بی شک برنامه هایی که رهبر معظم انقلاب تحت عناوین شعار استراتژیک در ابتدای هر سال اعلام می دارند از محتوای بسیار ولا و با ارزش برخوردار بوده و می بایست برنامه ریزان و مجریان اعم از نهادهایی قانون گذاری مجلس و دولت و دیگر نهادهای مسئول در اداره امور با دیدی کارشناسی و کاربردی نسبت به عملیاتی نمودن برنامه های ابلاغی رهبری معظم اقدام نمایند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی ضمن اینکه سال 1393 را سال اقتصاد ، فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی- اعلام داشته اند برای برنامه پنج ساله ششم تاکید فرمودند:« در این برنامه باید اقتصاد مقاومتی ، فرهنگ و علم ، سه اولویت اصلی باشند» که اگر خوب بنگریم دو الویت فرهنگ و علم موضوع کار معلم است . و منظور از فرهنگ را فرهنگ انقلابی ، دینی و ایجاد حرکت فرهنگی بر مبنای اسلام ، ارزش ها ی اسلامی ، تقویت فرهنگ و باورآداب اخلاق اسلامی در جامعه دانسته اند .
حال با توجه به نقش بی بدیل جامعه فرهنگی و زیر بنا بودن فرهنگ (معلمان) لازم می دانم به جایگاه و نقش این قشر عظیم در بالندگی فرهنگی و آداب و اخلاق اسلامی بپردازم و از بیان این نقش مهم خواسته ای داریم که انتظار می رود برنامه ریزان کلان کشوری در راستای توسعه عدالت اجتماعی و شغلی در بطن برنامه ششم به عنوان یک بحث محوری و اساسی به آن بپردازند که نتایج آن برای جامعه فرهنگی به عنوان یکی از اقشار گسترده، انقلابی و وفادار به مبانی نظام ملموس و محسوس باشد که در نتیجه بازتاب آن در جامعه مثبت خواهد بود.
همان گونه که می دانیم انقلاب اسلامی، انقلابی است که از گستره خاصی برخوردار می باشد و از مهمترین خواستگاه های آن در کنار اقتدار ، استقلال، بحث فرهنگ و اخلاق است .
حال اگر به جایگاه و نقش نهادهای دخیل در امر فرهنگ بپردازیم، می بینیم که نهادهای فرهنگی هر کدام در یک محدوده ای فعالیت می کنند. مثلا : وزارت ارشاد در محدوده خاص خودش، در حوزه هنر ،رسانه و مطبوعات ، صدا و سیما هم در عرصه های مختلف فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ورود پیدا می کند . نهاد روحانیت و حوزه های علمیه و همچنین وزارت علوم و تحقیقات و دیگر نهادهای آموزشی و فرهنگی هر کدام به نحوی از انحاء در عرصه فرهنگ و ادب تلاش می کنند . ولی دامنه فعالیت هیچ کدام به گستردگی حوزه تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش نیست . چرا که آموزش و پرورش در کنار نهاد خانواده ، بنیادی ترین نهاد تاثیر گذار در فرهنگ ، ادب و اخلاق است .
لذا پایه ، و اساس در آموزش و پرورش است ، وهر نوع رفتار و آموزه ای مانند نقش بر سنگ در ذهن و فکر کودک و نوجوان نقش می بندد و به قول امروزی ها ، نهادینه می شود . اگر در این بخش خوب عمل شد بازتاب و بازخورد آن در جامعه نمود خوب پیدا می کند و اگر بد عمل شد و یا با بی رغبتی اقدام شود باز خورد آن در جامه به شکل بد اخلاقی ها و هنجار شکنی ها ، ظاهر خواهد شد. به قول شاعر:
«خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج »
لذا مبنای توسعه اخلاقی – دینی – فرهنگی – ادبی و حتی همه جانبه در جامعه در کنار نهاد مقدس خانواده، کانون نورافشان مدرسه و شمعی سوزان، به نام معلم است .
اگر بخواهیم در جامعه میزان ناهنجاری ها و بد اخلاقی ها را پایین بیاوریم و از تحمیل هزینه های بعدی جلوگیری کنیم راه درمان در مدرسه و کلید آن دست معلم است.
اگر بخواهیم انسان با اخلاق ، با ادب ، با انگیزه و شاداب تربیت کنیم و این ارزش ها را در او نهادینه کنیم باید از مدرسه آغاز کنیم و باید معلمی شاداب، با نشاط و با اخلاق داشته باشیم.
اگر بخواهیم آمار زندانیان و جانیان و متجاوزین به حقوق عمومی را پایین بیاوریم باید از مدرسه و خانواده سرمایه گذاری کنیم و معلم را در محور اساسی مورد توجه قرار دهیم.
