گروه عکس – استاد حسن غفاری عکاس برجسته کشورمان در یادداشتی که بصورت اختصاصی در اختیار «بویر نیوز» قرار داده است، سفر خود به روستاهای دور افتاده استان کهگیلویه و بویراحمد را به همراه تصاویر دیدنی از این سفر روایت کرده است.
به گزارش بویر نیوز، متن یادداشت حسن غفاری در ادامه آمده است:
يقين داشت وبا اطمينان سخن مى گفت، انگارمرغش يك پاداشت وبس ؛ ديدن يك پليس در وطن وديار ما هميشه همراه با ترس است، نمى دانم چرا با ديدن پليس به جاى آرامش خاطر ، هولكى مى شويم ودلهره واضطراب سراپايمان را مى گيرد.
بارش هاى برف وباران پراكنده سيزده هم بهار، انديشه بيرون رفتن را از سر مردم شسته بود وغالبا به اجبار خانه نشين شده بودند، شوق رهايى در باران بهارى و ديدن تلاش مردم در فضاهاى روستايى “شوليز و زيلايى” از دريچه دوربين عكاسى من را به همراه سه دوست هنرمند فيلم نامه نويس ، پژوهشگر موسيقى ونوازنده راهى آن ديار ساخت ، در مسافت طى شده تا زيلايى ورسيدن به مرز استانى چهار محال وبختيارى شرايط جوى مه ،باران وبرفى را در اقليم هاى سرحدى وگرمسيرى به تكرار تجربه كرديم ، شب را ميهمان صفا وصميميت خانواده اى در روستاى “برد پهن زيلايى” بوديم .
باران ،آسمان را به زمين وصل مى كرد ورعدبرق ها فردايى سبز وتماشايى راوعده مى داد، صابخانه دايم شكرمى گفت وما به همراه زنده شدن خاطرات دوران بخارى هاى نفتى وبا ديدن شعله هاى سبز علاالدين ، نان ،جوجه كباب وپياز مى خورديم .
صبح روز بعد مرحمت بارانى آسمان به زمين جايش را به پرتو هاى آفتاب و وزش ملايم باد سپرده بود ، حياط اغلب خانه ها از انباشته شدن شاخه هاى درختان بلوط ساخته شده بودوارتفاعات بلند منابع طبيعى زيركشت غلات رفته بود ، رنگهاى سبز بهارى وآبى آسمان همه زندگى آن لحظه بود .
چشم هايمان به جاده گلى بود وتصميممان رفتن به روستاى مور غم زيلايى . در ميانه راه از مسافران هميشه منتظر جاده راى ساز انتخاباتى خبردار شديم كه راه مور غم گل آلود است و عبور ماشين ناممكن ،تصميم به باز گشت وعكاسى از طبيعت گرفتيم .
در بلندى ارتفاعات ،كنار جاده آتشى افروختيم تا ناهار كنسروى وچاى بخوريم وبنوشيم ، اوقاتمان به گفتگو پيرامون هنر وفرهنگ همراه با تن ماهى ولوبيا مى گذشت ،
ماشين نيروى انتظامى پاسگاه زيلايى خلوت مارا به هم زد سركار استوارى ودو سرباز تحت امر وفرمانش به ما نزديك شدند حس مى كردم دارم نوك مكسك تفنگ نشانه رفته اى را مى بينم ، از جا كنده شدم وبا دستپاچگى دوربين عكاسى وكارت هاى شناسايى رانشانش دادم و خود را عكاس ميراث فرهنگى ومردم نگار معرفى كردم ، دو سرباز همه چيز را زير نظر داشتند ودرپى تجسس بودند، سركار استواردرحالى كه صندوق عقب ماشين و وسايل سفرى مارا بازرسى مى كرد ازگنج ياب وزيرخاكى سخن مى گفت .
خنده ام گرفت وگفتم سالهاست درپى گنج آشكارم ،براى من آنچه مردم مى پوشند ومى خورند ورفتار مى كنند گنج است ، هويت وفرهنگمان گنج است ، ما در پى مفهوم زندگى هستيم ، حس كردم در حال خواندن كتاب تاريخ با صداى بلند براى خواب رفته اى هستم ، همسفرانم ايشان را به گفتگو دعوت كردند كه به خداحافظى ورفتن ماموران انتظامى انجاميد .
راه بازگشت وادامه عكاسى را برگزيديم ،گردنه اى جنگلى با پرچين هايى از شاخه درختان بلوط وسنگ چين براى محافظت زراعت ديم از چراى دام ، جاده آسفالت را هدايت مى كرد ،چشممان براى بار دوم به اتومبيل نظامى دو سرباز و سركاراستوار افتاد،خودروى ما را متوقف كردند وفرمودند شما مى رويد وبعد پشت سرمن مى گوييد كه توانستيم آن مامور را گمراه كنيم ، آسوده خيال نيستم وبه شما سخت مشكوكم وبايد دوباره بازرسى شويد، برآشفته شدم واختيار را به ايشان داديم ، براى بار دوم تمام ماشين ، صندوق عقب ،داخل كابين ، موتور ،زيرماشين ،چرخ زاپاس و….از نظر ونگاه آنها گذشت
وآنگاه طلب بخشش نمود وما را به راه خودمان رها ساخت.
سماجت تفحص وتكرارواژه هاى زيرخاكى وگنج از طرف سركار استوار مرا به فكر فروبرد، با خود گفتم : چگونه است آن همه درخت وشاخه هاى بلوط بريده شده وانباشته شده در حياط خانه هاى زيلايى ،شخم زدن منابع طبيعى براى كشت،چيدن وغارت گياهان ورستنيهاى طبيعى در كوههاكه سرمايه هاى طبيعى وملى ما هستند گنج به حساب نمى آيند،ديده نمى شوند، اما اشياى خفته ى هزاران ساله درون گورهاى صاحبانشان گنج است وبازخواست دارد.
دوهفته اى ازاين اتفاق مى گذرد، گذشت زمان رازورمزها را مى گشايدو حقايق را آشكار مى كند،از سركار استوار وسربازان تحت امرش نهايت سپاس ودرود را دارم كه نا خواسته به من فهمانندندكه كهگيلويه وبويراحمد در كناردارايهاى زيرزمينى نفت وگاز زيرخاكى هايى از تمدن ادوار گذشته داردو چندى است هدف نگاه ونظر سود جويان ومافياهاى جوينده ى ثروت هاى بى حد واندازه شده است .عكس هاى سوغات اين سفر دو روزه به پيوست مى باشد.
متشکریم جناب غفاری. در روزگاری که سیاسیون جز در ایام انتخابات به زیلایی سرکی نمی کشند از شما که زیبایی زیلایی را به نگاره می کشید سپاسگزاریم
درود بر عکاس برجسته ولایق استاد حسن غفاری بله آقای غفاری آدمهای زنده زمینی وباصلابت وبا اصالت به مراتب ارزششان کمتر از زیر خاکی ها می باشد دیگر کسی از سواد تخصص وتوریست وکوهنورد وتاریخدان وعکاس و …سوال نمیپرسه تردیدهای ما خیانتکارند
جادارد این منطقه بیشتر مورد توجه باشد بسیار منطقه بکر و مستعد و دیدنی و جذاب است حتی ظرفیت گردشگری درامدزا راهم برای استان و کشوردارد.
واقعا زیباست دست مریزاد
با تشکر از آقای غفاری ضمنا 5تصویر ابتدایی مربوط به شبلیز است.
تصاویر فوقالعاده زیبا بودن