تبهکاران مالی این روزها راه‌های راحت تری را در پیش گرفته اند. اگر تا سالها پیش، بعد از اختلاس به کانادا پناهنده می شدند، حالا امروز کافی است مبلغی را وارد سینما کنند تا نگاه‌ها به جای سارق، به صفحه نمایش جذب شود؛ یا از این هم راحت تر، می توان «روزنامه قانون» داشت تا به راحتی هرچه تمام تر میلیاردها تومان پول بیت المال را تصاحب کرد و از برخورد قانونی هم در امان بود.
به گزارش بویرنیوز به نقل از رجانیوز دو سال پیش بود که غلامرضا موسوی عضو شورای عالی تهیه کنندگان، از شگرد جدید تبهکاران مالی برای پولشویی پرده برداشته بود. او گفته بود «معمولا بخشی از این پول‌ها از نقاطی می‌آید و ازمنابعی وارد سینما می‌شود که نیاز به توجیه دارد و تا منابع این پول‌ها مشخص نشود؛ نامش پولشویی است». معنی این سخن زمانی مشخص شد که محمد امامی تهییه کننده سریال شهرزاد به اتهام «ارتباط با فساد صندوق ذخیره فرهنگیان» بازداشت شد.
اختلاسی عظیم که در اواخر مهرماه سال 1395، در رسانه‌ها منعکس شد. اگرچه ابتدا این اخبار تکذیب شد اما رفته‌رفته و با افشای جزئیات بیشتر، مدیرعامل صندوق ذخیره خبر اختلاس را تایید کرد. مبلغ این اختلاس 12.000.000.000.000 تومان اعلام شد. اختلاسی که در چند لایه بانک سرمایه و شرکت های زیر مجموعه این بانک را درگیر خود کرد. نکته جالب توجه در این اختلاس، شگرد جدید مجرمین اقتصادی برای پول شویی بوده است. راهکاری که با ورود قسمتی از پول های کثیف در فضای فرهنگی کشور، اقدام به پولشویی می کردند.
در همین راستا «شرکت پدیده تجارت سیوان» به ریاست علیرضا نیکوئی یکی از ابربدهکاران بانک سرمایه است. علیرضا نیکوئی که رئیس هیئت مدیره این شرکت است، همزمان نیز ریاست شورای سیاست گذاری روزنامه قانون را برعهده دارد. بر اساس آن چه که تاکنون در رسانه ها منتشر شده است، بدهی نیکوئی به بانک سرمایه 80.000.000.000 تومان می باشد.
این تقریبا تنها عکس از علیرضا نیکویی ابر بدهکار بانک سرمایه است که در اینترنت وجود دارد
مامور وصول مطالبات بانک سرمایه در باره نیکوئی می گوید: «آقای نیکویی روزنامه قانون که دم از قانون و قانونمداری میزند، از شرکت ما 80 میلیارد تومان گرفته است. من میگویم اصل پول را برگردان، به من میگوید ادبیات نظام جمهوری اسلامی را بلد نیستی! تو نمیتوانی با این وضعیت ادامه بدهی، راحت به من میگوید تو ادبیات جمهوری اسلامی را بلد نیستی، بچه ای، بچه سالی»!
شوشتری در بخش دیگر مصاحبه خود با اشاره به فعالیت های اقتصادی نیکوئی می گوید: « او هیچ بیزینسی هم ندارد، یک مطبوعاتی است. شماهم اصحاب رسانه اید، یک رسانه 80 میلیارد تومان پول را برای چه کاری میخواهد؟».
میثم شوشتری با اشاره به اقدامات قضائی صورت گرفته می گوید: «یک ردی به ما دادند که این پول کجاست. 46 میلیارد تومان از 80 میلیارد تومان در حساب مدیرمالی آقای نیکویی بود به اسم آقای قدرت آبادی، آن زمان آقای سیاوشی بازپرس و آقای پسندیده قاضی شعبه پولی مالی، همکاری کردند و حکم مسدودی این حساب را دادند، آن پول همچنان مسدود است، ولی با این روندی که دادگاه پیش میرود و منع تعقیب میزنند، آن پول میتواند آزاد بشود. آقای نیکویی خیلی ناراحت است که من آن 46 میلیارد تومان را مسدود کردم».
او با اشاره به عدم برخورد با این فرد می گوید: «خدا میداند که پرونده را بردم دادگاه، آنقدر دنبالش دویدیم تا حکم جلب آدمی را که پول در حسابش بوده است، صادر کردند. ]این حکم را[ می بریم اداره آگاهی، می گوییم اجرا کنید، میگویند خطاب حکم جلب به ما نیست! میگویم نوشته است کلیه نیروهای نظامی و انتظامی…الان یک ماه است که هیچ کس حاضر نیست برود حکم جلب را اجرا کند، برای اینکه این آدم، یک آدم مطبوعات‌چی اصلاحطلب است، واقعا میترسند بروند جلو»!