اگر به دنبال پیشرفت فرهنگی و گسترش فرهنگ دینی و انقلابی در خور ، شان، تراز جمهوری اسلامی و خواست مقام معظم رهبری هستیم باید به به آموزش و پرورش و معلم توجه ویژه داشته باشیم .
اگر به دنبال ایجاد تعلق سیاسی و پایبندی به نظام و اهداف آن هستیم باید از مدرسه آغاز و معلم را دریابیم .
اگر به دنبال تربیت انسان های دارای عزت ، کرامت ، با انگیزه ، رغبت و دارای احساس مسئولیت در امورات جامعه هستیم باید از معلم و آموزش و پرورش شروع کنیم.
آنچه بنده را وادار نمود که دست به نگارش این مطلب بزند این بود که بتوانیم به عنوان یک فرد درد آشنا ،رسالت خویش را هم در قبال فرمان رهبر معظم انقلاب اداء نموده و هم به جامعه ای که به آن تعلق دارم ضمن تبیین اهمیت جایگاه آن به بیان خواست آن ها از حاکمیت به عنوان یک مطالبه به حق بپردازم.
این مقدمه را برای تبیین اهمیت موضوع بیان کردم تا دلسوزان ، مسئولان و برنامه ریزان را متوجه عظمت و شکوه جایگاه تعلیم و تربیت بنماییم .
اما سوال این جاست که چرا نهادی که دارای این ابهت و عظمت در روند انقلاب و خواست گاههای آن در همه زمینه ها هست امروز به جای اینکه در متن باشد در حاشیه قرار گرفته است.
آیا وقت آن نرسیده که مجلس و دولت با تغییر نگرش به نظام تعلیم و تربیت به بی عدالتی ها در پرداخت حقوق به این قشر شریف پایان دهند.
راستی چرا باید عده ای را در افزایش حقوق صد در صد و هفتاد درصد افزایش دهیم ولی وقتی به فرهنگیان نجیب و شریف می رسد( 18 هجده درصد) افزایش دهند .
درست است جامعه فرهنگیان زیاد هستند ولی زیادی نیستند و نبستند. (هر که بامش بیش برفش بیشتر ،) قطعا دستگاهی که با میلیون ها نوجوان و جوان سر و کار دارد باید از ظرفیت نیروی انسانی قدرتمندی از نظر علمی و جمعیتی برخوردار و باید دارای کمیت و کیفیت لازم باشد .
سوال نگارنده از جناب آقای دکتر روحانی رییس جمهور محترم این است که ؟ جناب آقای رییس جمهور شنیده ایم حقوق وزرا را چند برابر کرده اید ؟ آیا نمی شد بذل توجهی هم به ما فرهنگیان به عنوان سربازان واقعی حریم فرهنگ و ادب نمایید . حضرتعالی که دولتتان دولت تدبیر و امید است برای امید آفرینی جامعه فرهنگیان چه اقدامی نموده اید؟
از مجلس شورای اسلامی می پرسم: شما نمایندگان محترم که الحمدلله از وضع حقوقی و امتیازهای خوبی برخوردار هستید به نظر می آید در قبال طرح ها و لوایحی که مربوط به فرهنگیان است به بهانه بار مالی از کنار آن طرفه می روید؟ شما وجدانتان را قاضی قرار دهید، مقایسه کنید حقوق و مزایای یک دیپلم ، فوق دیپلم ، فوق لیسانس و دکترا در آموزش و پرورش را با دیگر ادارات و نهادها ، این تفاوت ها تا کی ؟
به فرموده امام جمعه موقت تهران حضرت آیت الله موحدی کرمانی چرا فکری به حال حقوق های بالای ده میلیون و حتی بیست میلیون تومان در مقایسه با حقوق های پانصد هزار تومان و یک میلیون تومانی نمی کنید؟ .
آیا روند اجرای قانون دستمزدها با عدالت اجتماعی سنخیت دارد؟ تا کی باید تبعیض باشد ؟ آیا وقت آن نرسیده بعد از سه دهه که از عمر پر برکت انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی می گذرد در رابطه با مبارزه با فقر ، فساد و تبعیض که از خواسته ها و مطالبات به حق رهبری معظم هم بوده چاره اندیشی شود و گام های موثرتری برداشته شود؟
راستی مگر تورم برای فرهنگیان 18(هجده) درصد است و برای دیگرانی که حقوق های آن چنانی (با شیب بالا) می گیرند( 70هفتاد درصد یا 100صد درصد) می باشد اگر چنین هست بفرمایید( قطعا ما فرهنگیان اولا مومن هستیم و «المومن قَنَعَ بما رزقه الله » و ثانیا منصف هستیم و می پذیریم) . ولی آیا واقعا این گونه است شما به یک نیروی بازنشسته فرهنگی بنگرید در آستانه ازدواج فرزندان و ورود فرزندان به دانشگاه با چه حقوق و مزایایی بازنشسته می شود؟ به نظر می رسد در پرداخت ناعادلانه حقوق ها شاهد به وجود آمدن یک نظام طبقاتی جدید باشیم. که بر خلاف مشی و منش نظام مقدس جمهوری اسلامی است.
