کوسه ببری‌های شنی
به گزارش فرارو به نقل از The Week، یکی از خونبارترین موارد همنوع خواری در میان ببرکوسه‌های شنی اتفاق می‌افتد، که در آن جنین‌های بزرگتر در رحم مادر، جنین‌های کوچکتر را می‌خورند. دانشمندان در مورد دلیل این پدیده حدس می‌زنند که با این کار دو بچه کوسۀ غالبی که در نهایت متولد می‌شوند، به اندازۀ کافی بزرگ خواهند بود که دشمنان طبیعی ببرکوسه‌های شنی به سراغشان نیایند.
اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که برندگان نهایی مسابقۀ همنوع‌خواریِ داخلِ رحمی، احتمالاً با کار تیمی به این عنوان دست پیدا می‌کنند. کوسه‌ببری‌های ماده می‌توانند در فصل جفتگیری با بیش از یک نر جفتگیری کنند، و نوازدهایی که از کارزار درون رحِم پیروز بیرون می‌آیند، معمولاً برادر و خواهرهای تنی هستند (یعنی پدر مشترک دارند). بدین ترتیب برادرها و خواهرهای ناتنی برایشان پیش‌غذا محسوب می‌شوند.
خرسهای قطبی
در سالهای اخیر دیده شده که خرسهای قطبی در بی‌شکلی بی‌رحمانه توله‌های خود را می‌خورند. اگرچه این اتفاق نادر است. اخیراً عکسهایی از خورده شدن توله خرس‌ها توسط خرسهای بالغ دیده شده است. برخی محققان دلیل این پدیده را آب شدن یخها می‌دانند که باعث شده تا دسترسی خرسهای قطبی به غذای مورد علاقه‌شان یعنی خوک آبی محدود شود. در نتیجه همنوع‌خواری خرسهای قطبی در محیط وحشی از روی اجبار بود است.
با این وجود، در سال 2008، موردی از همنوع خواری خرس قطبی در باغ وحشی در نورنبرگِ آلمان گزارش شد که در آن یک خرس قطبی ماده یکی از دو توله‌اش را کشته و خورده بود.
عنکبوت
به نظرتان ارتباط با جنس مخالف سخت است؟ خدا را شکر کنید که از “عنکبوتیان” نیستید. نوع مادۀ انواع مختلفی از عنکبوتها از گونۀ “بیوۀ سیاه” گرفته تا گونۀ غول‌پیکر “عنکبوت گرگی”، پس از جفتگیری نرِ خود را می‌کشند و می‌خورند. بر اساس تحقیقاتی که صورت گرفته است این پدیده دلایل تکاملی پیچیده‌ای دارد که در نظر گرفتن صلاح گونه تا رقابت اسپرمی را شامل می‌شوند. با این وجود، معمولاً این پدیده به دلیل گرسنگی عنکبوت ماده و دم دست بودن نرها (که از لحاظ جثه کوچکتر از ماده‌ها هستند) است.
همستر
همسترها البته بامزه و پشمالو هستند، اما کم اتفاق نمی‌افتد که همستر ماده نوزادهایش را بخورد. دلیل این موضوع می‌تواند نیاز بیشتر مادر به پروتئین در هنگام شیردهی و یا باقی ماندن “بوی انسان” روی توله‌ها که باعث می‌شود مادر توله را با غذا اشتباه بگیرد باشد. اگر در خانه همستر دارید، برای اینکه بچه‌های خودتان شاهد این پدیدۀ وحشتناک نباشند، از اینکه مادر همسترها همیشه سیر است اطمینان حاصل کنید و تا جای امکان به توله‌ها دست نزنید.
زنبور انگلی
اگر در حال ناهار خوردن هستید این یکی را نخوانید: “کاپیدوسوما فلوریدانوم”، گونه‌ای از زنبورهای انگلی، روش مهوعی برای تولید مثل دارد. زنبور بالغ برای تولید مثل، ابتدا یک پیلۀ از همه‌جا بی‌خبر را پیدا می‌کند، آنرا با نیش خود فلج کرده و سپس یک عدد تخمک نر و یک عدد تخمک ماده را به بدن موجود زنده تزریق می‌کند. تخمک‌ها زمانی که در بدن پیله قرار می‌گیرند، شروع به “تکثیر” می‌کنند تا جایی که بدن پیله، که همچنان زنده است، از صدها لارو زنبور پر می‌شوند. از این میان در حدود پنجاه عدد از لاروها، ماده‌هایی با فک‌های بزرگ و فاقد اندامهای تولید مثلی از آب در می‌آیند. تنها هدف زندگیشان چیست؟ خوردن برادرهایشان تا جایی که بتوانند، چرا که تنها چند نر برای بارور کردن ماده‌ها کفایت می‌کنند.
مرغ
دیده شده که مرغها بعضاً تخم خود را برخورند، مخصوصاً زمانی که دچار کمبود کلسیم شده باشند که در نتیجۀ آن پوست تخم نازک می‌شود. کشاورزان از روشهای مختلفی استفاده می‌کنند که از این پدیده جلوگیری کنند.
سمندر ببری
این دوزیست ساکن آمریکای شمالی، توجه محققان را به خود جلب کرده‌اند، چرا که می‌توانند مسیرهای رشد متنوعی را در پیش بگیرند. لاروهای این دوزیست به دو شکل رشد می‌کنند: نوع کوچکتر از بی‌‌مهرگان آّبی تغذیۀ می‌کند و نوع بسیار بزرگتر که به “لارو همزاد همنوع‌خوار” مشهور است، همانطور از اسمش می‌توان حدس زد از، از برادران غیر همنوع‌خوار خود تغذیه می‌کند. برخی دانشمندان، دلیل این پدیده را عوامل محیطی می‌دانند. این اتفاق به خصوص در محیطهایی که میزبان جمعیتهای متراکم از سمندرهای ببری است روی می‌دهد.
