یکشنبه 5 مرداد 1393 - 9:46

نگاهی به تاریخ رژیم کودک کش

سعید خوش نژاد

سعید خوش نژاد – سرزمین فلسطین منطقه ای عربی است و به لحاظ جغرافیایی برای ممالک عربی موقعیت بسیار مهمی دارد و در حقیقت پلی است میان ممالک عربی آسیا وآفریقا ، و راه ارتباط و اتصال جزیرة العرب به دریای مدیترانه است.
در دوران های گذشته به فلسطین «ارض کنعان» گفته می شد، چون از ابتدای تاریخ ، اعراب کنعانی در آنجا زندگی می کرده اند و نام فلسطین به مناسبت یکی از قبائل «کریتی» که تقریبا دوازده قرن قبل از میلاد مسیح در سواحل مدیترانه، میان غزه و یافا رحل اقامت افکنده بودند و بعدا به نام فلسطینیون معروف شدند، بر این سرزمین نهاده شده است.

پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، فرانسه وانگلستان مرزبندی جدیدی در سرزمین های تحت سلطه خود بوجود آوردند. لبنان، سوریه، فلسطین و عراق از جمله کشورهایی بود که در این تقسیم بندی جدید بوجود آمد.
سال ها قبل از این (1985) ، « تئودرهرتزل » یهودی اتریشی تبار کتابی به نام « دولت یهود» تألیف و منتشر نمود. او در این کتاب نوشت که راه حل گرفتاری های یهود تأسیس یک کشور مستقل است وپیشنهاد داد که آژانس یهود تشکیل شود تا برنامه ی مذاکرات و نقشه های سیاسی حزب را تنظیم نماید و یک شرکت یهودی به وجود آید که احتیاجات مالی و اقتصادی نهضت را تأمین نماید.

دو سال بعد ، اولین کنگره ی آژانس یهود در شهر «بال» سوئیس تشکیل شد و پس ازمذاکرات و مشاوره های زیاد قطعنامه ای صادر شد. دراین قطعنامه برنامه ی آژانس مشخص و فلسطین به عنوان منطقه ی مهاجرت و محل تشکیل ملت واحد یهودی معلوم گشت،اسم فلسطین نیز به «ارض اسرائیل» مبدل گردید.
این تشکیلات سیاسی، به مناسبت یکی از قله هایی که در بیت المقدس به نام « صهیون» وجود دارد، نام صهیونیسم را برای خود انتخاب کردند پرچم صهیونی و شعار ملی یهود هم مشخص شد.

«هرتزل» در سال 1901 به ترکیه مسافرت و از سلطان عبدالحمید درخواست کرد که در مقابل دریافت مبلغ زیادی به یهود اجازه بدهد تا داخل فلسطین شوند، ولی او این پیشنهاد را رد کرد.

تصادفا در همین موقع در «مرج بن عامر» یهودیان مقداری زمین خریدند. نمایندگان عرب در پارلمان عثمانی در مورد این اراضی که به دست یهودیان افتاده اعلام خطر کردند و مبارزات علیه انتقال اراضی به یهود شروع شد و رفته رفته کار را بر یهود سخت گرفتند.

مشکلات فراوانی که در راه پیشرفت یهود در فلسطین ایجاد شد، آنها را به فکر انتخاب جای دیگر انداخت. بعد از مشورت «عریش» (جایی بین مصر و فلسطین که متعلق به مصر است) را انتخاب کردند. هرتزل در این باره با دولت مصر تماس گرفت و مذاکراتی نمود و حکومت مصر هم تقاضای او را رد کرد.

دولت انگلیس امتیاز استعمار «اوگاندا» که در شمال آفریقا واقع است را به هرتزل عرضه کرد؛ کنگره ی یهود با مرکزیت اوگاندا مخالفت کرد و تأکید نمود که در فلسطین و یا حداقل منطقه ای در جوار فلسطین که بعدا به فلسطین دست یابند، باید دولت یهود را تشکیل داد.

با شروع جنگ جهانی اول- که دامنه ی آن تا حدود فلسطین کشیده شد – حزب صهیونیسم به اعضای کابینه ی انگلستان و نمایندگان مجلس عوام آن کشور پیشنهاد داد که یک دولت یهودی تحت نظارت انگلستان در فلسطین به وجود آید و سه تا چهار میلیون نفری که در اروپا پراکنده اند، به آنجا بروند. و بدین ترتیب انگلستان یک حکومت دست نشانده و حافظ منافع خود را در کانال سوئز و مصر ایجاد کرد تا نقطه ای حساس در منطقه را در اختیار داشته باشد.
سرانجام در 1917« بالفور» وزیر خارجه ی انگلستان طی بیانیه ای ، استقرار « کانون ملی یهود » را در فلسطین اعلام کرد. و «هربرت صموئیل» یهودی انگلیسی را به عنوان حاکم سرزمین فلسطین انتخاب کردند.
با پایان جنگ جهانی اول، انگلیس برای تحقق دولت یهودی مصمم تر شد. اجازه داد که آژانس یهود در این منطقه به فعالیت اقتصادی بپردازد و زبان عبری و انگلیسی را در کنار زبان عربی قانونی کند. تلاش ها برای یهودی کردن منطقه ی فلسطین و انتقال یهودیان به این سرزمین ادامه می یافت.

