کارشناسان اجتماعی درباره پیامد های رشد خانه های مجردی هشدار می دهند.اگر چه برخی افراد به علت شرایط زندگی خود ناچار به استفاده از این خانه ها هستند جوانانی هم وجود دارند که به خاطر قطع رابطه از خانواده یا مشکلاتی دیگر به این خانه ها پناه می برند.روزگار مدرن چهره تلخ دیگری از خود نشان داده است. خانه های مجردی که زمانی در فرهنگ ایرانی مذموم و نا پسند بود ، هم اکنون واقعیت تلخ و جدیدی شده است که در حال تحمیل کردن خود بر جامعه اصیل ایرانی ماست .
دکتر عالیه شکر بیگی در گفتگو با برنامه تا نیمروز بیان کرد :پدیده خانه های مجردی در یک دهه ای اخیر به وقوع پیوسته شاید هم در ۴ یا ۵ سال اخیر به این شکل در آمده است.
پسران و دخترانی که می خواهند از قید و بند های زندگی در کنار اعضای خانواده رها شوند به زندگی در خانه های مجردی پناه آورده اند ، پناه گاهی که شیطان هم خانه آن هاست.
آقای دوست محمدی کارشناس روانشناسی در گفتگو با برنامه تا نیمروز اظهار داشت : بحث اینجاست که وقتی کسی با حالت انحصار طلبی ، تجرد گرایی را پیشه می کند. آرام آرام نسبت به یک سری قیود دینی بی اعتنا می شود. به طور مثال بی اعتنایی به مصرف مشروبات الکلی و استعمال مواد مخدر!
از این رو است که هر از چند گاهی شاهد انتشار تصاویر ویدئویی یا جرم هایی هستیم که محل تولید آنها خانه های مجردی است .آمارهایی داده می شود که بین ۲۰ تا ۳۰ درصد جوانان به نوعی زندگی کردن در این خانه ها را تجربه کرده اند.اگر چه به این آمار ها نمی توان اعتماد کرد ولی صاحبان بنگاه های مشاوره املاک تهران معتقدند: درصد جوانان تهرانی متقاضی خانه مجردی به مراتب بیشتر از جوانان شهرستانی است که در تهران خانه ای برای سکونت ندارند.
شاید از مرگ جوانان ناکامی شنیده باشید که در تنهایی تسلیم فرشته مرگ شده اند .اگر عضوی از خانواده در کنار آنها بود در پی یک حادثه یا سانحه کوچک و جزئی دفتر زندگی آنها بسته نمی شد.
آیا رفتار والدین موجب تجرد گرای و رشد خانه های مجردی شده است؟
و یا اینکه بی مسئولیتی جوانان ،خانواده ها را با این معضل اجتماعی جدید روبه رو کرده است ؟
و یا باید فرهنگ غرب را عامل این جهش نا هنجارگونه در اخلاق اجتماعی دانست؟
دکتر عالیه شکر بیگی استاد دانشگاه و عضو انجمن جامعه شناسی ایران افزود :زمانی که جوان اعتماد خودش را در خانه از دست می دهد و یا حس مشارکت خودش را در حل مسائل فی مابین را از دست می دهد. به دنبال جایی می گردد که در آن احساس آرامش می کند. زمانی که حمایت های عاطفی ، اقتصادی و اجتماعی از طرف نهاد خانواده نسبت به فرزندان کاهش پیدا می کند، فرزند کمتر علاقه ای به زندگی در کنار خانواده خودش دارد.بعضی از جوانانی که از خانواده بیرون می آیند به دلیل اینکه نمی توانند نیاز های خود را از طریق رسمی تامین کنند . به سمت خانه های مجردی می روند تا به صورت غیر رسمی آنها را تامین کنند.یک زمانی در جامعه ما وقتی یک نفر می خواست به سمت خانه مجردی برود در افکار عمومی یک محدودیتی روی شخص بود ولی الان این محدودیت دیگر در جامعه ما نیست.
اگرچه مقابله با هنجار های فرهنگی – اجتماعی نیازمند روش های خاص و البته دشوار است اما کارشناسان هشدار می دهند : نباید دست روی دست گذاشت و فقط شاهد از بین رفتن استعداد های جوانان ایرانی در خانه های مجردی بود.
بومی گزینی دانشگاه ها ، اجباری کردن تاهل برای استخدام های دولتی و محدودیت در رهن و اجاره خانه های مجردی از جمله راهکار هایی است که در کنار اقدامات فرهنگی و اجتماعی می تواند راهگشایی بخشی از مشکلات مربوط به خانه های مجردی باشد.
