محمد عرضی را می توان چهره خاص انتخابات ریاست جمهوری دانست. چهره ای که شاید مانند چند ده نفر دیگر، هنگام ثبت نام چندان به تایید صلاحیت امید نداشتند اما به یکباره خود را در بین هشت کاندیدایی دید که به رقابت نهایی برای ریاست جمهوری راه یافتند.
وزیر نفت در دهه60 و وزیر پست و تلگراف و تلفن در دهه 70 هر چند در رده آخر نامزدهای ریاست جمهوری جای گرفت اما نزد مردم به عنوان پدیده انتخابات شناخته می شود.
عصر ایران در گفت و گو با سید محمد غرضی حال وهوای او را پس از انتخابات جویا شده و 12 پرسش را با وی در میان گذاشته است :
*چه روزی برای ثبت نام به ساختمان وزارت کشور رفتید؟
همان اولین روز رفتم و برای شرکت در انتخابات ثبت نام کردم. البته رد صلاحیت یا تایید صلاحیت را واگذار کردم به مسؤولین. همچنین باید بگویم تا تایید صلاحیتم اعلام نشده بود، هیچ کاری نکردم. تا بزرگی زنگ زد و اعلام کرد من یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری هستم.
*در روزهای تبلیغات، کدام موضوع بیشتر نظر شما را به خود جلب کرد؟
همه چیز خوب بود و مشخص شد که همه کشور دنبال این بودند تا دست به دست هم بدهند تا مشکلات کم شود. خیلی خوشحالم که هیچ رفتار ناروایی ندیدم و همه اخلاق را رعایت کردند.
*تجربه حضور در مناظره ها چطور بود؟
من به سهم خودم خیلی سعی کردم تا سطح مناظره ها را بالا ببرم و به نظرم هم در مناظره اقتصادی و هم در مناظره های سیاسی و فرهنگی توانستم تاثیر مثبتی بگذارم. من حتی کمترین حالت ناراحتی یا عصبی هم نداشتم و به همین دلیل از خودم راضی ام.
تنها در یکی از مناظره ها دو تن از کاندیداهای محترم درباره اتفاقی که مربوط به گذشته بودند، بحث می کردند و چون این بحث را بی فایده می دانستم به آقای حیدری ( مجری) گفتم به جای این حرف ها، بهتر است هر کسی درباره توانایی های خود اظهارنظر کند.
*برخورد نامزدها با هم را چگونه دیدید؟
خیلی خوب، به هر حال دوستان همه چهره هایی آشنا بودند که به همدیگر احترام می گذاشتند. اصولا بنده در ارتباطات اجتماعی سعی می کنم که با همه رابطه داشته باشم و به همه احترام بگذارم. به همین دلیل در طول مناظره ها هم با دوستان گرم گرفتیم و به همدیگر احترام گذاشتیم.
*کدام کاندیدا را به خودتان نزدیکتر می دیدید؟
برای من تفاوتی نداشت و با همه خوب بودم. البته در روزهای آخر از من سؤال می شد که آیا به نفع کسی کنار می کشم یا نه، که جواب من “نه” بود.
*چرا پاسخ منفی می دادید؟
به چه دلیل باید کنار می رفتم؟ اگر قرار است دولتها دست در جیب مردم کنند، چرا باید به نفع شان کنار می رفتم؟
*چرا مسجد لرزاده را برای رای دادن انتخاب کردید؟
این مسجد در محلی قرار دارد که پیش ازانقلاب درآن زندگی می کردیم. به همین دلیل تصمیم گرفتم با حضور در محله قدیمی رای خودم را به صندوق بیندازم.
*شب بعد از انتخابات و هنگام شمارش آراء خواب بودید یا بیدار؟!
حالت من طوری است که در گاری بنشینم یا در هواپیما یا ماشین، خیلی زود به خواب می روم و به همین دلیل 24 خرداد هم حدود ساعت یازده شب خوابیدم.
*اولین بار کی متوجه شدید که روحانی انتخاب شده است؟
عصر جمعه به روحانی تبریک گفتم و برای او به عنوان رییس جمهوری منتخب آرزوی موفقیت کردم.
* 446 هزار و 15 رای، بیشتر از پیش بینی تان بود یا کمتر؟
من که پیش بینی نکرده بودم و حتی برخلاف بقیه نظرسنجی نکردم. اصولا من به جای اینکه بر تعداد رای تکیه کنم، تکیه ام بر مفاهیم و اهدافم بود. بنده با این هدف وارد انتخابات شدم که جامعه را با شرایط آشنا کنم.
*منظورتان از اینکه گفتید “ما هشت کبوتریم که از شرق به غرب درحال حرکت هستیم” چه بود؟
بنده دوستان را به چشم رقیب نمی دیدم و معتقدم آنهایی که بر حسب احساس وظیفه و با هدف خدمت وارد انتخابات شده بودند، کبوترانی بودندکه به پرواز در آمده بودند.
*چنانچه رییس جمهور منتخب شما را به همکاری دعوت کند می پذیرید؟
مهم نیست که من در دولت باشم یا نباشم. آنچه اهمیت دارد، این است که اجازه دهیم آقای دکتر روحانی خود تصمیم بگیرد و برای انتخاب همکاران تحت فشار نباشد. پس بهتر است برای ایشان تعیین تکلیف نکنیم چون مردم به روحانی رای داده اند و او باید استقلال عمل و تصمیم داشته باشد.
البته بنده اعلام می کنم که 60 سال است در عرصه سیاست و بعد مدیریت هستم و با هر کس که توسعه جمهوریت و اسلامیت را قبول داشته باشد، همکاری خواهم کرد. خداوند بزرگ است و هرگز صحنه را ترک نخواهم کرد و همچنان در خدمت کشورم خواهم بود.
منبع: عصر ايران
