این روزها نامه ای از استفتاء عدل هاشمی از مقام معظم رهبری در خصوص قیم دروغین معروفش در امامزاده میرسالار، در فضای مجازی دست به دست میشود.
به گزارش بویرنیوز، عدل هاشمی پور در این نامه نوشته به دلیل رهایی از حرف و حدیث های دیگران به صورت غیر جدی قسم خورد، آیا مرتکب گناه شده ام و کفاره واجب است؟
پاسخ این استفتاء هم این بوده، در فرض سوال که قسم جدی نبوده الزام آور نیست و تخلف از آن گناه ندارد.
توجیه جالب تر اینکه مشاور عدل هاشمی گفته: فشار شائبه ی حضور در انتخابات، تمام امورات زندگی اش را تحت شعاع قرار داده بود و این شد که در صحن امامزاده میرسالار (ع) سوگند یاد نمود، حتی فشارها در لحنش مشخص است و سرانجام پس از سیل درخواست های مردمی او نامزد انتخابات شد.
چند نکته در این خصوص قابل توجه است:
اولاً کدام فشار و اجباری بود که عدل هاشمی دو بار و نه یک بار قسم جلاله خود را تکرار کرد، یک بار در امامزاده میر سالار به گفته خودش و بار دیگر در جلسه ای که ظاهراً در دانشگاه پیام نور دهدشت برگزار شده به صراحت و بدون هیچ فشاری موضع خود را تکرار کرد.
او در نامه خود به دفتر رهبری هم به نوعی دروغ گفته و رهبر انقلاب را هزینه توجیه نامربوط خود کرده است، او گفته با قصد غیر جدی در میان مردم برای رهایی از فشارها قسم خورده است در حالیکه باید می‌گفت «دو بار قسم خوردم یک بار در امامزاده میر سالار و بار دیگر در دانشگاه پیام نور بر آن تاکید کردم»، حالا مورد اول را ناشی از فشار بدانیم در دانشگاه که کسی وی را مجبور به تکرار مجدد ادعای عدم حضورش در انتخابات نکرده بود، و اصولاً خود وی بحث را به سمت این دست مسائل برد.
حضور در انتخابات نه گناه است و نه تخلف، قطعاً هر کسی توانمندی شرکت دید، حضور پیدا میکند، کسی هم نمی‌تواند مانع این آزادی فرد بشود، عدل هاشمی هم آزاد به حضور در این رقابت بوده و شرکت هم کرد، آن همه بازی و ادعای فشار برای عدم حضور و قسم خوردن بی مورد برای چه؟ این قطعاً نشان از عدم سیاست ورزی و آینده نگری او داشته است.
صدای جلسه عدل هاشمی در دانشگاه پیام‌نور دهدشت، از لینک زیر: