ولیالله شجاعپوریان – گرچه هنوز زمان رسمی برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا اعلام نشده، اما در فاصله تقریبی 10ماه باقیمانده تا برگزاری انتخابات، گمانهزنی و اظهارنظرهای انتخاباتی خیلی زودتر از دورههای پیشین مطرح شده است. تجربه نشان داده ورود زودهنگام به مقوله انتخابات باعث برهمخوردن تمرکز دولتها در پیگیری و اجرای برنامهها و افزایش تنش و مجادله در افکار عمومی و رسانهها میشود که گاهی حتی برخی افراد به این رویکرد نقد داشتهاند. به نظر میرسد در این دوره نیز به دلیل دسترسی به شبکههای اجتماعی و عزم اصولگرایان برای تخریب دولت تدبیر و امید، فضای کشور رنگوبوی سیاست و انتخابات به خود گرفته است. از ماهها پیش با تشکیل اتاق فکر و چهبسا اتاق تخریب توسط مخالفان دولت یازدهم، ادعا و توهم تکدورهای شدن رئیسجمهوری روحانی در دستور کار قرار گرفت تا فعالان سیاسی رقیب را به واکنش وادارد و به البته به همان نسبت جنگ روانی را خیلی زود آغاز کنند، همین موضوع سبب شد بسیاری از رسانهها از گزینههای احتمالی اصولگرایان و اصلاحطلبان در انتخابات سخن به میان آورند.
به رغم تصریح اکثریت غالب چهرههای سیاسی اصلاحطلب و اعتدالگرا مبنی بر حمایت مجدد این جریان سیاسی از دکتر روحانی در انتخابات 96، به نظر میرسد در میان اصولگرایان رسیدن به گزینه واحد دور از دسترس است. استراتژی اصلی اصولگرایان بر تخریب دولت یازدهم پایهگذاری شده است. آنها از چندی پیش بر طبل بینتیجهبودن توافق هستهای به عنوان یکی از بزرگترین دستاورد دولت یازدهم کوبیدهاند و هرازگاهی با مطرحکردن مسائل حاشیهای و سیاهنمایی بدون توجه به منافع ملی کشور، به تخریب دولت میپردازند. اصولگرایان در این عرصه تا آنجا پیش رفتهاند که نقل قولی نادرست از وزیر بهداشت را بهانه میکنند و با آن تحلیلها و واکنشهای عجیب و غریبی را بروز میدهند. این طیف از واورنهکردن تیترها و عناوین خبری برای نیل به اهداف سیاسی خود ابایی ندارند تا جایی که به راحتی حمایت آیتالله هاشمی رفسنجانی از برجام و دولت را با دستکاری به عنوان انتقاد ایشان از دولت مطرح میکنند. اما در پشت پرده بزرگان اصولگرا برای رقابتی سخت با روحانی به انتخاب گزینهای مناسب میاندیشند. به نظر میرسد ناکامی آنها در انتخابات ریاستجمهوری دوره یازدهم و انتخابات مجلس دهم بهویژه در شهر تهران، آنها را برای کسب موفقیت در انتخابات 96 مصممتر کرده است، لذا تلاش میکنند بهترین گزینههای خود را روانه رقابت با روحانی کنند.
محمود احمدینژاد در دوره دوم رئیسجمهوری خود راهش را از اصولگرایان جدا کرد و در مقابل نیز بسیاری از اصولگرایان از او تبری جستند. هرچند کشف اختلاسها و فسادهای گسترده و کلان در دولت گذشته، حمایت بیدریغ وی از چهرههای مسئلهدار کابینه و تعیین خط قرمز برای آنها، خانهنشینی یازدهروزه، امتناع از برخی دستورات و احکام بالادستی و احتمال ردصلاحیت او، تردیدهای اصولگرایان برای انتخاب احمدینژاد به عنوان گزینه نهایی به شمار میآیند، اما عبور از اصول ادعایی خود برای رسیدن به قدرت با گزینه احمدینژاد هم از سوی اصولگرایان ممتنع نیست.
این گمانه نیز مطرح است که احمدینژاد فعلا به منظور برهمزدن تمرکز دولت و پیگیری عملیات تخریب وارد عرصه شود و در بزنگاهی مناسب گزینه اصلی اصولگرایان معرفی شود. در چنین شرایطی محتملترین گزینه اصولگرایان دکتر قالیباف خواهد بود که فعالیتهای او در چند ماه گذشته در شهر تهران دوباره رنگوبوی انتخاباتی به خود گرفته است. قالیباف در طی این سالها گزینه ایدهآل اصولگرایان نبوده اما بعید نیست با توجه به تاکید آنها بر حول گزینه واحد گزینه نهایی اصولگرایان باشد، از همینرو قالیباف تلاش میکند با نقد عملکرد دولت و برجام در ماههای گذشته و البته بیلبوردهای ضدآمریکایی دلخوری برخی رقبای اصولگرای خویش را کاهش دهد.
یکی دیگر از گزینههای محتمل اصولگرایان محمدرضا باهنر است که به پشتوانه 7دوره نمایندگی مجلس و برادری با شهیدباهنر در ماههای اخیر و بعد از فراغت از مجلس، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرده و با مصاحبهها و واکنشهای خود نشان داده سودای ریاستجمهوری در سر دارد. در این میان سایر گزینههای اصولگرا نیز با رصد میدان و نیمنگاهی به آینده تلاش دارند خود را به عنوان یکی از کاندیداهای احتمالی معرفی کنند. چهرههای اصولگرایی همچون ضرغامی، جلیلی، فتاح، محسن رضایی، قاسم سلیمانی، حداد عادل و علیاکبر ولایتی نیز میتوانند در صورت تغییر شرایط موجود مدنظر اصولگرایان قرار گیرند. بدیهی است در صورت معرفی هر یک از این گزینهها به عنوان گزینه نهایی اصولگرایان برای انتخابات ریاستجمهوری 96، دکتر روحانی در دوره بعدی با استناد به حمایت افکار عمومی از جریان اعتدال و اصلاحطلب، توفیق در توافق هستهای، ایجاد آرامش و ثبات نسبی و دمیدن روح امید در اقتصاد، برخوردی جدی با مفاسد اقتصادی مدیران دولتی بدون مماشات و تعیین خط قرمز برای خودیها، افزایش حجم سرمایهگذاریهای خارجی در کشور، بهبود تعامل با دنیا و تلطیف پدیده ایرانهراسی در منطقه و دنیا، اجرای طرح تحول سلامت و بسیاری از دستاوردهای دیگر مسیر آسانتری برای موفقیت در انتخابات 96 دارد.