به یاد سالگرد عروج دكتر فريدون حاتمي پور

سعید کرمی –

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ الدِّيَارِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لاحِقُونَ.
“سلام بر اهل‏ ديار از مؤمنان و مسلمانان،شما پيشروان ما بوديد،و ما هم انشاء اللّه به شما ملحق مى‏شويم”.

فریدون عزیز, طبیب دردآشنا وآشنای ماندگار:  امروز دهم شهريور و یک سال است که روزها بی وجودت با سكوت رفتند و شب ها بی حضورت در تاریکی گذشتند؛ یک سال است که خورشید در نبودنت در آمد و شبها با یادت سرآمد، اما “گر نفسهایت کنون آرام جان خاک شد ، هیچ مپندار خاطرت از خاطر ما پاک شد “.

یکسال است که دستان درد آشنایت بر درد دردمندان دیارت تسکینی نبوده, و سیاهه قلمت خط بطلانی بر دردهای این دردستان نکشیده است؛ و این داغ رفتن و حسرت نبودنت بود که بر نازکای دل هایمان درد تازه اي شد که جز دواي ” الا بذکر الله تطمئن القلوب ” و مرهم ” انالله و انا الیه راجعون “, هیچ نسخه ای را یارای درمانش نبوده است.

پس از یکسال نبودنت, اگر چه ظاهر زندگی رنگ طبیعت گرفته و شاید آتش داغت نقاب سردی به چهره کشیده باشد, اما فراسوی ظواهر و ژرفای حقایق، همیشه ابعاد وجود تو را کم داشته و خسران فقدان تو همچنان مشهود و محسوس ابدي است؛ و بی شک نخواهد آمد روزی که بر رد خوبيهایت گرد فراموشی نشسته و تجسم مهرباني هايت رنگ كهنگي بگيرد.

اگر چه یکسال از پرواز غریبانه و ناباورانه ات می گذرد, اما یاد تو چراغ روشنا و نواي آشنایی است که همچنان در شبستان دل ها می درخشد و بر بساط انبساط مان می نوازد؛ و بذر محبتی که در سویدای دل ها به ودیعت نهاده ای هنوز جوانه می زند و هر روز شاخه می کشد و همین سایه سار دلنشين یاد توست که آتش داغت را تسکین می بخشد.

آری فرزند خلف دودمان حاتمي پور، ای وجودی که وجودت ” تبارک الله احسن الخالقین ” را مؤید بود و توصیفی كه وصفت، حقيقت “خواستن و توانستن” را مصور بوده وعينت مي دهد: یکسال است که با استمداد از صبر الهی, بر مشیت ربوبی سر تعظیم فرود آورده و با شربت ” وَاصْبِرُوا إِنَّاللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ ” تلخی نبودنت را با ” تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ ” جرعه جرعه  سر کشیدیم و خود را سراپا تسلیم اراده حكيمانه اش نموده ایم.

اینک بار دیگر آتش داغ تو از زیر خاکستر یک ساله شعله ور گرديد و گدازه های نبودنت را فورانی جانسوز و دوباره بخشید، و دلم مي خواست از زبان آرياي كوچكت با تو درد دل كنم و “از ديروز با تو بودن تا امروز بي تو بودن” را از نگاه معصومانه اش تصوير و تفسير كنم، اما آرياي تو هم در نبودنت يك سال بزرگتر شده و ديري نمي پايد كه با زبان خودش از درد فراغ و دنياي بي تو بودن خواهد گفت و چه جانسوز و شنيدني است روزي كه چنين با تو درد دل كند:

چرخ گردون را ببین ، با ما چه بازی میکند
بس دراین بستان ، به هر گل دست درازی میکند
چیده آن گل را که دل ازعطر او در خلسه بود
برده با خود تکیه گاهم ، جان به او وابسته بود
گریه کن ای دل که خالی شد دگر این خانه ام
خنده هایش گم شده از درگه کاشانه ام
ای فلک ، ابر مصیبت از چه باریدن گرفت
از من آخر نعمت روی پدر دیدن گرفت….

و اما باز هم با تمكين به ” يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ ” زبان را به اکسیر جان پذير ” بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ” تاب و توانی دوباره می دهیم و با ذکر روح نواز ” الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ” دست نیاز به درگاه بی نیاز ” الرَّحْمنِ الرَّحیمِ” برده و از ” مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ” , با ندای ” إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ”, خالصانه و خاضعانه ” اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ” و شاهراه سلامت را به ” صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ” برایت طلب مي كنيم و از ذات پاک احديت, همنشینی با اولیاء الله و بزرگ بندگان و مقرباني ” غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ” را نثار روح پاكت مسئلت می نماییم.

و رجاء واثق داریم که با استعانت از شفاعت پیغمبر مطهر, سید اطهر و رسول اکبر(ص) و اهل بیت طیبین و طاهرین اش (ع), در جوار برادر شهیدت با بندگان راستین  پروردگار در اعلي عليين محشور و به ” سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ ” بشارت یابی.

به لطف خداوند حکیم و پروردگار عرش عظيم از این حقیقت آگاه و بر اين امر واقفيم که موعود بي ترديد مرگ, حرم ” لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ ” و آستانه دارالمک قیامت است؛ و بهترین خلوت برای انسان موحد, نجوای “با احد در لحد” است؛ لکن به حکم احترام به ارزشهای انسانی و عمل به بایسته های عاطفی بر خود لازم دانستیم تا بار دیگر در یکمین سالگرد عروج جانسوز عبد خدوم و پزشک مرحوم, زنده یاد دکتر فریدون حاتمی پور — مردی که اگرچه عمر طولانی نداشت اما زندگی اش عرض مثال زدني و شايان توجهی داشت و انساني بود كه “افسانه هستي اش اگر پايان يافت ، خوشنامي و عزتش به پايان نرسد” — در حد توان و به قدر بضاعت یاد و خاطره ایشان را گرامی بداريم.

خانه آخرت اش روشن باد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد(ص).

خداوند رفتگان ما را رحمت و زندگان ما را هدایت فرماید و از وساوس شیاطین نيك صورت و بد سيرت، و لغزشهای حق نما و ظاهرالصلاح آخرالزمان مصون و محفوظ بدارد؛ انشاءالله.

” فاتحه مع الصلوات “.