خواهش این حقیر از مسئولان بزرگوار این است که قدر نعمت این مسئولیت ها و جایگاه ها را بدانند و بدانید که شکر نعمت، استفاده درست از نعمت است ، شکر نعمت مسئولیت، امانتداری ، دلسوزی و خدمت صادقانه است . شکرنعمت مسئولیت، نگاه کلان نگر به جای نگاه بخش نگر است .
به هر حال یکی از خواست گاهها مسلم ما در انقلاب اسلامی اجرای عدالت است( عدالت حقوقی ، شغلی ، اجتماعی ، عدالت استفاده از فرصت ها)
لذا نه به عنوان یک فرهنگی بلکه به عنوان یک شهروند درد آشنا از مسئولین می خواهیم که در خصوص اصلاح نظام پرداخت حقوقی فرهنگیان اعم از بازنشسته و شاغل در عرصه خدمت توجه نمایید و به این تفاوت های حقوقی هر چه سریعتر پایان دهند و بدانند هر جا و هر کشوری روی آموزش و پرورش سرمایه گذاری کرد، در همه ابعاد به رشد توسعه و تعالی خواهد رسید ولی به نظر می رسد برخی از برنامه ریزان متاسفانه اصل را رها نموده و به پرورش شاخ و برگ می پردازند .
باید بدانید(ما که می دانیم) اصالت فرهنگی از مدرسه و خانواده آغاز می شود و اگر به ریشه و بنیاد نرسیم ریشه و بنیاد سستی داشته باشیم ، قطعا نمی توانیم یک درخت تنومند فرهنگی داشته باشیم تا در مقابل وزش تند بادهای تهاجمی تاب مقاومت بیاوریم پس تا دیر نشده در سال فرهنگ به مهمترین و گسترده ترین نهاد فرهنگی توجه شود و در برنامه ششم توسعه در صدر اولویت های دینی ، ملی و میهنی توجه به جایگاه و شان معلم باشد .
چرا که به فرموده حضرت امام رحمه الله علیه« بالاترین و والاترین عنصری که در موجودیت هر جامعه دخالت در اساسی دارد فرهنگ آن جامعه است» و ما معتقدیم مبنایی ترین نهاد فرهنگی کشور نهاد تعلیم و تربیت است . که می طلبد قوی ترین وزیر ، کارآمدترین کادر مدیریت و برنامه ریزی را در صدر خویش داشته و در کانون توجهات دولت مردان و نهادهای حاکمیتی و قانون گذاری باشد .
امیدواریم در تدوین برنامه ششم ، جایگاه معلم و فرهنگ ،جایگاهی برجسته و ممتاز باشد. و با برطرف نمودن تفاوت های حقوقی و اجرای نظام (به اصطلاح هماهنگ پرداخت) ، در قالب لایحه خدمات کشوری در برنامه ششم توسعه که در حال تدوین و تصویب است به خواست به حق فرهنگیان جامه عمل پوشیده شود. چون تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت مدیون اقدامات معلمان با نشاط ، با انگیزه و کار آمد است.
سید شکرالله امامی فرهنگی و کارشناس ارشد علوم سیاسی
متن بسیار عالی و تکان دهنده ای بود برای مسوولین اگر با وجدان خود خلوت کنند.در این آشفته بازار یک فرهنگی با حقوق یک میلیونی چکار کند.کرایه خانه .تحصیل فرزندان.و….. یا پر کردن نصفی از شکم آنها ؟/؟؟؟؟؟؟؟؟کجایند کسانیکه بوق و دهلشان گوشها را کر کرده ؟؟ولی به معلم که میرسند…..کر و لال و گنگ و….. میشوند.نمایندگان از خواب خرگوشی بیدار شوید.دولتمردان مثل رجایی عمل کنید معلمان شان دارند ولی طاقت تبعیض را ندارند.یا علی مدد
بسیار جالب نوشتی و الحق وقتی به نقش بی بدیل فرهنگیان نگاه می شود مسولین می بایست در اسرع وقت اقدام نمایند
جانا سخن از زبان ما مي گويي.
