گروه سیاسی – هفته گذشته رئیس کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی از اختصاص بودجه میلیاردی به کسی خبر داد که حتی دفتر هم ندارد!
به گزارش «بویر نیوز»، غلام رضا تاج گردون که در جمع مردم شهرستان باشت از حوزه انتخابیه اش سخن می گفت با بیان این مطلب افزود: شاید بگویند این حرف ضد انقلابهاست، اما به عنوان مسئول بودجه این کشور باید اعلام کنم که یک حاج آقایی یه دفتری دارد که دفتر چه عرض کنم که فقط اسمش در قانون بودجه است و در خانهاش نشسته و ۱۰ میلیارد تومان تا ۳۰ میلیارد تومان میگیرد که باید گفت دستگاههای نظارتی اگر هنر دارند آنان را بگیرند که من مجبور نشوم، سالانه بیش از هزار میلیارد تومان به موسساتی بدهم که نه به درد دین و نه به درد دنیایمان میخورند.
این موضوع البته بحث تازه ای نیست و اردیبهشت 94 بود که صادق زیباکلام استاد دانشگاه تهران طی نامه ای سرگشاده به علی مطهری عضو کمسیون فرهنگی مجلس وقت، به مقایسه بودجه فرهنگی کشور با بودجه سازمان محیط زیست پرداخت و به تفصیل از 36 محل هزینه کرد بودجه فرهنگی سخن گفت که تنها یکی از آنها یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد در قبال 12 درصد از کل بودجه فرهنگی پاسخگو است و بقیه آنها در پایش دستگاههای نظارتی قرار نمی گیرند.
پیش از این مهدی کوچکزاده که هر سال در زمان بررسی لایحه بودجه نسبت به این جدول تذکر میداد، درباره این بودجهها گفته بود: «ملاک و معیار انتخاب این تعداد نهاد برای دریافت کمکهای مالی نامشخص است کمااینکه هزاران مؤسسه غیردولتی در کشور دایر است. سؤال من این است که این ردیف بودجه، چرا به برخی افراد خاص تعلق میگیرد؟ نهاد یا مؤسسه مذبور ممکن است مبالغ دریافتی را برای خرید اتومبیل، خانه یا مواردی از این دست هزینه کند که در این صورت هم قابلحسابرسی و نظارت نیستند. بهتر است این بودجهها در قالب یک قرارداد خدمت معین و مشخص به این نهادها پرداخت شود، تا بهعنوانمثال روند کاری نهادی که میخواهد با این پول مقبره سعدی را مرمت یا نوسازی کند، قابلنظارت و پیگیری باشد. بهتر است با شفافسازی، از هزینهکردن این مبالغ در جاهای غیرضروری جلوگیری کرد».
احمد بخشایشاردستانی، دیگر نماینده اصولگرای مجلس نهم که همواره از منتقدان این بودجهها بود نیز در اینباره گفته بود: «مگر چشمهای بعضیها روشنتر یا خونشان رنگینتر است که شامل بودجه دولتی میشوند، بنابراین تقاضا دارم گزارشی شفاف از فعالیتهایشان به نمایندگان ارائه کنند».
همچنین حجتالاسلام باقری، دیگر نماینده اصولگرای مجلس نهم، هم در اینباره گفته بود: «دریافت کمکهای مالی این نهادهای غیردولتی «بیانضباطی مالی» ایجاد میکند، گرچه مبالغ آن کم و اندک باشد اما سبب رشد فزاینده این نهادها در سالیان آینده میشود. اگرچه برخی از آنها فعالیتهای پژوهشی و کاربردی و فرهنگی خوبی انجام میدهند اما صحبت ما با مؤسساتی است که توسط افراد و برخی سیاسیون اداره میشوند و بودجه فرهنگی میگیرند و صرف فعالیتهای سیاسی میکنند».
این بودجه ها چه مشکلی از جامعه حل کرده است؟
این موضوع که بارها باعث اعتراض نمایندگان مجلس از اصولگرا گرفته تا اصلاح طلب شده است، یقینا نیاز به کالبدشکافی و بازبینی دارد و باید پرسید علیرغم این مخالفت ها چگونه این روال تغییری نمی کند.
پیش از هر چیز این سوال پیش می آید خروجی این بودجه های نجومی تاکنون چه بوده است و خود را کجا نشان داده است! مگر نه همین آمار خودکشی، اعتیاد، طلاق، نزاع، خیانت، بیمارهای روانی و هزار یک مشکل اجتماعی دیگر در کشور طی سال های اخیر در وضع نگران کننده ای قرار دارد.
در حال حاضر مشکل بیکاری که گریبانگیر بسیاری از خانواده هاست و باعث مشکلاتی از جمله تجرد، کاهش زاد و ولد و سایر مشکلات گفته شده در بالا شده است، مهم ترین مساله کشور است و وقتی رهبر انقلاب از مساله بیکاری جوانان اظهار نگرانی می کند و می فرماید “شرمندگی من از بیکاری جوان کمتر از خودش نیست”؛ ضروری است هر هزینه ای در کشور شفاف سازی شود تا هم اقتصاد مقاومتی تحقق یابد و سرمایه های کشور در جهت توسعه و آبادانی کشور و ایجاد اشتغال هزینه شود.
واقعیت این است که این هزینه ها نه تنها گرهی از مشکلات مردم نمی کاهد بلکه بعضا باعث ایجاد شائبه و بدبینی نیز می شود چرا که وضعیت امروز به صراحت می گوید این بودجه های نجومی هیچ باری از روی دوش مردم برنداشته است.