محمدباقر قالیباف ۵۲ ساله، متولد مشهد و دارای دکترای جغرافیای سیاسی از دانشگاه تربیت مدرس است. او در گذشته فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء، فرمانده نیروی هوایی سپاه پاسداران و فرمانده نیروی انتظامی بوده و هم اکنون شهردار تهران است.
او در کنار علی اکبر ولایتی و غلامعلی حداد عادل از اعضای “ائتلاف برای پیشرفت” یا “ائتلاف ۲+۱” است.
اولین حضور او در انتخابات ریاست جمهوری در ۱۳۸۴ بود که در جریان آن به رقابت با محمود احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی پرداخت و با فاصله اندکی شکست خورد.
قالیباف نیز یکی از سیاستمداران ایرانی است که علاقمند به رسانه است. روزنامه تهران امروز، و چند سایت خبری از جمله فردا و شفاف از حامیان محمد باقر قالیباف به حساب می آیند.
محمد باقر قالیباف به واسطه عملکردش در شهرداری تهران و نیروی انتظامی مورد توجه افکار عمومی قرار دارد. برخی ناظران او را یکی از مهمترین بخت‌های پیروزی در انتخابات می دانند.
قالیباف در سالهای اخیر تاکید ویژه ای بر مسئله کارآمدی و مدیریت جهادی داشته است. او را می توان منادی گفتمان “پیشرفت” و “عدالت” دانست. او معتقد است که عدالت بدون پیشرفت یعنی “توزیع فقر”.
قالیباف وعده داده است در صورت رییس جمهور شدن وضعیت اقتصادی کشور را در دو سال سامان دهد. او ضمانت این وعده را پیشینه عملکردی خود دانسته و گفته است “مردم تهران می دانند که تاکنون وعده ای نداده ام که عملی نشده باشد”.
در انتخابات92 بسیاری از اصولگرایان میانه رو متمایل به محمد باقر قالیباف هستند و او را بهترین گزینه برای ریاست جمهوری می دانند. ناظران معتقدند قالیباف در بدنه اصلاح طلبان نیز رای دارد.
محمد رضا عارف:
محمدرضا عارف ۶۲ ساله متولد یزد، دکترای برق دانشگاه استنفورد، رئیس سابق دانشگاه تهران، وزیر پست و تلگراف و تلفن در دولت اول خاتمی، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی و معاون اول رئیس جمهور در دولت دوم خاتمی بوده است. او هم اکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
محمد رضا عارف اصلاح طلبی میانه رو به حساب می آید که مورد احترام نظام است. او در حوادث سال 88 سکوت پیشه کرد و موضع ویژه ای اتخاذ نکرد.
همین مسئله باعث رویگردانی بخشی از اصلاح طلبان از وی شده است.
با وجود اینکه عارف را نمی توان خارج از دایره اصلاح طلبی دانست اما چند ماه پیش برخی گروه‌های این جریان او و مصطفی کواکبیان را اصلاح طلبان بدلی دانستند که نظام برای بالا بردن میزان مشارکت از آن‌ها استفاده می کند.
عارف در برنامه های انتخاباتی خود از وضعیت کنونی کشور انتقاد کرده است. او در مواردی از سید محمد خاتمی و آیت الله هاشمی رفسنجانی دفاع کرده است.
این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری از روند مذاکرات هسته ای ایران انتقاد کرده و گفته است: «مذاکرات هسته‌ای به بن بست رسیده ولی چون پرونده هسته‌ای سیاسی شده است باید راه حل سیاسی پیدا کنیم و به نفع ماست که هر چه سریع‌تر این مساله را حل کنیم.»
محمد رضا عارف بارها تاکید کرده است که در دولتش از متخصصان و دانشگاهیان استفاده خواهد کرد. او از وضعیت فرهنگی کشور انتقاد کرده است و بحث فرهنگ را یکی از اولویت های خود اعلام کرده است.
