مب عجیب کشف شده در نجف آباد در کنار سر و صدای زیادی که به دنبال داشت، بار دیگر اشکالی را نشان داد که مدت‌هاست به اشکال مختلف رخ‌نمایی می‌کند اما جدی گرفته نمی‌شود؛ اشکالی بزرگ که امیدواریم پیش از بروز فاجعه ای فراموش ناشدنی دیده شده و برای رفعش اقدامی صورت گیرد.
به گزارش بویرنیوز، در پی انتشار خبر کشف خودروی بمب گذاری شده در نجف آباد در شب گذشته، فیلمی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و دست به دست می‌شود که به نوعی تکراری است؛ فیلمی عجیب که حکایت از شکل‌گیری کاروانی از افراد کنجکاو(!) پشت خودروی حامل بمب دارد که در حال انتقال به بیرون شهر است!
ماجرا از این قرار است که وقتی مسئولان گزارش خودروی مشکوک رها شده را دریافت کرده و به وجود بمب جاسازی شده زیر آن پی می‌برند، نیروهای چک و خنثی را به محل فرا می‌خوانند و به جهت کاهش دادن ریسک ماجرا، ترجیح می‌دهند بسته مشکوک (بمبی که گفته می‌شود از نوع صوتی و مشابه بمب های شناسایی شده در سالهای ابتدای انقلاب اسلامی بود) را از منطقه خارج نمایند.
تصمیمی که بر اساس آن، کار انتقال بمب به بیرون شهر آغاز می‌شود و هدف از آن، کاهش خطر این بمب برای مردم بود، غافل از آنکه برخی از ناظران عملیات، درکی از مخاطرات این بمب نداشتند و این را به اثبات رساندند!
این را می‌شود از فیلمی دریافت که در آن، صف موتورسواران در تعقیب خودروی حامل بسته مشکوک و خودروهای اسکورت آن به چشم می‌خورد. کاروانی که همراه با شور و شعفی خاص به دنبال بمب روانه شده‌اند و چه بسا انفجار این بمب در بیرون شهر نیز نتوانسته میزان خطری که دنبال می‌کردند را به ایشان نشان دهد.
مردمی که پیشتر نیز نمونه‌های زیادی از اقدامات مشابه از ایشان در دیگر نقاط کشور دیده و روایت شده و به هیچ عنوان منحصر به شهر خاصی نیستند؛ کافی است حواشی حمله تروریستی روی داده در تهران در ساختمان مجلس شورای اسلامی را مرور کنیم تا به این حقیقت پی ببریم.
تصاویری از مردمی که ظاهرا هیچ میزان از خطر، فراری شان نمی‌دهد و به اتخاذ تصمیم مناسب و متناسب مجابشان نمی‌کند. گویی برخی در مقابل این دست مخاطرات کرخت شده‌اند؛ درست مثل آنهایی که در موقع بروز سیلاب به جای درو شدن از محل خطر، به سلفی گرفتن با سیلاب روی می‌آورند و حتی در این راه جان می‌دهند.
وضعیتی که مشابه آن در حاشیه آتش سوزی مهیب ساختمان پلاسکو نیز به چشم آمد و خدا می‌داند اگر ساختمان زودتر فروریخته بود یا نیروهای امدادی و انتظامی دیرتر موفق به پراکنده کردنشان از محدوده خطر شده بودند، ابعاد فاجعه چقدر وسعت می‌یافت.
معضلی که اگرچه در حاشیه حوادث طبیعی و غیرطبیعی فراوانی بروز کرده و می‌کند، هنوز دیده نشده یا آن چنان که باید، مورد توجه قرار نگرفته است. گویی همگان منتظریم تا فاجعه ای بی مثال و وسیع رخ دهد تا بعد فکری برای رفع و رجوع این حس کنجکاوی بی حد و مرز برخی هموطنانمان برای قرارگرفتن شان در بطن خطر نماییم!
