چگونه می شود نامگذاری سال را تحقق بخشید

سیدعلی عباس محدث

نوروز باستانی و عید فرخنده و میمون 1394 را که لبریز از برکات فاطمی و رحمتِ کوثر آل طاها است، به پیشگاه منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود(عج)، روح بلند و همیشه ناظر بنیانگذار کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی(ره) و شهدای همیشه شاهد هشت سال دفاع مقدس، رهبر معظم انقلاب، مردم فهیم و خردمند ایران اسلامی و همه خدمتگزاران این نظام مقدس تبریک و تهمیت عرض می کنم.
سال همدلی و همزبانی دولت و ملت غنیمتی است برای مدیرانی که می توانند فهم خدمت را در خود به یقین رسانده و یقین به اعتماد ملت را به ایمان بفهمند. سالها است که ملت ایران از زبان رهبر معظم انقلاب واژه هایی را برای جهش در خدمت و ایجاد خلاقیت در مدیران می شنوند. اینکه هدف رهبری تنها بازی با کلمات نیست، امری مبرهن است و اینکه ابزار تحقق بخشیدن به این واژگان مهیا است یا نه، قدری مورد تردید است. وقتی قرار بر این باشد که رؤسای جمهور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی هر کدام با شعارهایی وارد دولت و مجلس شوند، انتخاب وزرا و کارگزاران خود را بر اساس همان معیارها انتخاب نموده و برای تحقق وعده هایی که داده اند، به چینش و انتخاب می پردازند. برای ملتی که از ابتدای انقلاب شعار «نه شرقی و نه غربی» را مبنای استقلال خود قرار داده است، اعتماد و بی اعتمادی به کسانی که توان جان بخشیدن به عرصه های مختلف مملکتشان را ندارند، امری غیر ممکن نیست.
در استان کوچکِ کهگیلویه و بویراحمد از حیثِ مرزِ جغرافیایی و بزرگ از نگاه پتانسیل های نیروی انسانی، منابع طبیعی، جاذبه های گردشگری و سایر فاکتورهایی که متأسفانه معمولاً از نگاه مدیرانش مغفول می مانند، شناخت خوب و بدشان اظهر من الشمس است. چرا که شور و شعور مردم استان در این سالها و در تمامی صحنه های سیاسی، اجتماعی، ملی و مذهبی، به نسبت جمعیت موجود، ستودنی بوده که اوج حماسه مردم را در روز تشیع حضرت آیت الله ملک حسینی(ره) نماینده ولی فقیه در استان، مردم و مسئولین نظام را به تحسین و تحیر واداشت. بنابراین این مردم نظام را می خواهند و آنچه در این 35 سال گذشته مشاهده کردیم، این است که در انقلاب ما، سنگ محک مسئولینش، مشخص شده است. شعارهای جامعه مدنی، عدالت اجتماعی، دولت پاک و دولت تدبیر و امید، قالب هایی هستند که فقط خواص در آنها لانه کردند نه مردم. این سوگیری های جناحی دلایلی دارد که مهمترین آن غفلت از نامگذاری های سالانه رهبری است و پنهان کاریهایی است که معمولاً در نتیجه لجبازیهای سیاسی صورت می گیرد.
در استان ما، از نگاه جامعه شناختی، ایلات مختلف، به توانمندیهایی خود مفتخر بوده و ساختار بعضاً ستودنی آن نیز می طلبد که رهبران ایل که همان ریش سفیدان و بزرگان قوم می باشند، افتخارات را به نفع خود کسب کنند. از طرفی، قوم گرایی زمینه ای می شود تا جوانان و افراد قبیله، توانایی و مهارت خود را – در شرایط کنونی بااستفاده از خلاقیت های علمی خود- چهره ای منحصر به فرد در میان قوم خود و سایر اقوام شوند. به قول رولان برتون، هویت قومی زمینه است تا افراد وفاداری قومی و توازن و شکوفایی شخصیتی خود را نشان دهند. آنچه ما را از جنبه های مثبت قوم گرایی به سوی شکافها و نابرابری ها و واپسگرایی ها سوق داده است، تفریط و افراطی گری برخی از مسئولینی است که رسیدن در این جایگاه ها را نه از جهت صلاحیت و منزلتِ اکتسابی، بلکه از نگرش های زاویه دار با شعارها و شعور های ملی بدست آورده اند. اینجا است که بقول والرشتاین«قومگرایی زمینه است برای امپریالیسم فرهنگی»، یا به قول براس« قوم ما معیار ارزیابی سایر اقوام می شود» و یا به قول پلات نیک« تعصب به قومگرایی در مقابل سایر اقوام بوجود می آید». اینها آفتِ قوم گرایی است که در این استان می بایست آسیب شناسی شوند و از حاشیه مدیریت ها برچیده شوند.
بنابراین، با این تعاریف قوم نگارنه، بعضاً شعارهای غیر قابل پیگیری و تحقق نشدنی برخی رؤسای جمهور و بعضی از نمایندگان نیز که نه مبنای علمی دارند و نه ابزار فیزیکی و متا فیزیکی آنها پیدا می شود، مهار تورم را شعاری و پویایی اقتصاد و معیشت مردم را به چالش می کشاند. متأسفانه برخی از نمایندگان مجلس، آنچنان غرق در رؤیاهای منفعت طلبانه چپی و راستی خود می شوند، که گاهاً برچسب های بی دینی و لامذهبی را به رقبای خود می دهند. این در حالی است که در سنوات گذشته تاکنون، اغلب شان یا در کمیسون های نامتعارف مصداق سیاهی لشکرند و یا در کمیسیون های مرتبط و صحن مجلس، عکس یادگاری می گیرند. فلذا، با این شرایط، وضع ما همین است و وکلا و مدیران نیز چیزی غیر از خوش باوری های خود برای مردم ندارند.
سومین عامل واپسگرایی این مردم، نگاه صرفاً شعاری برخی از مسئولین به نامگذاری های سالیانه توسط رهبر معظم انقلاب است. مگر نه این است که برنامه ها و بودجه ریزی ها، الزاماً می بایست بر اساس تعهدات به تحقق شعارهای انتخاباتی باشد؟ پس کسی که هزاران وعده به مردم داده است، کجا فرصت توجه به شعار سال را دارد؟ به فرض که بگویند این نامگذاری سال، فقط برای حرکت در مسیر مشخص شده نه برنامه ای برای اجرا. اینجا تصور می شود که مثلاً مسئولی که برای اولین بار اسم مسئولیت و رسم مدیریت به گوشش رسیده، مدیر اجرایی شهرستان یا استان می شود، البته با شعار سال. یعنی هر کاری که مسئولین انجام دهند، شعار سال را در سربرگ ها و سخنرانی ها و توجیهات خود مطرح می کنند.
من به توانمندی جوانان استان و ظرفیت های عظیم فکری و معنوی مردم یقین دارم و آرزو می کنم که قلبها همدل و زبانها به صداقت و فصاحت یکسان و از این نامگذاری سال 1394(دولت و ملت، همدلی و همزبانی)، منفعتی مضاعف به مردم استان ما برسد. مجدداً سال نو را به همه مردم، مسئولین و خدمتگذاران بی ریا، تبریک عرض می کنم.