سعید جلیلی:
سعید جلیلی ۴۸ ساله متولد مشهد و فارغ التحصیل دانشگاه امام صادق است. جلیلی بیش از هر چیز به خاطر مذاکرتات هسته ای ایران و 1+5 شناخته می شود.
او از ۱۳۷۶ یعنی از آغاز دولت محمد خاتمی، معاون اداره اول امور آمریکا در وزارت امور خارجه بود و از سال ۱۳۸۶، به عنوان دبیرشورای عالی امنیت ملی، عهده دار پیشبرد گفت و گوهای هسته ای میان ایران و غرب بوده است و همچنین یکی از دو نماینده مقام معظم رهبری در این نهاد محسوب می شود.
ستاد تبلیغاتی جلیلی “ستاد حیات طیبه” نام گرفته است و اعضای گروه هایی همچون انصار حزب الله و جبهه پایداری جزو حامیان او محسوب می شوند.
علی باقری، معاون جلیلی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ریاست ستاد وی را برعهده دارد. جلیلی از حمایت ویژه آیت الله مصباح یزدی نیز برخوردار است.
بیشتر نزدیکان تیم انتخاباتی جلیلی از همکاران و دوستان او در دانشگاه امام صادق هستند. زاهدی وفا مدیر گروه اقتصاد دانشگاه امام صادق مسئول تیم برنامه ریزی اوست. کامران باقری لنکرانی نیز از حامیان جلیلی است.
سعید جلیلی در برنامه های انتخاباتی خود بیش از هر چیز بر “گفتمان مقاومت” تاکید کرده است. حامیان این نامزد انتخابات ریاست جمهوری “گفتمان مقاومت” را در مقابل “گفتمان سازش” قرار می دهند و به گونه ای معتقدند تمام نامزدهای دیگر انتخابات در گفتمان سازش قرار دارند.
سعید جلیلی در برنامه های انتخاباتی خود بیش از هر چیز بر روی پرونده هسته ای ایران فوکوس کرده است و از ارائه توضیح درباره برنامه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خوددارای نموده است. برخی از کارشناسان بر این باور اند که جلیلی برنامه‌ای مدون در زمینه‌های دیگر ندارد از این رو به کلی گویی در این موضوعات می‌پردازد و همه چیز را به موضوع پرونده هسته‌ای و سیاست خارجی گره می‌زند.
محمد غرضی:
محمد غرضی ۷۲ ساله، متولد اصفهان، فوق لیسانس الکترونیک دانشگاه تهران. وزیر نفت در دولت میرحسین موسوی و وزیر پست و تلگراف و تلفن، در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی است.
غرضی از جمله بنیانگذاران سپاه و یکی از گروه ۴ نفره فرماندهی آن پس از پیروزی انقلاب بود. وی همچنین عضو گروه ۱۲ نفره هماهنگی سپاه بود.
او از جمله موسسین روزنامه رسالت، قدیمی ترین روزنامه اصولگرای ایران است. او عضو اولین دوره شورای شهر تهران بود.
غرضی بتازگی در گفتگویی با خبرگزاری فارس گفت که “نه حزب دارم نه ستاد و نه پولی که صرف تبلیغات کنم. تنها داشته من تجربه‌ای ۶۰ ساله است که از حضور در سمت‌های مختلف دولتی کسب کرده‌ام.”
غرضی سالهاست که در صحنه سیاست ایران حضور ندارد و هیچ گروه و حزبی از وی حمایت نمی کند. تائید صلاحیت این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شگفتی بسیاری از ناظران سیاسی را برانگیخت و این اتفاق به عنوان یک “غافلگیری” قلمداد شد.
محمد غرضی دولت خود را دولت “ضد تورمی” دانسته است. او در تمام گفت و گوهای خود تاکید کرده است که از هر رفتاری که برای دولت هزینه غیر لازم اقتصادی در پی داشته باشد خودداری می کند.
