دغدغه امروز ماهواره ها دلهره دیروز ویدئوهاست

گروه فرهنگی/ سعید کرمی – جنگ نرم واستحاله فرهنگي مقوله اي است كه از ساليان پس از انقلاب اسلامي به صورت جدي تر از ماقبل آن و به انحاي مختلف عليه كشور ما اعمال شد و به تعبير مقام معظم رهبري “شبيخون فرهنگي” نام گرفت. امروز هم در بين مسئولان رده هاي مختلف، تهاجم فرهنگي و تعابير گوناگون آن كليد واژه هاي معمول و كليشه هاي تكراري است كه ضرورت مبارزه كاربردي و تدبير مقابله راهبردي با آن به ندرت از قاب دوربين و پشت تريبون فراتر رفته و در ميدان عمل مي نشيند.
به گزارش بویرنیوز، اگر فرآيند تهاجم و تخريب فرهنگي كه واقع شده و همچنان در حال وقوع است را با نگاهي خالي از غرض و عاري از مرض واكاوي كرده و تمام فراز و فرودهاي آن را فارغ از تعارف و تعصب جمع بندي نماييم، تمام اين فجايع را قبل از آنكه محصول تهاجم فرهنگي بدانيم، معلول تغافل فرهنگي و تكاهل در اقدامات بايسته و شايسته مسئولين مرتبط با امر فرهنگ در ادوار مختلف خواهيم يافت.
اگر چه پيشگيري از انحراف و ابتذال فرهنگي به هيچ وجه با توسل مطلق به جبر – فراتر از معيار قانوني و ميزان معقول – كارساز نبوده و تنها مستلزم اقدامات بنيادين فرهنگي است، و غالب مسئولين مرتبط نيز به اين حقيقت اذعان دارند، اما به راستي مصداق كار فرهنگي در جامعه ما كدام برنامه عملي مشهود و محسوس بوده و آيا ميزان اقدامات انجام شده و سياست هاي اتخاذي در مقابل هجمه وارده بر فرهنگ ما قابل قياس بوده و خواهد بود؟
مصداق كار فرهنگي از نگاه مسئولين را نمي دانم اما امروزه ايشان از ماهواره به عنوان بارزترين مصاديق تهاجم فرهنگي ياد مي كنند كه البته ادعاي بي ربطي هم نيست و مبرهن است كه مخرب ترين سلاح و بُرنده ترين تيغ دشمن در جنگ نرم فرهنگي ،رسانه هاي مجازي و در رأس آن ماهواره هاي آشكار و نهاني است كه پشت بام هاي ما را به خود مزين كرده و برنامه هاي القائي آنان حس كاذب روشنفكري و توهم شوم نوانديشي را بر بخش زيادي از اقشار آگاه و ناآگاه جامعه مستولي و ” الاَْغْلَـلُ فِى أَعْنَـقِهِمْ وَ السَّلَـسِلُ يُسْحَبُونَ” را در قالب “جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ” در منظرشان ترسيم مي كند .
شرح و بسط اهداف ماهواره در ايران و تبيين چگونگي اشاعه تحريف در عقايد ديني و ترويج خرافات مذهبي و القاي حس پوچي شرع و شريعت و مذهب در شبكه هايي كه حتي ادعاي اسلام وتشيع كرده و با نام هاي مقدس هم فعاليت مي كنند، براي آنانكه كه مدعي استفاده از شبكه هاي مجاز ماهواره هستند، مثنوي هفتاد من كاغذ است و مباحث كارشناسي پيرامون آن در اين مختصر نمي گنجد، و از آْنجا كه احساس مي شود مخاطبين اين مكتوب و مقالات، خود بر ماهيت ماهواره و نفس برنامه هاي آن در جوامع مسلمان و بخصوص ايران اسلامي اشراف و آگاهي لازمه را دارند، از ورود به تحليل مقولات فوق الذكر اجتناب مي كنيم.
