قصه دیوارهای خط خطی..

صیادخردمند –

انسانها از دیرباز برای بیان خواسته ها، امال، تلخی ها ، نظرات، یادگاری و یا بطورکلی با به جای گذاشتن دسته نوشته ای از خود بر روی دیوار، میل داشت تا دیگران را به خواندن حرف هایش وادار کند،اگر امروزه دنیای  رنگارنگ مجازی محملی است برای بیان بغض های فروخورده اجتماعی ، تا قبل ازاین ، دیوارها بودند که بدن خود را میزبان نارضایتی اجتماعی قرار میدادند، آری.. این نوستالوژی دیوارهای خط خطی بود که فریاد توده را به گوش نخبگان می رساند.  امروزه دیوارها باز خط خطی میشود ولی با شماره تلفن های آژانس ها ،تخلیه چاه، مصالح ساختمانی آهن الات و…آشفته و کریه گشته، سرویس های بهداشتی عمومی به تریبون های سیاسی تبدل یافته  ،تنه درختان، دفتر خاطرات ماندگاری برای شهروندان شده ، صندلی های اتوبوس ها و دیوارها کلاس ها تجلی گاه عواطف و احساسات ماها گشته است. سابقه دیوار نویسی به دوران غار نشینی برمیگردد، زمانی که بشریت برای نخستین  بار دریافت  آنچه را در ذهن خود دارد، میتواند بر روی یک شی بیرونی حکاکی کند تا برای اولین بار زبان مکتوب ، ترسیم گر عوالم درونی انسان باشد، اما امروزه آسیب شناسان اجتماعی از پدیده دیوار نویسی به عنوان نوعی مسله اجتماعی یاد می کنند، زیرا که منجر تخریب اموال عمومی و بعضا موجب تشویش شهروندان میشود. با قدم گذاشتن انسان به عصر نوین  و اشاعه آداب  شهرنشینی و رشد فرد گرایی  ، میل افراد به دیده شدن و( مورد توجه قرارگرفتن) فزونی یافت ،که این مسله باعث شد که اگر به هر دلیلی  چنین امری میسر نشد فرد  برای مورد توجه واقع شدن به اعمال انحرافی چون تخریب اموال عمومی بپردازد.در ایران دیوارنویسی از دوره مشروطه آغاز گشت که بیشتر جنبه سیاسی و تبلیغاتی داشت ولی امروزه  از جمله اعمال تخریبی می باشد که به اموال و سرمایه های ملی صدمه وارد می کند. اگر نسلی خواهان مشارکت اجتماعی باشداما امکان این مشارکت برای وی میسر نباشد ممکن است برای جلب نظر دیگران به اعمالی دست بزند که در نهایت به جامعه آسیب برساند، تخریب اموال عمومی از معضلات اجتماعی و فرهنگی جامعه کنونی ایران می باشد، استاد فرامرز رفیع پور دلایل این امر را نظام نابرابر اجتماعی و روش های استبدادی تعلیم و آموزش می داند که منجر به افزایش روحیه پرخاشگری جوانان علل الخصوص در مواقعی که نیازهای آنها برطرف نمی شود، وی تبیین می کند که اگر تخریب اموال مانند دلنوشته های در اماکن عمومی در بین افراد جامعه تبدیل به ارزش شود یعنی زرنگی فرد تلقی شود، چون نهادینه و درونی شده است امکان حذف آن دشوار میگردد.  دکتر ناصر فکوهی می گوید: از لحاظ ساختاری هر اندازه میان موقعیت بالقوه یک جامعه و موقعیت بالفعل آن جامعه فاصله بیشتری باشد، ما با ناامیدی بیشتری رو به رو می شویم، هر اندازه کشوری از لحاظ بالقوه ثروتمند باشد، و دارای نیروهای  قوی تر و جوان تری باشد، ولی این ظرفیت های بالقوه،  تبدیل به موقعیت های بالفعل نگردد، در این شرایط جامعه دامن گیر پرخاشگری و نا شادی خواهد شد. دست نوشته های بر رو ی در دیوار بیانگر بحران روابط در جامعه کنونی می باشد، زیرا ما زمانی  که قادر نیستیم با همنوعان به صورت مستقیم  ارتباط برقرار کنیم به این شکل نامتعارف و غیره مستقیم از ارتباط روی می آوریم. اگر با بینشی فرد گرایانه و روان شناختی به این مسله بپردازیم با استنباط از نظریه سرکوب غرایز فروید میتوانیم بخشی از این آسیب را متوجه غرایز سرکوب شده و پاسخ داده نشده انسان در طول زندگی فردی اش تلقی کنیم.                                                                                                     در کشورهای جهان سوم آیین شهروندی صرفا وظایف شهروندان در قبال شهر، جامعه، دولت و کشور تعریف می شود وبخش دیگر آیین شهروندی یعنی وظایف دولت در مقابل مردم به آن پرداخته نمی شود، براستی دولت های دهه های اخیر تا چه اندازه توانسته اند به نیاز های شهروندان و به ویژه نسل های جوان تر پاسخ گو باشند، آیین شهروندی رابطه متقابل و دو طرفه میان مردم و دولت می باشد، اگر هر کدام در انجام وظیفه خود تعللی کند دیگری را به تقابل فرا میخواند، بنظر میرسد دولت ها در دهه های اخیر نتوانسته اند وظایف خود را در مقابل شهروندان انجام دهند و این امر باعث سرخوردگی و نا امیدی جامعه گشته است. درپایان هر انسانی دارای یک سری نیازها مانند نیازهای فیزیولوژیک،امنیت، عشق، وابستگی،عزت نفس، تمجید از شایستگی ها و… لازم است لیاقت و کفایت افراد تکریم شود و مهارت های او افزایش یابد و زمانی که فرد به خود کارآمدی برسد دیگر شاهد انزوای روحی فرد و بحران روابط جامعه نخواهیم بود.