غرضی اعلام کرده است یارانه به حوزه نشر و مطبوعات نخواهد داد چرا که این کار هزینه بردار است.
محسن رضایی:
محسن رضایی ۵۹ ساله متولد مسجد سلیمان و دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه تهران است. او فرمانده سابق سپاه بوده و هم اکنون دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
از ۱۳۷۶ با حکم رهبر معظم انقلاب دبیر مجمع تشخیص مطلحت نظام شد. در ۱۳۷۸ کاندیدای نمایندگی مجلس از تهران شد اما رای نیاورد. در ۱۳۸۴ کاندیدای ریاست جمهوری شد اما دو روز پیش از رای گیری از ادامه رقابت کناره گرفت.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ کاندیدای ریاست جمهوری شد. پس از اعلام نتایج انتخابات، رضایی در اعتراض به تقلب در انتخابات بیانیه ای منتشر کرد و رای اعلام شده را نپذیرفت اما با بالا گرفتن اعتراض‌ها که به “فتنه” مشهور شد اعتراض خود را پس گرفت و به انتقاد از رفتارهای معترضان پرداخت.
رضایی در دوران حضور سیاسی خود کوشیده نقش نیروی میانه را بازی کند. او از حمایت بخشی از اصولگرایان نه چندان مشهور برخوردار است و وابسته به هیچ حزب و گروه سیاسی نیست.
رضایی از جمله سیاستمدارانی است که علاقه شدیدی به حضور در رسانه ها دارد. او اولین سایت اینترنتی ایران را با عنوان بازتاب راه اندازی کرد که پس از گذشت چند سال این سایت تعطیل شد. پس از آن سایت “تابناک” را راه اندازی نمود تا همچنان بتواند حضور موثری در افکار عمومی داشته باشد.
محسن رضایی تبلیغات انتخاباتی خود را از ماه ها پیش آغاز کرده است. او می گوید برخلاف سال 84 تا پایان راه می ماند.
این نامزد انتخابات وعده پرداخت یارانه نقدی 65 هزار تومانی را داده است و اعلام کرده است که آرامش اقتصادی را به کشور باز می گرداند.
وی بر کنترل بازار ارز تاکید کرده است همچنین از بهبود روابط دیپلماتیک با کشورهای جهان سخن می گوید.
علی اکبر ولایتی:
علی اکبر ولایتی، 68 ساله و متولد شمیران است. در کنار غلامعلی حداد عادل و محمدباقر قالیباف، از اعضای “ائتلاف برای پیشرفت” یا “ائتلاف ۲+۱” است. او پزشک اطفال است. ولایتی همواره به عنوان چهره ای محافظه کار شناخته شده است.
او در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی مشاور مقام معظم رهبری در امور بین المللی شد. وی همچنین دبیرکل مجمع جهانی بیداری اسلامی است. ولایتی سابقه 16 سال تصدی وزارت امور خارجه را در کارنامه خود دارد.
او اصولا سیاستمداری بی حاشیه است اما در این دوره انتخابات ریاست متهم به بدقولی در توافقات اولیه ائتلاف پیشرفت شده است. گفته می شود او حاضر نیست با سازوکار تعیین شده در ائتلاف از ادامه حضور در انتخابات کناره گیری کند.
بخشی از اصولگرایان سنتی تمایل به حمایت از علی اکبر ولایتی در این انتخابات نشان داده اند. ولایتی در انتخابات سال 84 نیزاعلام کاندیداتوری کرد که با نامزدی آیت الله هاشمی رفسنجانی از ادامه رقابت انصراف داد.
این کاندیدای ریاست جمهوری وعده داده است که در یک برنامه صد روزه تورم و گرانی را کنترل کند. او همچنین از رفع تحریم‌ها غرب در کناره هسته ای شدن سخن گفته است.
او در برنامه های انتخاباتی‌اش بیش از هر چیز به 16 سال تصدی وزارت امور خارجه تاکید می کند.