اما ضمن اينكه هرگز تبعات مخرب ماهواره را كتمان نكرده و ضرورت آگاه سازي مردم پيرامون خطرات آن را نفي نمي كنيم، لذا با تمام اين اوصاف ترديدي نيست كه ما هرگز نخواهيم توانست تكنولوژي ماهواره را به عنوان يك واقعيت علمي از جامعه برچينيم، و بسيار خوش باورانه و ساده لوحانه است اگر فكر كنيم ميتوان تمام آحاد و اقشار جامعه را به طرد و تحريم آن ترغيب نمود؛ لكن خواه و ناخواه ماهواره چه مثبت و چه منفي، هم اكنون در كشور ما به وفور استفاده مي شود و يقينا هميشه مخاطبان خود را نيز خواهد داشت، لذا ضرورت و اقتضاي امروز اين است كه به جاي انفعال فرصت سوز و اكتفا به مواضع دفاعي، استراتژي تسخير ماهواره و اينكه چگونه برگ برنده و شأن ابزاري اين تكنولوژي را جهت تقويت و ترويج اهداف فرهنگي خود در يد اختيار بگيريم طراحي و ترسيم شود.
از اين حقيقت روشن نبايد غافل بود كه ماهواره و تبعات ناشي از آن تنها مشكل مرزوبوم ما نيست و تمام كشورها و جوامع مختلف، حتي آنهايي كه اين ابزار را به ما تحميل كرده و بر عليه ما استفاده مي كنند نيز ازآن متضرر شده و همچنان كه فرهنگ ما بواسطه شبكه هاي معاند غربي و يهودي تخريب و تحريف مي شود، اهداف سلطه طلبانه آنان نيز مي تواند با تمهيدات ماهواره اي ما دچار اختلال و گرفتار اضمحلال شود.
به تعبير بنده ماهواره اسب راهواره اي است كه هر عقيده اي را بر پشت خود سوار كرده و در هر ميداني قدرت تاخت و تاز دارد و اين هنر سواركار است كه چگونه از آن سواري بگيرد و آن را در چه ميداني به تاخت درآورد؛و چنين استنباط مي شود كه امروز ماهواره هم تهديدي جدي براي فرهنگ اسلامي است و هم فرصتي افتخاري و توفيقي اجباري براي ترويج جهاني و تشريح مشروعيت آن، و حتي مي تواند ابزاري كارآمد براي تضعيف و حتي فروپاشي فرهنگ منحط غرب و صهيونيسم باشد.
ماهواره به عنوان تكنولوژي انكارناپذيري كه بيش و پيش از خدمت، استعداد خيانت نيز دارد، تنها يكي از علل و اسباب تخدير و تضعيف فرهنگي جامعه ماست و نه تنهاترين تهديد آن، و شايد دغدغه امروز ماهواره چيزي فراتر از دلهره ديروز ويدئو نباشد؛ اما ترديدي نيست كه علت العلل و مسبب الاسباب بحران مذكور، تغافل و تسامح و تكاهل دست اندكاران ذيربط در اتخاذ تصميمات و اقدامات مقتضي در حوزه فرهنگ است.
تبيين و تشريح مضرات و تهديدات ماهواره اگر چه در جاي خود لازم و مثمر به ثمراتي بوده ولي هرگز كافي نخواهد بود، اما اينكه چه راهكارهاي موثري براي مقابله با اين جنگ نرم انديشيده و چه گزينه هاي قانع كننده و جايگزيني براي برنامه هاي ماهواره اي و دفع تبعات آن فراهم كرده ايم، نكته اساسي و حياتي اين غائله است، و بديهي است اگر محدوده تفكرات و تحركات ما تنها به بقاء شاكله اسلام و ابقاي فرهنگ اسلامي محدود و محصور شود باخته ايم و خواهيم باخت، كه حتي براي حفظ آنچه داريم هم چاره اي جز ترويج و گسترش آن نخواهد بود.
