به گزارش بویرنیوز؛
16 سال از پایان دولت سازندگی میگذرد اما هنوزم که هنوز است، آیتالله هاشمی رفسنجانی را مدعی ریاست جمهوری مادام العمر می خوانند.
چماقی که هر بار به این دلیل بر فرق سر تکنوکراتهای کارگزارانی فرود میآید، دامن گیر مجلس هفتمیهایی که حقوق نمایندگی مادام العمر می خواستند هم شد. اما نه نهیب انتقاداتی که به این تمامیتخواهیها هرازگاهی اوج می گیرد، برای آیندگان درس عبرت شد نه نگاه توام با شماتت افکار عمومی. چه آنکه مجلس هشتمیها هم بدشان نمیآمد راه مجلس هفتمیها را بروند و اگر نبود قیل و قال رسانهها، شاید چون مجلس پیشین به خواست خود میرسیدند.
این روزها که رسانهها حجم بیشتر توجهشان را معطوف به حدس و گمانهای کابینهای کردهاند، از آن قیل و قال برای افشای حضور مادام العمر دولتمردان کنونی، کمتر خبری هست. از همین روست که رئیس دولت در یک روز سه بار میگوید «تصورنکنید کارتمام شده، چراکه کارآغازشده است»، «مگر قرار است ما برویم؟» و «ما همچنان در خدمت شما هستیم». اگر هم گزارشی نوشته شده و صدایی سر برآورد، صرفا یک ندای رسانهای است و منتقدان دیروز هاشمی، بر تکرار همان روند از سوی احمدی نژاد، چشم بستهاند. گویی تلاش برای اصلاح قانون اساسی جهت افزایش دوره ریاست جمهوری حرام بود اما ایجاد دفتر رئیس جمهور سابق در دولت، امری حلال است! حال میخواهد محمود احمدینژاد را در اتاقی در پاستور اسکان دهد یا در شورای عالی ایرانیان در جردن!
خبرآنلاین