حسن روحانی:
حسن روحانی ۶۵ ساله متولد سمنان، دکترای حقوق اساسی دانشگاه کلدونیان گلاسکو، دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی، نماینده مجلس در دوره های چهارم و پنجم، نماینده مجلس خبرگان از سال ۱۳۷۸ بوده و از سال ۱۳۷۰عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
او هم اکنون یکی از دو نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی است.
روحانی در سال های پس از روی کار آمدن محمد خاتمی نماد نیروهایی بود که از نظر سیاسی در طیفی میان محمد خاتمی و اکبر هاشمی رفسنجانی قرار داشتند. او عضور جامعه روحانیت مبارز است، اما مدت هاست همچون اکبر هاشمی رفسنجانی و علی اکبر ناطق نوری در جلسات جامعه شرکت نمی کند.
حسن روحانی از سوی بخشی از اصولگرایان و حامیان محمود احمدی نژاد متهم به سازش کاری در پرونده هسته ای شده است. آن ها معتقدند بیانیه سعدآباد که در زمان سید محمد خاتمی امضا شد نمونه عالی سازشکاری در برابر غرب است.
حسن روحانی این اتهام را رد کرده و آن بیانیه را عامل عدم صدور قطعنامه تحریمی علیه ایران دانسته است.
روحانی در تبلیغات انتخاباتی چهره ای میانه رو متمایل به اصلاح طلبان از خود به نمایش گذاشته است که همین موضوع باعث تمایل برخی اصلاح طلبان به او شده است.
روحانی وعده داده که در 100 روز به وضعیت بحرانی اقتصاد کشور پایان می دهد.
او در تبلیغات انتخاباتی به سابقه دیپلماتیک خود تاکید فراوانی دارد. روحانی عنوان کرده است که فرق قطعنامه تحریمی با یک کاغذ عادی را می داند.
او یکی از نیروهای بسیار نزدیک به اکبر هاشمی رفسنجانی به حساب می آید. “کلید” نماد انتخاباتی روحانی و رنگ “بنفش” رنگ انتخاباتی اوست.
حدادعادل:
غلامعلی حداد عادل ۶۸ ساله، متولد تهران، دکترای فلسفه دانشگاه تهران، چهار دوره نماینده تهران در مجلس، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مشاور عالی مقام معظم رهبری است.
او در سال ۱۳۵۸ معاون وزیر ارشاد بود و در سالهای ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۲ معاون وزیر آموزش و پرورش بود. بعد از آن نیز مدتی رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی شد و در دوره سیزده ساله نمایندگی مجلس در فاصله سالهای ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ رئیس مجلس بود.
حداد عادل نامزد مورد حمایت بخشی از اصولگرایان تحول‌خواه است. جمعیت ایثارگران و رهپویان گروه های نزدیک به حداد عادل به حساب می آیند.
او به همراه قالیباف و ولایتی یکی از اعضای ائتلاف 1+2 یا ائتلاف پیشرفت اصولگرایان است.
حداد عادل به عنوان چهره ای شناخته می شود که در سالهای گذشته به حمایت از محمود احمدی نژآد پرداخته است. او در دوران تصدی ریاست مجلس در دوره هفتم تعامل تام و تمامی با دولت نهم داشت.
این نامزد انتخابات ریاست جمهوری تاکنون تبلیغات گسترده ای نداشته است و بسیاری از ناظران معتقدند در نهایت به نفع یکی از کاندیداها کناره گیری خواهد کرد.
او در انتخابات ریاست مجلس هشتم و نهم شکست سختی از علی لاریجانی خورد و کرسی ریاست را به او واگذار کرد.
حداد عادل در تبلیغات انتخاباتی خود بیشتر به کلی گویی درباره وضعیت کشور پرداخته است و از ارائه هدف و برنامه مشخصی خودداری کرده است.
