سه شنبه 6 مرداد 1394 - 2:14

توسعه ی نیافته ی استان: کلید در دست کیست؟!

سید محمد دانایی

سید محمد دانایی – تقریبا همه ی اقتصاددانان و متخصصین صاحب نظر در حوزه ی توسعه بر این باورند که نیروی انسانی مهمترین مولفه ی موثر در توسعه ی یک ارگان (سازمان , شهر, استان, کشور و … ) است. بدون شک نیروی انسانی متخصص و متعهد اگر به درستی مدیریت شود می تواند بر کمبود دیگر مولفه ها فائق آید و در نهایت یک منطقه را در مسیر سرسبز رشد و تعالی با سرعت قابل قبول به حرکت درآورد.

از یک منظر, منظور از نیروی انسانی در توسعه ی همه جانبه ی یک اجتماع مدنی (در اینجا شهرستان و یا استان) افرادی است که در تصمیم گیری های کلان آن اجتماع و یا هماهنگ کردن افراد معمولی برای تاثیرگذاری بر تصمیمات و تغییرات نقش و یا توانایی دارند.با وجود این, ما از زاویه ای دیگر نیروی انسانی را در این مقاله به سه بخش تقسیم می کنیم .

1- نخبگان : هر فرد که به علت داشتن توانایی خاص ذاتی یا اکتسابی, امکان تاثیر گذاری کلان بر زندگی مردم آن منطقه را داشته باشد و در صورت نبود شخص وی, نتوان و یا به سختی بتوان کسی را جایگزینش کرد.

2-صاحبان قدرت : کسانی که در واقعیت, جایگاههای قدرت شهرستان/استان را در دست دارند و تصمیم گیری های کلان را انجام می دهند. (اکثرا مسئولین)

3- عامه ی مردم : کسانی که دارای توانایی و زندگی به طور نسبی معمولی هستند و هر چند با شغلی که دارند به چرخش چرخهای جامعه به نحو موجود کمک می کنند ولی از یک طرف تاثیرشان بر زندگی مردم منطقه چندان زیاد نیست و از طرف دیگر در صورتی که نقش خود را در جامعه به هر دلیل تعطیل کنند به راحتی توسط دیگر افراد جامعه قابل جایگزینی هستند.

علیرغم اینکه شاید هویدا نباشد ولی تعداد نخبگان استان ما بسیار زیاد است. با نثار احترام عمیق برای آنها که مانده اند, متاسفانه اکثر این نخبگان به دلایل مختلف از استان مهاجرت کرده اند و در شهرها و حتی کشورهای دور و نزدیک به خدمت رسانی به جامعه ای که در آن زندگی می کنند مشغولند.

مهاجرت این بزرگان عوامل متعددی دارد. پرداختن به همه ی این عوامل نه در صلاحیت نویسنده است و نه در این مقال می گنجد, ولی با یک بررسی ساده می توان دریافت  که برخی معضلات فرهنگی از مهمترین این عوامل بوده وهستند.  معضلاتی که گاها مختص استان ما هم نیستند ولی وجودشان مانند یک میدان مغناطیسی قوی منجر به گریز ناگزیر بسیاری از نخبگان از این دیار شده است. نه تنها گریز فیزیکی که متاسفانه گریزی بس عظیم تر .

خوشبختانه در برخوردهایی که با برخی از این عزیزان ارزشمند داشته ام , کاملا قابل مشاهده بود که این عزیزان اگر اندکی قدر دانسته شوند و از فرهنگ غالب و قالب بر استان یا بهتر بگویم از من و شما مهرو قدرشناسی ببینند, حاضرند علیرغم دلشکستگی ها در حد توان خود به توسعه ی همه جانبه ی استان کمک کنند.

متاسفانه هر چند صاحبان قدرت(مسئولین) در  استان اکثرا از فرزندان همین دیارند ولی به تجربه می توان گفت به غیر از معدودی, امید چندانی به دیگران نیست.  این معدود افراد, صاحبان قدرتی هستند که خود نخبه ی حقیقی بوده اند . افراد توانمندی که اگر در مقام خود نباشند نمی توان یا به سختی می توان کسی را پیدا کرد که به خوبی آنان نقششان را در جامعه ایفا کند. این افراد به دلیل توانایی های شخصی خود به جایگاه مورد نظر رسیده اند و در حال ایفای نقش کلان خود به درستی هستند و یا اگر نیستند, علت محدودیتها و عوامل بیرونی است نه ناتوانی آنها. این صاحبان قدرت از حضور نخبگان واهمه ندارند و آنها را تهدیدی برای موقعیت خود نمی دانند و در آینه ی توانایی این همولایتی های نخبه, زیبایی توانمندی خود را دو چندان می بینند و نه زشتی ناتوانی شان را.

به دلیل کم کاری صاحبان قدرت (مسئولین) من و شما به عنوان عامه ی مردم –بسیاری از عوام نخبگان بالقوه ای هستند که به هر دلیل به فعل درنیامده اند. –  باید با حساسیت بیشتری مسئولیت اجتماعی خود را بپذیریم و به عنوان کسانی که نگران توسعه ی استانمان و نگران آینده خود و خانواده مان هستیم, در گام نخست, فرهنگ جذب نخبه و نخبه پروری را درون خودمان پرورش دهیم. گام بعد گسترش و اشاعه ی این فرهنگ است. اگر مدعی علاقمند بودن به توسعه ی همه جانبه استان هستیم , چاره تنها همین است. به امید روزی که نخبگانِ زاده ی این استان, در آغوش مهر همشهریان و هم استانی هایشان آجر بر آجر عمارت توسعه ی استان گذارند و از نگاه قدردان آنها لذت ببرند. از راه دور و نزدیک .

نظرسنجی
فعلا نظرسنجی در جریان نیست
لینک کوتاه : https://boyernews.com/?p=157049
به اشتراک بگذارید:
نظرات کاربران :

دیدگاه شما