محسن جلیل* – همه ساله در دنیا تصادفات رانندگی موجب تلفات زیاد ، مصدومیت های شدید و خسارات سنگین و جبران ناپذیر می شود و این موضوع یکی از بزرگترین چالشهای سلامت عمومی در جهان می باشد به طوری که سالانه جان بیش از یک میلیون ودویست هزار نفر را می گیرد و باعث مصدومیت بیش از 50 میلیون نفر در دنیا می شود.
ایران به لحاظ ریسک تصادفات جاده ای در مقام نخست جهان و از نظر نرخ بروز تصادف پس از کلمبیا ،ونزوئلا و بنگلادش مقام چهارم را در اختیار دارد. بر اساس آمار ارائه شده توسط مقر یونیسف نرخ سوانح جاده ای در ایران 20 برابر میانگین جهانی است و این آمارها نشان از وجود سالانه بیش از هفده هزار کشته و حدود 300 هزار مصدوم درایران می باشد و اگر چه این امار کاهش نسبی نسبت به گذشته دارد
در این بین بسیاری از افراد به آثار زیانباراقتصادی ،فرهنگی ،روحی و روانی این موضوع توجیهی ندارند و معلولیتهای مادام العمری که برای بخشی از جامعه جوان ما رخ میدهد و باعث صدمات جدی به نیروی انسانی ،اقتصاد روابط خانوادگی و تاملات اجتماعی افراد می گردد در نظر نمی گیرند
اما موضوع قابل تامل وضعیت آمار تصادفات در استان کهگیلویه و بویراحمد است که اگر چه به علت وسعت کم سرزمینی این استان و جمعیت کم آن نسبت به دیگر استانها در آمارهای رسمی خیلی خود را نشان نمی دهد اما اگر موضوع تصادفات و کشته مصدومان ناشی از سوانح ترافیکی در این استان نسبت به جمعیت و مساحت استان بررسی نمائیم ارقام وحشتناکی به دست می آید
.فقر و محرومیت، کوهستانی بودن، جاده های پر پیچ و خم و استفاده از خودروهای با حداقل استاندارد به علت عدم توان مالی مناسب و همچنین قرار گرفتن در محل چهار راه مواصلاتی کشور که نقاط مختلف را به هم متصل مینماید و عدم وجود زیر ساخت مناسب به خصوص درحوزه های راه سازی و غیره دست به دست هم داده تا جاده های استان را به عنوان دالانهای مرگ و خودروهای آن را بعنوان ارابه های های مرگ معرفی نمایند و این غول خاموش هر روز در نقطه ای ازاستان محروم ما خانواده و یا خانواده های را داغدار مینماید البته در این بین به نظر می آید موضوعی دیگر به نام فرهنگ ترافیکی در استان باید بررسی و مورد ارزیابی جدی قرار بگیرد.
* کارشناس ارشد مدیریت سلامت
