مجله بویرنیوز- بسیاری از کشورهای آفریقایی از تراکم حیواناتی که زمین هایشان را در برگرفته سوء استفاده می کنند و با ریختن خون حیات وحش در پوشش خدمات تفریحی مبالغ هنگفت مالی به دست می آورند. آنها برای جبران کسری های بزرگ مالی خود حیوانات را سپر بلا کرده اند.
برای مثال در کشور تانزانیا سالانه هزاران مجوز به گردشگران داده می شود تا به شکار و کشتن حیوانات بپردازند. هدف از این شکارها چیزی نیست جز ارضای غرایز پنهان قدرت طلبی و سلطه جویی انسان ها در مقابل هزاران دلاری که خزینه ی این دولت ها را با خون حیوانات بی گناه پر می کند.
برخی کشورها در جنوب آفریقا برای شکار حیوانات قیمت گذاری می کنند. این قیمت گذاری خودسرانه نیست؛ به طوریکه هزینه ی دریافت ویزا برای بازدید از تانزانیا برای شکار شیرهای بزرگ 55 هزار دلار است. قیمت ها براساس حجم حیوانات متفاوت است برای مثال هزینه شکار فیل بزرگ از 50 هزار دلار تجاوز نمی کند و اگر فیل کوچک باشد هزینه ی آن نصف می شود.
شکار میمون بابون 75 دلار است. گزارش ها نشان می دهد که شکارچیان علاقه ی چندانی به شکار بابون ها ندارند و از آن استقبال نمی کنند. شیر، ببر، فیل، کرگدن و بوفالوی وحشی از حیوانات مورد علاقه ی شکارچیان هستند.
اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست درباره ی اختلال در توازن محیطی هشدار داده است به طوریکه این شکارها سبب شده تا تعداد شیرهای آفریقایی به رقم فاجعه بار 400 برسد.
اما گویا كشوری همچون تانزانیا گزارش های محیط زیست را به دیوار می کوبد و با قدرت طرح های ویرانگر حیات وحش را ادامه می دهد. این کشور سالانه از 300 هزار گردشگر از کشورهای خاورمیانه استقبال می کند. تعداد گردشگران از سایر نقاط جهان چقدر می تواند باشد و به راستی چه آینده ای در انتظار شیرهای بزرگ آفریقا است؟
