مجله بویر نیوز- متخصصان هشدار دادند که مصرف آسپرین برای کاهش احتمال بروز سکته‌ی قلبی احتمالاً تأثیرگذار نیست.
دانشمندان دریافتند که بیماران با ریسک پایین، هیچ نفعی از مصرف دوز پایین این دارو نبردند و در عوض احتمال خونریزی داخلی در آنها افزایش یافت.
محققان به طور مشخص، بیماران دچار مشکل «فیبریلاسیون دهلیزی» (AF) – نوعی عارضه‌ی قلبی که باعث ضربان نامنظم و اغلب به طور غیر طبیعی تند می‌شود – را مورد بررسی قرار دادند. احتمال بروز سکته‌ی قلبی در بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی، بیشتر است.
دکتر جارد بانچ (Jared Bunch)، سرپرست اصلی این پژوهش و رئیس تحقیقات ریتم قلبی در «مؤسسه مرکز پزشکی قلب اینترماونتین» (Intermountain Medical Center Heart Institute) شهر سالت لیک سیتی گفت: «پزشکان معالج اغلب وقتی که بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی با ریسک پایین سکته‌ی قلبی تشخیص داده می‌شوند، آنها را برای کاهش احتمال سکته‌ی قلبی، بیشتر با داروی آسپرین تحت درمان قرار می‌دهند تا با سایر داروهای ضد انعقاد خون قوی‌تر.»
وی همچنین افزود: «چیزی که نامعلوم بود، این بود که آیا آسپیرین یک درمان بی‌خطر و مؤثر برای پیشگیری از سکته‌ی قلبی پس از ابلیشن یا همان ریشه‌کنی فیزیکی (ablation) در بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی با ریسک پایین بود یا خیر.»
بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی به طور معمول بدون داده و اطلاعات حمایتی قابل توجهی با آسپیرین تحت درمان قرار گرفته شده‌اند.
آسپیرین یک داروی ضد درد است که می‌تواند برای درمان چندین مشکل و بیماری استفاده شود.
بر اساس اعلام سازمان بهداشت و سلامت بریتانیا (NHS)، آسپیرین دارای اثر ضد پلاکت است که باعث کاهش چسبندگی خون می‌شود و تشکیل لخته‌های خونی را متوقف می‌کند و این دارو به همین دلیل می‌تواند برای کاهش خطر حملات قلبی و سکته مورد استفاده قرار بگیرد.
دکتر بانچ و تیم تحقیقاتی وی، بیش از چهار هزار بیمار دچار فیبریلاسیون دهلیزی با ریسک پایین را که تحت درمان ابلیشن با استفاده از کاتر قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند. ابلیشن نوعی اقدام درمانی است که برخی نواحی قلب را که باعث ایجاد تپش قلب غیر طبیعی می‌شود، تخریب می‌کند.
پس از یک دوره‌ی سه ساله، کسانی که تحت درمان با آسپیرین قرار گرفته بودند، به طور قابل توجهی در مقایسه با کسانی که از سایر داروهای رقیق کننده خون و یا کسانی که اصلا دارویی را مصرف نکرده بودند، خطر خونریزی بیشتری در نواحی شکم، روده، کلیه‌ها و مثانه داشتند و در عین حال، احتمال خطر بروز سکته در این افراد کاهش نیافت.
دکتر بانچ گفت: «هم در جوامع پزشکی و هم در جوامع عمومی؛ آسپیرین درمانی، کاهش دهنده این گونه خطرات تلقی می‌شود، البته تجویز آنها راحت است و در تمام جهان نیز بدون نسخه هم ارائه می‌شوند. این پژوهش علمی همچنین نشان می‌دهد که آسپیرین برای پیشگیری از سکته در بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی، کم فایده و یا حتی بی‌فایده است و وقتی که در بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی با ریسک پایین تجویز می‌شود، شانس خونریزی در این بیماران به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. آسپیرین به طور گسترده‌ای یک داروی بی‌ضرر و سالم برای کاهش خطر بیماری‌های قلبی تلقی می‌شود.»
دکتر بانچ در ادامه گفت: «آسپیرین در جامعه‌ی ما به طور گسترده‌ای حتی در افرادی که هیچ بیماری قلبی خاصی ندارند و یا افرادی که نیاز آشکاری به آن ندارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. آسپیرین هم مانند تمام درمان‌ها، خطرات قابل توجهی از جمله خونریزی عمده دارد. متأسفانه پس از یک پژوهش دقیق نشان داده شد که آسپیرین احتمال خطر سکته در اغلب بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی را به طور قابل توجهی کاهش نمی‌دهد.»
دکتر بانچ در پایان اظهار کرد: «از آنجایی که سکته به ترسناک‌ترین مسئله‌ی بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی تبدیل می‌شود، ما نیازمند ادامه‌ی تحقیق روی تمام درمان‌ها برای فهم مؤثرترین و بی‌خطرترین گزینه‌های درمانی و همچنین چگونگی بکارگیری آنها پس از ابلیشن هستیم.»
