروري نيست چرا نمي خواهيد فرهنگ رو عوض کنيد… واي برما