سرمقاله روزنامه ابتکار – محمدعلی وکیلی
به سختی می توان نوشت اما گویا باید باور کنیم که آیت الله هاشمی از میان ما پر کشید. کمتر سیاست مداری را در جهان می توان یافت که هم قدر و هم قد او در تحولات سیاسی اطرافش نقش داشته باشد.
میان انقلابیون جهان، کارنامه او بسیارممتاز است چندان که کسی را نمی توان در میزان ایفای نقش ها، هم ردیف او نشاند. پیش از انقلاب از پیشقراولان نهضت و معتمدان امام (ره) بود. در بسیاری از رویدادها در آن ایام نقش تاثیرگذار داشت. سال ها به زندان ساواک افتاد اما دست از مبارزه نشست. مرحوم سحابی نقل می کند که هاشمی برای ترمیم شکاف های مجاهدین خلق در سال 54 تا ساعات آخر قبل از انتشار بیانیه موسوم به “پرچم” (بیانیه ای که راه آن سازمان را به کلی کج کرد)، در حال رایزنی جهت جلوگیری از انتشار آن بود. در دفتر نهضت خمینی نام هاشمی راباید با خطی درشت نوشت.
بعد از انقلاب نیز از موثرترین افراد درشورای انقلاب بود. مسئولیت جنگ را به نیابت از امام پذیرفت و در پایان یافتن جنگ نقشی کلیدی داشت. در همان زمان ریاست مجلس را هم به عهده داشت و در اکثر تصمیمات سرنوشت ساز تاثیر انکارناپذیر منحصر به فرد داشت. پس از آن، در کسوت رئیس جمهور قرار گرفت. ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبری را نیز در کارنامه خود دارد. گمان نکنم کسی را بتوان یافت که این چنین مورد توجه وتفقد رهبری فقید و رهبری فعلی انقلاب قرار گرفته باشد. هم امام او زلف حیات او را به حیات نهضت گره زد و هم مقام معظم رهبری فرمود که هیچ کس برای او هاشمی نمی شود. در اتفاقات خردادماه سال 92 نقش و سرمایه اجتماعی اش را به رخ کشید. خلاصه هر چه انقلابیون بزرگ داشتند هاشمی هم داشت.
او از همان اعوان جوانى، با انتشار کتابى درباره امیر کبیر، نوع نگاه خود را به جهان جدید نشان داد. او هم انقلابى بود و هم زبان سیاست مى دانست. هم فقیه بود و دستى بر سنت داشت و هم ترقى خواه بود و سرى در سراى مدرنیت.
سینه او پر بود از رازهاى گفتنى و نگفتنى انقلاب؛ خاطرات منتشره او یکى از اصلى ترین منابع جهت خوانش آن سال هاى پر تحول است. او را از این نظر مى توان “راوى انقلاب” نیز نامید.
نقش بزرگ او در تحولات بزرگ، باعث شده که از هر طرف هاشمى را ورق بزنیم او را بزرگ بیابیم.
“راوى انقلاب” البته سینه اى پر از رازهاى مگو و سرى پر از سوداى آرمان هاى بزرگ داشت.
همانند امیرکبیر، غم پیشرفت کشور به دل داشت و مانند هم او، بسیار پایش به راه و دستش به کار مى رفت؛ چندان که سردار سازندگى مى نامیدندش. همین چندى پیش بود فیلمى از او منتشر شد که با بردن نام امیرکبیر، هاشمى منقلب گشته بود. چه می دانست که قرار است در سالگرد وفات امیرکبیر، او نیز دعوت حق را لبیک بگوید. گویا قرارى است که امیر کبیرها بسانِ هم زندگى کنند و به ساعت هم درگذرند! به احترام روح آن مرد بزرگ از پاى برمى خیزم و کلاه از سر برمى دارم.