در 1920 قیام مردم فلسطین علیه حاکمان انگلیسی شروع شد. گروه چریکی « شیخ عزالدین قسام » شکل گرفت.
در 1936فلسطینیان دست به بزرگ ترین اعتصاب تاریخ ( به مدت شش ماه ) زدند. گروه چریکی « جهاد مقدس» بوجود آمد.
«حاج امین الحسینی» به توصیه کشورهای عرب قبول کرد که اعتصاب شکسته شود. بین مبارزین اختلاف افتاد. با این وجود در 1937توانستند بیشتر شهرها را فتح کرده و پرچم فلسطین را بجای پرچم انگلیس برافرازند.
ولی بدلیل نداشتن رهبری متمرکز و توانمند نتوانستند این پیروزی را حفظ کنند.
بعد از جنگ جهانی دوم، (1945 ) کانون ملی یهود با مظلوم نمایی و ادعای کشته شدن شش میلیون یهودی توسط هیتلر، به پیشنهاد «ترومان» رئیس جمهور وقت آمریکا، از سازمان ملل درخواست کرد که فلسطین را بین یهودیان و مسلمانان تقسیم کنند. در اثر این درخواست ناگهانی، و بدلیل بی لیاقتی اعراب در دفاع از حق فلسطینان ، سازمان ملل با 35 رای در مقابل 13 رای تصویب کرد که 52 درصد از اراضی فلسطین در اختیار یهودیان قرار گیرد.
اعتراض و مبارزات ادامه داشت.
در سال 1948 قتل عام وحشیانه روستای « دیریاسین » باعث ایجاد وحشت مرگبار در روستا ها و شهرهای فلسطینی شد.
پس از این واقعه سهمگین و تزلزل در روحیه فلسطینیان و آغاز مهاجرت ها ( آوارگی ها ) ، در همان سال یهودیان موجودیت کشور خود را اعلام و با برگزاری انتخابات « دیوید بنگورین » را به عنوان نخست وزیر برگزیدند.
کشورهای عربی به سرزمین های اشغالی حمله کردند و تا « تلاویو » پیش رفتند . سازمان ملل چهار هفته آتش بس اعلام کرد. عرب ها آتش بس را پذیرفتند . در این فرصت ، یهودیان از طریق کشورهای غربی تجهیزات خود را مهیا و با نقض آتش بس ، اعراب را به سختی شکست داد و زمین های تحت اشغال خود را به یک و نیم برابر افزایش دادند. در این جنگ یک میلیون نفر را آواره کردند. اسرائیل پس از جنگ تعداد 202 قریه را تغییر داد و بیش از 200 مسجد را خراب کرد و مقابر را نبش نمود .
اقدامات مثبت « جمال عبدالناصر» پادشاه مصردر حمایت از فلسطین با دخالت فرانسه و انگلیس و طرفداری نظامی و سیاسی از رژیم غاصب اسرائیل چندان اثر گذار نشد، اما در شکل گیری گروهای ملی گرای مبارز ازجمله « جنبش فتح » نقش مستقیم داشت.
تفرقه و تشتت در بین گروهای فعال این سرزمین مظلوم ، داغ تازیانه های ستم صهیونیزم را همواره دردناک تر کرده است.
و اما ختم کلام : جنایات و درنده خویی های رژیم اشغال گر قدس شریف ، این جایگاه انبیای الهی قلب هر انسان آزاده ای را به درد می آورد و چاره آن به فرموده امام و تاکید رهبری نابودی این قوم کودک کش خون آشام است. تا آنگاه همه مردم این سرزمین مقدس ، با هر دین و قومیتی ( اعم از مسلمان، یهودی ، مسیحی و غیره ) با رجوع به آرا عمومی ( رفراندم ) نوع حاکمیت خود را تنتخاب نماین

نظرسنجی
فعلا نظرسنجی در جریان نیست
لینک کوتاه : https://boyernews.com/?p=114003
به اشتراک بگذارید:
نظرات کاربران :

دیدگاه شما