میثم شوشتری درباره پرونده نیکوئی می گوید: « او یک ملکی داخل کرج، چهارراه طالقانی بعنوان وثیقه گذاشته است که 9 بازداشتی دارد؛ بانک اقتصاد نوین 10 میلیارد تومان را بازداشت کرده، 35 میلیارد تومان به شهرداری کرج بدهکار است و از بانک های دیگر هم. همین الان بخواهید محاسبه کنید این ملک منهای 10 میلیارد تومان ارزش دارد، منهای 10 میلیارد تومان!».
شوشتری تاکید می کند: «حتی بر فرض اینکه هیچ گونه بدهی نداشته باشد، ارزش ملکی ملک 30 میلیارد تومان بوده است، اما کارشناس رسمی دادگستری، 106 میلیارد تومان آن را ارزیابی کرده و روی این وثیقه، 80 میلیارد تومان داده اند».
مامور وصول مطالبات بانک سرمایه به ضدوبند های پشت و پرده نیز اشاره می کند و می گوید: «وقیحانه هم میگوید من به مدیران قبلی 4.7 میلیارد تومان داده ام، در تمام بازجویی ها هم گفته‌ام که 4.7 میلیارد تومان دادم که این 80 میلیارد تومان را به من دادند، تو آن را میتوانی برای من زنده کنی؟. من یکبار به شوخی به او گفتم 4.2 میلیارد تومان دادی، گفت آقا درستش کن، 4.7 میلیارد تومان دادم».
NIKOOYI Telgram02.mp4 | دانلود فیلم
مکالمه بین مامور وصول مطالبات بانک سرمایه و علیرضا نیکویی مدیر مسوول روزنامه قانون و ابربدهکار بانکی
نکته جالب این ماجرا، آن جاست که روزنامه قانون همواره تلاش کرده است تا ژست روشنفکری به خود بگیرد و خود را یکی از جلوداران مبارزه با فساد نشان دهد. آنهم روزنامه‌ای که سیاست هایش را فردی مشخص می کند که از ابربدهکاران بانکی است. فردی که 80.000.000.000 تومان از پول معلمان و فرهنگیان را تصاحب کرده است. چنین روزنامه ای نام خود را «قانون» گذاشته است! روزنامه ای که از ضعف های اقتصادی گلایه می کرده است! شاید جالب باشد که بدانید روزنامه قانون درست در روزهای اعتراضات اخیر با شیطنت رسانه‌ای به بررسی علل فروپاشی شوروی پرداخت و در تیتر خود نوشت: «هشدار به فرو پاشی»! روزنامه ای که حالا در کنار سابقه اهانت به مبانی دینی و نهادهای انقلابی، در اختلاس اخیر رد پایی از خود برجای گذاشته است.
شبه روشنفکرانی که سالها از مشکلات گلایه می کردند و در روزنامه های زنجیره ای لب به گلایه می گشودند، حالا معلوم شده است خود آنها بخشی از مشکلات بودند. این روزها مجرمین اقتصادی نشان داده اند که می توان پول معلمان را سرقت کرد و در کنارش فعال فرهنگی و روزنامه نگار شد و بازهم صدای خود را در حنجره انداخت و از مشکلات گلایه کرد و کسی هم کاری با آنها نداشته باشد. چرا که به گفته مامور وصول مطالبات بانک سرمایه «هیچ کس حاضر نیست برود حکم جلب آنها را اجرا کند، برای اینکه این آدم، یک آدم مطبوعات‌چی اصلاحطلب است، واقعا میترسند بروند جلو»! این جماعت کاری کرده اند که تا سالها جماعت شبه روشنفکر سر بلند نکنند. برای اینها فرهنگ و هنر، فقط یک وسیله است. یک شوخی است، یک پز است برای گرفتن ژست روشنفکری و درنهایت به سرقت بردن سرمایه ملی.
اتفاقی که برای سید محمد امامی افتاد و دستگیری او به اتهام اختلاس از صندوق فرهنگیان به یکباره ذهن ها را به سمت پول هایی که به سوی تولید سریال و فیلم در شبکه نمایش خانگی وارد می شوند متوجه کرد. با این دستگیری مشخص شد چرا بسیاری از این محصولات از بیان نام سرمایه گذار خود حذر دارند. چرا که احتمالاً بخش عظیمی از این سرمایه هایی که به نام بخش خصوصی برای این کار ها هزینه می شود همین پول هایی هستند که به نوعی به صورت غیر شرعی از جیب مردم برداشته شده اند. حالا اخبار منتشر شده در باره رئیس شورای سیاست گذاری قانون بیشتر روشن می سازد که چرا برخی از رسانه های زنجیره ای در برخی مواقع صدای خودرا بلند می کنند و در موارد دیگر سکوت می کنند.
