در فضیلت شجاعت (برای سردار جواد عظیمی فر)

هجیر تشکری در یادداشتی نوشت:

۱) مطابق روح قانون اساسی، “سپاه پاسداران انقلاب اسلامی” ذخیره ی استراتژیک کشور است. در این معنا و بر این مبنا، از سال ۱۳۵۷ تا کنون و به شکل “رسمی”، کشور با انقلاب دلالت مطابقی پیدا کرده است! پرهیز از ورود سپاه به منازعات و رقابت های سیاسی از همین منظر قابل فهم و تبیین است. نهادها البته مفاهیمی موهوم و انتزاعی اند. این آدمیان و کارگزارانند که به آنها شخصیت، رشد، اعتبار و احترام می بخشند. بر این اساس، نهادها صرفاً و تنها جمع جبری انسانها هستند.
کارویژه (فونکسیون) سپاه، به صراحت اصل ۱۵۰ قانون اساسی “نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن” است. دستاوردهای انقلاب را با ادبیات رایج، غالب و قابل دفاع سال ۵۷ می توان و باید در شعارهای اربعه ی آن صورت بندی و خلاصه کرد:

_استقلال (وجه ملت گرایانه و وطن دوستانه ی آن)؛

_آزادی (چهره ی معرفت شناسانه و رهایی بخش آن)؛

_جمهوری (سیمای مردم گرایانه و بنیادین آن) و

_اسلامی (صورت دین گرایانه و مکتبی آن).

مطابق اصل یاد شده، حدود وظائف و قلمرو مسئولیت سپاه در نسبت با سایر نیروهای مسلح، توسط قانون و با تاکید بر “همکاری و هماهنگی برادرانه” تعیین می شود.
“سردار جواد عظیمی فر” یحتمل با چنین نگاهی و به حتم در چنان کانتکستی به سپاه پیوست.

۲) از آغاز تاسیس و تشکیل سپاه، وجود و حضور نیروهایی فراتر از دسته بندی ها و بسته بندی های سیاسی! کم نبوده است. سردار عظیمی فر یکی از این شیردلانِ بلندطبعِ ایثارگرِ برآمده از انقلاب است که به زبان سعدی علیه الرحمه هم از عهد خُردی آثار بزرگی در ناصیه ی او پیدا بود. ایشان در اکثر ایّام جنگ تحمیلی، برای دفاع تمام قد از ایمان و ایران ما جنگید. به کرات تا مرز شهادت پیش رفت و تن او بارها میزبان تیر و ترکش دشمن شد؛ امّا با روحی بزرگ، جسمی مجروح و سینه ای داغدارِ آلاله های پرپرشده و هم رزم، شرق تا غرب ایران را درنوردید و هم‌چنان سرافراز، شجاع و وفادار باقی ماند. در آن تیرباران سپر سینه بود / که از تیر در سینه ترسی نبود.

آن چه سردارِ بی خوابی ها و بیداری ها در سر داشت، نبود چیزی جز مرزهای جغرافیایی و جغرافیای اعتقادی این مرز و بوم. حب الوطن او من الایمانش بود و این اصل اصیل همچنان روز و شب با اوست. به بیان نظامی، سردار همیشه خبردار بود. آماده. فانوسقه به کمر. پا به کفش. فشنگ در کف. قمقمه بر دوش و استوار و راسخ.
سردار امّا کمتر مجال یافت تا به منطقه ی خاص و زادگاه و اقوام و اقارب خود خدمتی ویژه نماید! زیرا برای او ایران با یکپارچگی و تمامیت ارضی و موزائیک قومی و هویت چهل تکه اش معنا می یافت. و او در تمام این سالها به نقشه ی ایران و قاطبه ی مردم می اندیشید و جانِ در طبقِ اخلاص گذاشته اش را وقف تمام مردمش کرد.

