گناه وزیر علوم چیست؟

احسان یوسفی – متاسفانه آنچه در طی ماه های گذشته از سوی برخی از بهارستان نشینان در باره وزارت علوم،تحقیقات و فناوری رخ داده است پیش از آنکه در جهت اجرای قانون باشد گویی تداعی کننده برخی عوامل غیرقانونیست که عده ای در برابر این روند ناپسند سینه سپر کرده اند و در برابر شاخص قانونگرایی ایستادگی می کنند!اگر در دولت های گذشته روند غیر قانونی بودن امورات به یک امر طبیعی و سکوت در برابر آنان به یک روش مرسوم و همنوایی با آن تصمیمات خلق الساعه و یک شبه که در پی منافع شخصی گروه و جریانی خاص هدایت می شد یک مدار چرخشی و هماهنگ تعبیر می گشت ،گویی امروز ایستادگی در برابر این روند غیرقانونی و تاکید بر اجرای قانونی که اگر گذشتگان به بهانه عدم اجرای آن مورد بازخواست قرار میگرفتند ، خود نوعی بی قانونی تلقی می شود که محکومیتی را نیز به همراه خواهد داشت.

مجموعه دولت و وزارت علوم خواستار انحطار طلبی و تک صدایی در جامعه ، خصوصا در بهارستان نیستند؛ بلکه از ابزار های قانونی نمایندگان مجلس برای دفاع از حیطه قانونی خود نیز احترام قائل اند ، اما اعتقاد داریم هر عملی که برخی از نمایندگان مجلس در پی اجرای آن هستند باید بر اساس منطق و عقلانیت همراه باشد که در این بین سوال اساسی این است آن منطق و عقلانیتی که برخی از نمایندگان جریانی خاص در پشت پرده استیضاح وزیر علوم دنبال می کنند چه می باشد؟

سال های زیادی بوده است که عده ای به خاطر کوته نگری که به مقوله دانشجو و دانشگاه داشته اند پیش از انکه دانشگاه را محور توسعه و زمینه رشد و پویایی جامعه و کشور قلمداد کنند، آن را نوعی تهدید تصور می کردند که به زعم خویش باید این تهدید را مدیریت و آن را از بین برد؛ که ماحصل این رفتار تک بعدی و تصویر نادرست از واقعیت رخوت و رکود بی سابقه علمی ، اجتماعی و سیاسی را در جامعه دانشگاهی به همراه داشت که موجب شد این مکان مقدس به محلی برای تفتیش عقاید و تسویه حساب های شخصی و سیاسی مبدل شود!

اما باید وزیر علوم را استیضاح کنند؛چرا که به منطقه ممنوعه عده ای گام نهاده و اسرار زیادی را هویدا کرده است.

ایشان بودند؛ که با بازگرداندن دانشجویان ستاره دار که به ناحق از تحصیل و حقوق شهروندی خود به دانشگاه محروم شده بودند عملا سیاست های پوپولیستی رئیس دولت نهم و دهم را مورد تردید و پرسش قرار داد. زمانی که آن رئیس اصولگرا وجود دانشجویان ستاره دار منتقد را نفی می کرد و دولت خویش را آزاد ترین دولت برای نقد منتقدین تعریف می کرد اینک با ورود این دانشجویان آگاه و فهیم برخی های نسبت به تناقض گفتگو های دیروز و امروزشان دچار دلواپسی شده اند!

حال جامعه دانشگاهی از نمایندگان استیضاح کننده این سوال را دارد، آیا بازگرداندن حقوق تضعیع شده دانشجویان که فرزندان همین آب و خاک و نظامند، گناهی نابخشودنیست؟آیا تاوان انتقاد و مخالفت با سیاست های دولتی که به زعم حامیان دیروز و برائت کنندگان امروزش پاک ترین دولت بعد از انقلاب بوده است! باید اینچنین تاوانی به همراه داشته باشد؟

نمایندگان استیضاح کننده بر اساس کدام اصل قانون اساسی و قوه قانون گذاری ادعا می کنند که باید برخی از دانشجویان را که همانند آنان نمی اندیشند و منتقد دولت بوده اند را از تحصیل محروم کرد؟

اینکه وزارت علوم، سیاست رانت خواری و رابطه سالاری را که طی چندین سال بر علم و دانش سایه افکنده بود و روند بورسیه و هئیت علمی های فاقد صلاحیت علمی را که اتوبوسی تایید و تصویب شده بودند را متوقف کرده است ، آیا باید مورد تقدیر قرار گیرد یا باید درصدد ایجاد موانعی بر سد این راه بود تا این روند غیرقانونی متوقف نشود که نکند نورچشمی های جریانی خاص دلواپس شوند؟

