بویرنیوز-حسین گندمکار؛ جشنواره عشایر؛ کارماندگار میراث فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد/ نقش ویژه هنرمندان در شاد کردن دل مردم
چند شبی است که جشنواره عشایر ایران در پایتخت طبیعت استان، شور و نشاطی خاص را به مردم هدیه داده است. جشنواره عشایر ایران که به همت میراث فرهنگی استان چند سالی است که در فصل تابستان میزبان بخشی از آداب وسنن و رسومات زیبای مردمان ساده دل و باصداقت عشایر و ایلات ایران کهن مان شده است. سیاه چادرهایی از اقوام بزرگ لر،ترک، کرد و عرب و زیبایی های چشم نواز از پخت نان و آش سنتی و زنانی با پوششش های زیبا و البته حجاب و عفاف این زنان حکایت از پاکی و قداست مردمان عشایر دارد. و در کنار همه اینها، موسیقی و آواز و شادی و پایکوبی اصیل اقوام ایرانی گل سرسبد این جشنواره شده است است که ساعاتی چند دل مردمان این دیار را شاد کرده است و دست مریزاد به این شادی آفرینان، به هنرمندان عشایر و بی انصافی است که این کار ماندگار میراث فرهنگی استان را قدر ندانسته و تشکری نداشته باشیم.
در دنیای پراضطراب و پرتلاطم امروز، آرامش و داشتن خیالی آسوده، نعمتی است که همگان آرزوی آن را دارند. در واقع، یکی از نیازهای اساسی انسان، شادزیستن است که در پرتو آن، با رسیدن به تعادل روحی، خود و جامعه اش را به سلامت و پویایی رهنمون می شود.
انسان به طور فطری از غم گریزان و به سوی شادی در حرکت است. شادی و نشاط نه تنها بر روح و روان انسان، بلکه بر جسم او نیز تأثیر می گذارد. از نگاه اجتماعی، نیز شادمانی، قلب ها را به یکدیگر نزدیک و ترس، نگرانی، ناکامی و بدگمانی را بی اثر می کند. ارسطو می گوید: «شادی، بهترین چیزهاست و آن قدر اهمیت دارد که دیگر چیزها وسیله به دست آوردن آن هستند.» دین مقدس اسلام نیز که تأمین کننده صلاح دنیا و آخرت آدمی است، شادی های مناسب و حلال را تأیید می کند و پیروانش را از افسردگی و بی حالی برحذر می دارد.
این شب ها هنرمندانی نظیر حسین روحانی مقدم پیشکسوت تئاتر استان (مبدع و مبتکر این طرح) به همت مدیران و مسئولان میراث فرهنگی استان، شادی، این حلقه مفقوده را مردمان یاسوج و میهمانان فصل داغ تابستان هدیه دادند و همه ما امیدواریم که این شادی ها تداوم داشته باشد و البته باید توجه داشت که می توان از هنر و خلاقیت دیگر هنرمندان استان این شور و شادی و نشاط را به بهانه های مختلف به میان مردم برد و البته رسانه ها به ویژه صدا وسیما نقش بسزایی در این مهم باید ایفا کنند.
جشنواره عشایر شاید آغازی بر راه و مسیر توسعه ای فرهنگی جامعه و نشانی از نگاهی ویژه به سنتهای زیبای سرزمینمان و استانمان و پایانی باشد بر بدعتها و ناهنجاریهای برگرفته از زندگی شهری و آنچه امروز به غلط آن را مدرنیته نام گذاشته ایم و باز مقدمه ای باشد برای رسیدن به توسعه همه جانبه به ویژه اقتصادی است، حمایت از مشاغل خانگی و حمایت از صنایع دستی و غذای بومی روستاها و عشایر،… و کلام آخر اینکه دست همه دست اندرکاران این کار بزرگ را باید فشرد.
حسین گندمکار فعال فرهنگی
نگارنده از جیب های خالی ملت هم اطلاع دارد؟ بلادشاپور در آتش می سوخت و صدای تُمبک و دُهل، یاسوج را برداشته بود.