خوب گفتي دايي جان.
اما چرا فقط خطاب به دولت روحاني؟ شما مي بايست زماني هم که در دولت احمدي نژاد فرماندار چرام بودي، از درد دل معلمان مي گفتي، چه شايد که بهتر از وضعيت الانتان تاثير گذارتر بود. با اين وجود گل گفتي
وضعيت معلمان از اول هم همينطور بوده.
هميشه بدبخت و بيچاره.
احسنتر
اخ سی معلم سخن صدر اعظم آلمان را شنیده اید گفتند نماینده پزشکان و مهندسین کشورش اعتراض کردند که چرا حقوق ما از معلمان کمتر است یک جمله بیشتر نگفت : چطور می توانم حقوق کسانی که شما را تربیت کردند از شما کمتر باشد
خدا شاهد همیشه اولین وصیت یا راهنمایی به دانش آموزانم این است از گرسنگی بمیرید برین گدایی کننین معلم نشوید حتی به دخترانم هم وصیت کرده ام که به قشر شریف معلم جواب نه بدهند حتی اگر تا پایان عمر هم در خانه بمانند
در خانواده ای هستم که در همه ادارات تقریبا نیرو داریم ولی تنها معلم من هستم که بعضی موقع پول تو جیبی هم ندارم به خدا و به صاحب الزمان قسم میخورم که کم و زیاد نمیگم بارها با خود فکر میکنم چه گناهی کردم که معلم شدم در صورتی که قبلا میتونستم شغل دیگری انتخاب کنم .در شگفتم که چرا نمایندگان مردم در مجلس و هیات وزیران و شخص رییس جمهور برای فرهنگیان کاری نمیکنند آیا اینها فزند دانش آموز ندارند و در یک کلام آیا اینها دل ندارند؟؟؟؟یا دلشان سنگ شده یا خود را به کوچه علی چپ زده اند؟؟/
واقعاٌ به عینه مشکلات معاش فرهنگیان رادربرخورد بامعلم دیدم ولی شان خوبی داشت
حداقل برای حفظ کرامت انسانی فرهنگیان و پرهیز از نگاه های تحقیرآمیز دیگر نهادهای اجتماعی نسبت به ما ، از این نوشته حمایت می کنم. و می خواهم که جواب یک انتقاد را هم بدهم و آن اینکه همیشه می گویند : «آموزش و پرورش بازده ندارد یا دیر بازده است.»
در جواب می گویم اگر وزارت ما دیر بازده است پس این همه نوآوری، اختراع، کشف و مقابله با تحریم ها اگر از آموزش کشور سر چشمه نمی گیرد از کجا منشأ می شود؟
مقایسه دریافت های بسیار متفاوت هر سر سالمی را به درد می آورند.
باسلام خدمت اقای امامی ازمردان عاشق خدمت بی منت وتشکرازمطالب به حق وشایسته حضرتعالی که دغدغه امروز قشر عظیم فرهنگی رابیان نمودین.ما بعد ازگذشت سی وشش سال ازانقلاب شکومندنظام اسلامی شاهد ضعیف ترین دولت مخصوصا در بنده وزارت خانه مهم اموزش وپرورش هستیم.دولتی که امور داخلی مملکت را رها ومذاکراتی رادنبال می کند که جزضرر چیزی عاید کشور نمی شود. درهمه دول ها ماشاهد افزایش درصدی حقوق بودیم ولی در دولت کنونی که باید افزایش حقوق اعمال میشد عکس ماجرااتفاق افتاد ودرصد میزان افزایش به 17درصد رسیدکه واقعابه دورازعدالت وانصاف است.کسانی که ادعادارن درهردولتی حیف ومیل زیاد است به همان میزان باید همان دولت خدمتگذاری وبازگشت به مردم هم باید باشد که در دولت قبل از جهت میزان کاروتلاش بی وقفه کم نظیر بلکه بی نظیر بود.
امامی همیشه و در همه حال یار و یاور معلمین بوده است .دفاع جانانه ایشان در گردهمایی صنف معلمین فراموش نشدنی است
امامی فردی سخندان و سخنران و با تجربه در عرصه های سیاسی و اجتماعی فرهنگی حیف که قدرش دانسته نمیشود به بهانه های جناحی و سیاسی.واقعا مقاله ایشان در وصف معلمان عین واقعیت است افسوس که فریاد رسی نیست که نیست
باسلام متن ومقاله بیانگر حقایق خوبی است مسولان چاره اندیشی کنند
از شما بینهایت سپاسگزار م که درد دل ما را به گوش مسئولین میرسانید هر چند که فعلا آنها انگشت در گوش فرو برده اند تا چیزی نشنوند.