آن دسته از نمایندگان که دلیل استضاح خود را اینچنین تفسیر می کنند که ما میخواهیم از فتنه های سال 78 و 88 جلوگیری کنیم ،بهتراست پاسخ دهند که این روند بی قانونی و نورچشمی که ماحصل دوران ریاست و حضور آنان در مجلس های گذشته بوده ، خود مصداق بارز فتنه علمی و سست نمودن پایه های رشد و توسعه کشور نبوده است؟آیا فتنه ای که برخی از همفکران همین آقایان بذرش را در دانشگاه کاشته اند و تک صدایی را ترویج داده اند، بدترین ضربه ها را به جامعه علمی کشور وارد نکرد ؟چرا وقتی یکی از اعضاء کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس دلیل اصرار بر استیضاح وزیر علوم را وجود نام برخی از نمایندگان مجلس در این روند غیر قانونی اعلام می کند، عده ای با شوی رسانه ای و غوغاسالاری سعی در کتمان کردن این واقعیت تلخ دارند؟وقتی برخی از مردان قانون گذار کشور اینچنین دست به تخلف و بی قانونی می زنند، از دیگر افراد جامعه چه انتظاری برای رعایت و پایبندی به قانون می توان داشت؟

باید وزیر علوم را استیضاح کنند چرا که حضور سبزش بر کرسی وزارت علوم موجب شده است بار دیگر جامعه دانشگاهی جان تازه ای بگیرد و جنبش دانشجویی به احیا و بازسازی خود بپردازد. از این دید جنبش دانشجویی در نگاه آقایان مغضوب و گناهکار شناخته می شود، چرا که همین جوانان و دانشجویان بودند که با دلسردی که در انتخابات های مجلس هفتم، هشتم و نهم از خود نشان دادند باعث شدند برخی ها به لطف حضور کم رنگ این قدرت محرک نظام اجتماعی در میدان بی رقیب فاتح این ماراتن سیاسی شوند. که حاصل رفتارها و حمایت های وکیل الدوله ها، 8 سال سخت و پر مشقت را برای کشور به ارمغان آورد که وقتی این موج نا امیدی و رکود بر کشور سایه افکند و مسئولان نظام را نیز به فکر فرو برد همین جنبش آسیب دیده و ظلم کشیده اما مظلوم و امیدوار جامعه دانشگاهی و نظام اجتماعی بودند که بار دیگر با وحدت و یکرنگی نشاط و امید را چون بذر سبز سروهای استوار در جامعه پخش و امید را در دل مردم زنده کردند و مانع از این شدند تا نامیدی چون ابری سیاه بر جامعه حاکم شود؛ که در پایان، این اجماع دانشجویان و جوانان ، تدبیر و امیدی را ایجاد کردند که بعد از سالها بار دیگر آرامش رنگ واقعیت به خود دید.اما این پیروزی تاریخی ملت بر عده ای انحصار طلب و اقتدارگرا چنان سخت و غیر قابل پذیرش بوده است که عده ای در صدد این هستند که پیروزی شیرین مردم در انتخابات 92 که منجر به شکستشان گردید را از نیروهای خط مقدم آن، یعنی جامعه دانشگاهی و نظام اجتماعی بگیرند و آن را منفعل کنند تا از اتحاد و موجی که آنان از خرداد 92 ایجاد کرده اند و در پی مدیریت و ساماندهی آن تا اسفند 94 هستند را از بین ببرند؛ چرا که حضور قدرتمند این قشر نظام اجتماعی میتواند شکست خرداد 92 را در زمستان سرد 94 برای این جریان خاص نیز تداعی کند!

آن دسته از کسانی که تصور می کنند با استیضاح وزیر علوم باز هم می توانند تک صدایی را بر دانشگاه حاکم کنند و امثال دکتر صدرالدین شریعتی «رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی» و دکتر ارژنگ «رئیس سابق دانشگاه یاسوج» را مجددا بر کرسی ریاست دانشگاه بنشانند، بهتر است از خواب تابستانی! بیدار شوند و بدانند حباب آرزوهایشان بیش از یک سال است که ترک خورده است و دیگر آن خانه لرزان بر روی خیال پردازی های عده ای انحصار طلب و افراطی بنا نخواهد شد!

امید که آگاه شوند و درک کنند نمی توانند جنبش دانشگاهی را که سالها منزوی و تحقیرش کرده بودند را خفه کنند! و قطار پیشرفت و توسعه آن را از حرکت باز دارند!احساس می کنند اگر دکتر فرجی دانا را تحت فشار های دلواپسی و خارج از حیطه قانونی قرار دهند او نیز همانند برخی ها که ریگی در کفش دارد، کرنش نشان می دهد وهمانند سالهای قبل گام در مسیر بی قانونی می گذارد؛ اما غافل از آنند که بدانند سنگ حضور فرجی داناها از تیشه های چینی و چوبی عده ای دلواپس که به حسادت آغشته است زخم نمی شود و ساقه استوار این سرو استوار نمی شکند، بلکه حضور فرجی داناها و مشاوران و روسای دانشگاهی که به انتخاب جامعه دانشگاهی هر دانشگاه رقم خورده است همانند باران رحمت و مهر انگیزیست که وقتی شروع به باریدن می کنند همانند سیلی خواهند بود که حضور و وجودشان چنان بارقه امید را به بیابان سالهای خشک و بی طراوات علم و دانش هدیه می دهد که حتی دیگر کاری از دست چتر های دلواپسی که سیاهی را بر کویر علم و دانش آذین بندی کرده بودند هم ساخته نخواهد بود و این اتفاقی است که رخ داده است واین هیاهو و هتک حرمت ها برای به انحراف کشیدن این باران امید تاثیری نخواهد داشت، چرا که آفتاب صبح امید طلوع کرده است و حیات سیاسی عده ای در تاریکی و خاموشی هویدا شده است.