تغافل از درد و تكاهل در درمان مؤثر فرهنگي و اولويت بسيار ضعيف آن در برنامه هاي اجرايي مهمترين بيماري حوزه فرهنگ است و مادامي كه در بين مسئولان ما تفاوت و حتي تعارض ميان معيارهاي فرهنگي وجود دارد، و هركس حدود و ثغور بايسته هاي فرهنگي را مطابق نگاه فردگرايانه و سلايق شخصي و جناحي خود تعريف و ترسيم مي كند، و خطوط قرمز هر مسئولي فرسنگ ها با ديگري فاصله دارد، فرهنگ ما قالي هزار بافنده اي است كه منقوش به افراط و تفريط است و در اين بافته ناميمون كمترين اتهام را مي توان به ماهواره و امثالهم نسبت داد.
همه خوب مي دانيم مردم سلحشور ايران ادامه نسل همان شيرزنان عفيف و غيورمردان نجيبي هستند كه زماني با زور سرنيزه و حتي به بهاي خونشان هم چادر از سر و حجاب از تن برنداشتند(كشف حجاب رضاخاني)؛ اما اكنون دگرگوني به جايي رسيده كه نسل جديد ما تا سرحد عصيان كشيده شده اند و حتي توسل به جبر هم نمي تواند اين وارثان حماسه هاي ملي و نهضتهاي اسلامي و مفتخر به مفاخر بزرگ جهان اسلام را متقاعد به رعايت بايسته حجاب و عفاف شرعي نمايد و آنهم نه در خفقان مذهب كه در سايه سار انقلاب حقيقتا اسلامي و بي بديلي كه مهمترين هدف و دستاورد آن، تقابل و غلبه آموزه هاي اصيل اسلام و فقه پوياي تشيع بر فرهنگ منفور و هرزه پرور غرب بود، و آياعامل اين مصيبت و تضعيف فرهنگي جز سهل انگاري در صيانت از گنجينه نفيس اعتقادي جامعه و نظام گسيختگي حوزه فرهنگ چه مي تواند باشد؟.
در حالي كه ديروز وجب به وجب مرزهاي ما با خون طاهر و مطهر هزاران شهيد پاكباخته صيانت شد، امروز در بستر جنگ نرم و انفعال غافلانه ما، دشمن فارغ از كوچكترين تلفات و با صرف كمترين هزينه -نسبت به جنگ نظامي- بيشترين دستاورد را از آن خود كرده و ضربات مهلك و شايد جبران ناپذيري را نه به مرزهاي فيزيكي كه به بنيان انديشه ها و مرزهاي اعتقادي جوانان ما وارد مي كند؛ و اين سياسان كهنه كار به خوبي بر اين امر واقف اند كه اگر ريشه انديشه ها را خشكانده و به ابتذال بكشانند، به تصاحب مرزهاي فيزيكي نيازي نخواهند داشت و اين سياست بُرنده و برگ بَرنده را در آندلس مسلمان به خوبي تجربه كرده و به ياد سپرده اند.
مخلص كلام اينكه زخم فرهنگي امروز ما نه تعريف مي خواهد و نه توجيه و تنها محتاج عمل است ولاغير، و عمل نيز نه معركه گيري و نقالي و اشك تمساح است و نه نصب بنر و پلاكارد و پنهان شدن در پشت آن؛ لذا از آنجا كه اسلام براي تمام اقشار و اعصار، سرشار از منطق و غني از برهان است، هجمه امروز مستلزم آن است كه اولا رويكرد فرهنگي مسئولين ما از جنبه تئوريك به برنامه هاي عملي مبدل شود و ثانيا اسلام شناسان پخته و غواصان انديشمند علوم مختلفه اسلامي بايد به زبان روز و با درك مقتضيات زمان در بستر دنياي اطلاعات و فناوري ارتباطات، تهاجم وارده و شبهات مطروحه را با براهين مستدل و دلايل مستند نه تنها در جامعه كه در منظر جهان دفع و رفع كرده و شجاعانه و آگاهانه نجاتگري سبك زندگي اسلامي را به اثبات رسانده و با ايجاد سدي محكم، اين سيل متخاصم را مهار و به خدمت آبياري و شكوفايي دشت فرهنگي كشور درآورند. انشاءالله