عظیمی فر مهندس استحکامات و قلاع استراتژیک ایران است و هر روز عمرش را در گوشه ای از این خاک عزیز، برای پاسداشت سرزمین ما خاک خورد و با گروهک ها و تروریست ها و منافقین و نائبان و گاریچی های منطقه ای غرب، پنجه نرم می کرد و دست بر ماشه می برد و پا در رکاب می فشرد تا ایران، ایران بماند. وجب به وجب مناطق راهبردی کشور، رد پای این سردار شجاع سپاه را به یادگار در سینه و بر صفحه و صحیفه ی خود ثبت کرده است.

عظیم ترین عملیات مهندسی رزمی با سرانگشت تدبیر او عملیاتی شده است و مخوف ترین رقبای ما، مقهور کارآمدی امثال او در این حوزه شده اند. کمتر عملیاتی بود که سردار با عظمت از آن بیرون نیامده باشد. کمتر دشمنی بود که از شنیدن نام و حجم آتش بار شجاعتش به رعشه نیفتاده باشد. کمتر ماموریتی بود که از عهده ی او خارج باشد؛ و او کمتر همرزمی داشته است که دلش از دلیریش نیرو نگیرد و از فضیلت شجاعتش قوت نیابد. و این‌چنین است که نمودار عملکرد نظامی او پاسداشت غرور و سربلندی ست.

امروز نیز سردارانی چون او نگران این آب و خاک اند. خاصه در شرایطی که ز چین و ز سقلاب وز هند و روم / ز ویرانه گیتی و آبادبوم

همانا نمانده ست یک جانور/ که بر جنگ با ما نبسته کمر!

کاشکی دشت پر از زر و طشت پر از خون ایران هزاران چون او می داشت تا مرهم زخمهای این زخمی دوران ها باشند و محرم پهلوی دریده ی سهراب های تاریخش و ملجا دلهای شرحه شرحه ی تهمینه های جغرافیایش!

باری، وقتی پای صحبت سردار می نشینی با اینکه سینه اش پر از اسرار است و او به غایت رازدار است و لبش کمتر در این ساحت باز به گفتار است، از اعتماد به نفس و خلوص و شجاعت او با شناخت عمیق و عجیب و گسترده اش از مناطق مختلف ایران و همسایگان ما و نقاط استراتژیک خاورمیانه احساس غرور و شگفتی می کنید.

3) جوانان رهاشده و سرگشته ی ما نمی بایست تحت تاثیر پروپاگاندا و بمباردمان رسانه های رنگین و ننگین اجانب و اغیار قرار گیرند. بر ما فرض است که وجود بزرگ مردانِ سراپا ایثار ایران را گرامی بداریم و غنیمت بشماریم و با مهر و شجاعت از آنها یاد و دفاع کنیم و نگذاریم گرد فراموشی بر گِرد چهره ی عزیزشان بنشیند. ملّتی که قدر داشته ها و کاشته های خود را نداند به حتم دچار خسران خواهد شد.

4) یکی دیگر از وجوه شخصیتی عظیمی فر “تدبیر منزل” و تربیت فرزندان است. او اخلافی دلسوز، نجیب، پاک، وطن دوست، با ایمان و دارای تحصیلات عالیه به ایران تقدیم کرده است. در مقام تحلیل و تجلیل شخصیت افراد هرگز نباید این مهم را دست کم‌ گرفت. این از مزایای پدری ست که مبارزه و ماموریت و پاسداری و مهندسی، او را از پرورش فرزندانی صالح و سلیم باز نداشته است.

۵) به رغم روح مقاوم و طبع مبارز سردار، تن عزیز او این روزها در جنگی دیگر با بیماریِ ناشی از همان مبارزات و دفاع مشروع، رنجور و بستری ست و آزرنده ی گزند. امّا او عاشقانه و در عین حال مظلومانه بر سر همان عهد و پیمان و آرمان هاست. لذا، هم نظام و هم سپاه و هم جریان های سیاسی و مردم، به ویژه قوم و دیار او نمی بایست ایشان را به مسائل خُرد تقلیل دهند، بل می بایست آن چنان که هست قدرش را بدانند و بر صدرش نشانند و به کرامت و استغنا در او بنگرند.
باشد که از خزانه ی غیبش دوا کنند.